آخر 10 مشاركات
|
| |||||||||||||
 |
| | LinkBack | أدوات الموضوع | انواع عرض الموضوع |
17-04-15, 01:54 AM
| #21 | |||||||||||
| نجم روايتي ولؤلؤة فريق الكتابة للروايات الرومانسية وأميرة حزب روايتى للفكر الحر  
|  تانى يوم فى احدى النوادى ... (. ذكرى ومروان فى النادى مع بعض .) ذكرى : انت مسافر امتى يا حبيبى مروان : بكرة ان شاء الله ذكرى : ربنا معاك ، تروح وتجى بالسلامه مروان : مفيش جديد مع اهلك ؟ ذكرى : ماما مقتنعه بيك تماماً بل ومستخسره تضيعك منى بس فرق السن عاملهم هسهس فى دماغهم مروان : وباباكى ؟ ذكرى : بابا بقي واخد موقف خالص وشايف ان فى فرق فى السن وفرق اجتماعى رهيب مروان : طيب والحل ؟ هنفضل كده !! ذكرى : مش عارفه مروان : ماهو بالشكل ده انا هكبر بزياده وانتِ كمان العمر هيتقدم بيكي وانتِ قاعدة جنبهم ذكرى : بص يا حبيبى انا مش هتجوز غيرك كبرت صغيرت عجزت ، انا محبتش ومش هتجوز غيرك مروان : للاسف بقي انا اللى عمرى ما حبيت غيرك وللاسف برضه حبيت على مكبر ، يعني صعب انساكى ذكرى : وليه للاسف بقي !! مروان : عشان خايف يكون الحل انى ابعد عنك ونسيب بعض ذكرى : عمرى ماهعمل كده ومش هيبعدنى عنك الا الموت مروان : بس لازم نفكر فى حل ذكرى : هحاول معاهم تانى مروان : وانا كذلك هحاول اوصل لـ حل *_____________________________________________**__ _________________________* فى احدى الكافيهات ... (. اتفقت نورة مع خالها زاهر ( ٣٩ سنة ) انه يقابل تامر ويتعرف عليه ويقولها رأيه فيه ، فضل زاهر ان المقابلة تتم من غير وجود نورة .) تامر : انا ليا الشرف انى اتعرف على حضرتك زاهر : متشكر ، انا فضلت اننا ننقابل بدون وجود نورة تامر : اللى يريح حضرتك زاهر : انت بتحب نورة فعلاً ؟ تامر : اهاا ، وللعلم انا حبيتها وعرفتها من غير ماعرف هى بنت مين زاهر : ولما عرفت مفكرتش تانى فى امر ارتباطكوا ده ؟ تامر : حضرتك انا كان عندى امل انى هتقبل فى الخارجية وده منصب كويس يخلينى قريب من مستوى نورة زاهر : انت اترفضت كام مرة ؟ تامر : مرتين زاهر : والتالته دى اللى اتوسطتلك فيها صح ؟ تامر : صح زاهر : نورة بتحبك جداً، هى مش بس بنت اختى لا دى بنتى ، بس نورة وحيدة ابوها وهو عمره ما هيرفضلها طلب بس صدقنى والدها او انا او اخوها لو عرفنا او حسينا انك بتتسلى بيها او طمعان فيها مش هنرحمك تامر : حضرتك جاى تهددنى !! زاهر : جاى احذرك وفى نفس الوقت انصحك ، انت لما تقدم لـ نورة والدها هيوافق ومش هيرفض بس هيحط شروط صعبه جداً عشان يحميها من غدرك تامر : انا جايز من عيلة فقيره واكيد طبعاً مش من نفس المستوى اللى نوره عايشه فيه بس الاكيد ان انا بحبها جداً ومش عايز عير سعادتها زاهر : اوعى تفهم كلامى غلط ، بس احنا كلنا بنخاف على نورة زى عيونا تامر : وده حقكم ، بس انا فعلاً بحب نورة حب بجد ومش طمعان فيها خالص ولا ناوى اغدر بيها ، وانا تحت اوامركوا وشرطكوا كلها زاهر : انا سألت عليك اول ما نورة ادتنى بياناتك عشان الواسطه وعرفت ان والدك راجل محترم جداً واهلك كلهم كذلك لا حد فيهم دخل قسم ولا عمل مشكله مع حد ودى شئ كويس هيفيدك لما تتقدم لـ نورة تامر : ان شاء الله ويارب اكون عند حسن ظنكم زاهر : ان شاء الله *_____________________________________________**__ _________________________* فى بيت يوسف سعد ... (. رهف كانت عند فطيمه وفطيمه حكت لها على حوار زياد .) رهف : طيب ومسمعتهوش ليه ؟ فطيمه : اسمع ايه يا رهف ؟ رهف : مش يمكن كويس وقصده خير فطيمه : حتى لو ، انا مش هقدر اصلاً اسمع حد دلوقتى ، انا لسه مجروحه رهف : انا مستغربه بصراحه ، يا بنتى تامر ده ........ فطيمة تقاطعها : رهف لو سمحتى بطلى تجيبلي سيرة تامر بحلو او وحش وبطلى تسوئي صورته قدامى ، انتِ مش محتاجه ده عشان اكرهه بس انا لسه مجروحه رهف : تمام بس مش يمكن زياد ده كويس فطيمه : يوووووه رهف : خلاص خلاص ، مش كويس وابن كلب (. فطيمة ساكته ومكتئبة .) رهف : خلاص بقي فطيمة : اخبارك انتِ وادهم ايه ؟ رهف : كويسين الحمد لله بس انا حاسه ان فى حاجة غلط فطيمة : حاجة غلط ازاى ؟ رهف : مش عارفه ، احساسي بيقول ان فى حتة مفقوده انا مش فهماها فطيمة : بيتسلى بيكى يعني وبيشتغلك ؟ رهف : بصى فكك لما اتأكد من احساسى هقولك اكيد فطيمه : فى ايه يا رهف !! ما تفهميني رهف : والله اناا نفسى ما فاهمه حاجة فطيمه : فى ايه يا بنتى رهف : بصى انا واثقة ان أدهم بيحبنى وبيعشقنى كمان ومرتبط بيا بجد يعني ناوى يكمل معايا عمره كله فطيمه : امال فين بقي المشكلة !! رهف : جايز قلق بابا هو اللى سببلى القلق ده فطيمة : باباكى قلقان من ايه ؟ رهف : بابا بيقول انه بيقلق عليا قلق مرضى فطيمة : انا مش عارفه اقولك ايه بس المهم تاخدى بالك من نفسك رهف : ان شاء الله فطيمة : استنى فى سؤال مُلح عليا كل مافتكره انساه رهف : سؤال ايه ؟ فطيمة : انتوا ليه متتخطبوش وتاخدوا خطوة رسمى رهف : يوووه انا زهقت من السؤال ده ( والله وانا :D ) فطيمة : طيب جاوبيني رهف : اولاً آدهم عايزنى اخلص الكلية الاول وثانياً اخته عندها مشكله بخصوص جوازها فهو مستنى تخلص الاول فطيمة : طيب اتأكدى فعلاً ان اخته عندها مشكله احسن يكون بيشتغلك رهف : انا مصدقاه فطيمه : انتِ حره *_____________________________________________**__ _________________________* فى بيت محسن سلامة ... ذكرى : اتفقتوا هتحددوا الفرح امتى ؟ محسن : انتوا اللى مفروض تتفقوا هتفركشوا المهزله دى امتى ذكرى : انا مش هسيب مروان محسن : هتسبيه ورجلك فوق رقبتك ذكرى : انا مش قاصر ومش عيلة عشان تخلونى اعمل حاجة غصب عنى وصال : واحنا مبرناكيش على انك تعملى حاجة غصب عنك بس برضه مش معنى كده اننا نوافق غصب عننا ذكرى : انتوا اللى عايزين تغصبوا على نفسكوا ، عيبه ايه مروان مش فاهمه !! راجل شيك وغنى ومركز اجتماعى ومهنى فوق الممتاز وفوق ده كله بيحبنى وانا بحبه وده اهم عندى من اى حاجه محسن : والسن مش فارق معاكى !! ذكرى : انتوا متأكدين بنسبه ١٠٠٪ ان فرق السن عمره ما هيعمل ازمه بيني وبين مروان لانكم عارفين ان عقلى سابق سنى وعارفين ان مروان متفتح جداً وعاقل ورزين وهيعرف ازاى ميحسسنيش بالفرق ده محسن : برضه مش موافق ومش هجوزهولك ذكرى : ده عند بقي !! محسن : اه عند ذكرى : عند بـ عند بقي ، انا هسافر مع مروان وهتجوزه (. محسن راح مناول ذكرى قلم محترم .) محسن : يا قلية الادب يا سافله وصال بتحوش : بس يا محسن ، هنضربها على كبر محسن : دى اخرتها ، عايزه تفضحيني وتجبيلى العار (. ذكرى تدخل اوضتها وهى بتعيط .) وصال : هى مكنتش تقصد اهدى بقي محسن : يارب زيح عنى يارب ، مخلف بلوتين ربنا ما يكتبهم على حد وصال : انا من رأيي بقي اننا نوافق محسن : نعم !! انتِ جرى فى مخك حاجة وصال : افهمنى بس ، ذكرى عنيده وبتحب مروان ، تفتكر الاحسن انها تتجوز مروان ولا تتجوز واحد مبتحبوش محسن : يا ستى ، دول عشرين سنه وصال : احنا حزرناها كتير وهى مش مقتنعه احنا عملنا اللى علينا ، واللى بيشيل قربه مخرومه بتخر على راسه محسن : بس لو القربة اتخرمت هتبهدلنا كلنا وصال : مش هتتخرم ، انت بس خد ضمانات بما فيه الكفايه من مروان محسن : فى حاجات مش فى ايد مروان وصال : ولا فى ايدنا ، كله فى ايد ربنا يبقي نسيبها على ربنا بقي (. رجع محسن دماغه لورا ويفكر فى كلام وصال .) *_____________________________________________**__ _________________________* فى ڤيلا نورة قنديل .... (. زاهر راح لـ نورة عشان يتكلم معاها .) نورة : هاا يا خالو حصل ايه ؟ زاهر : انا مش عارف انتِ حبتيه على ايه !! نورة : ايه ده !! ليه بتقول كده ، تامر انسان كويس من جواه واخلاقه عاليه وكمان وسيم زاهر : بس مش من مستواكى نورة : بذمتك اول ما شوفته حسيت انه مش مستوايا زى ما بتقول ، تامر شيك جداً ووسيم جداً واسلوبه كمان متحضر وراقى جداً زاهر : الحب اعمى صحيح نورة : انت شايف ان فى مشكله !! زاهر : انا خايف تكون المشكله انه بيعرف يمثل وقدر يقنعنا انه فعلاً بيحبك ومش طمعان فيكي نورة : لا مبيمثلش وبيحبنى بجد انا واثقه من كده زاهر : بس باباكى هيشد عليه فى الشروط عشان يحميكى من غدره فـ لازم تعرفي هل هو قد الشروط دى ولا لا نورة : شروط زى ايه ؟ زاهر : زي انه هيكتب مؤخر مش اقل من مليون جنيه نورة : سهله ، اكيد يعني احنا مش عايزين نطلق زاهر : يا خوفى من الامان اللى انتِ مديهوله ده نورة : خالو قولى بصراحة انت شايف ايه فى تامر زاهر : شايف ان فقره مش عيب ابداً بس خايف يكون جعان والجعان لما بيشبع ده ان شبع بيفترى نورة : تامر مش جعان ومش جشع خالص زاهر : هو عمره خد منك فلوس !! نورة : هاا !! لا طبعاً عمر تامر ما يقبل على نفسه حاجة زى دى ابداً زاهر : ولا عمره استلف عربيتك نورة : لا بس لما نكون خارجين بخليه هو اللى يسوق زاهر : تمام ، هو عموماً شغله فى الخارجيه هيرفعه رفعه كويسة جداً وان شاء الله يكون خير ليكي نورة : يارب يا خالو ، زى ما اتفقنا بقي زاهر : اتفقنا على ايه ؟ نورة : هتكلم بابا وتقوله انه معرفتك ماشى زاهر : ماشى ربنا يستر نورة (بتبوس خالها) : بحبك اوى يا خالو زاهر : يا بكاشه نورة : والله بحبك اوى *_____________________________________________**__ _________________________* فى عيادة دكتور محسن سلامة ... (. كان الـ shift بتاع ادهم وادهم كان كل ساعه بيكلم رهف لانها بتوحشه ، ويدوب خلص الحالات كلها وبيكلمها قبل ما يسيب العيادة .) أدهم : انا خلصت يا حبيبى رهف : ربنا معاك يا حبيبي يارب أدهم : تجى نتغدى سوا النهاردة رهف : لا مش هينفع النهاردة بس ممكن نتقابل بالليل ادهم : طيب انا هروح اتغدى واريح شوية وبعدين اكلمك نتفق (. هنا الباب خبط وكان موظف الاستقبال .) الموظف : دكتور أدهم أدهم : ايه لسه فى حالات تانيه ؟ الموظف : لا بس فى حد بره ومصمم يقابل حضرتك ادهم : حد !! حد مين ؟ الموظف : مش عارف ادهم : طيب خليه يتفضل ادهم لـ رهف : حبيبتى هشوف مين جاي يقابلنى واكلمك تانى رهف : اوكى يا روحى (. وقفلوا ودخل الشخص اللى جاى يقابل أدهم .) | |||||||||||
|  |
|
17-04-15, 01:59 PM
| #22 | |||||||||||
| نجم روايتي ولؤلؤة فريق الكتابة للروايات الرومانسية وأميرة حزب روايتى للفكر الحر
| الحلقة الحادية عشر ادهم لـ رهف : حبيبتى هشوف مين جاي يقابلنى واكلمك تانى رهف : اوكى يا روحى (. وقفلوا ودخل الشخص اللى جاى يقابل أدهم ، اول ما شافه ادهم وقف مصدوم .) أدهم : مازن !! مازن(دخل وبيقعد) : أذيك يا دكتور أدهم أدهم : انت ايه اللى جابك هنا !! مازن : حد يتكلم مع حد كده مشافهوش من سنين أدهم(بيقعد) : أنت عارف كويس اوى ان وجودك غير مرغوب فيه مازن : انا جاى عشان حاجة خير أدهم : خير !! خير منك انت مازن : انا عايز اخطب ذكرى أدهم بعصبيه : ذكرى !! ذكرى مين مازن بهدوء : هو فى ذكرى غير اختك أدهم : انت اكيد اتجننت مازن : اتجننت عشان طالب الحلال أدهم : مازن بلاش استعباط انت عارف كويس اوى انى استحالة اوافق انك وذكرى ترجعوا لبعض مازن : وانا مع احترامى الكامل ليك ميهمنيش موافقتك يهمنى موافقه ذكرى أدهم : أنت متخيل ان ذكرى ممكن توافق ترجعلك بعد اللى عملته فيها مازن : ذكرى طيبه وبتحبنى وهتسامحنى أدهم : انت تحمد ربنا انى مقتلتكش بعد اللى عملته مع ذكرى مازن : مانا واثق انك مش هتقتلنى ، القتل مش حاجة سهله وانا يعني معملتش جريمه عشان تقتلنى أدهم : مازن ياريت تقوم تمشى بدل ما اتغابي عليك مازن : انا كبرتك واحترمتك وجيت اقابلك قبل ما اقابل ذكرى (. هنا يجى مروان ، كان جاى يقابل أدهم ويتكلم معاه بخصوص جوازه من ذكرى ، موظف الاستقبال عارف انه خطيب ذكرى واول ما شافه رحب بيه جداً .) الموظف : اهلاً اهلاً استاذ مروان اتفضل مروان : الله يسلمك يا عم عادل ، دكتور أدهم موجود الموظف : اه حضرتك جاى تكشف ولا زيارة عاديه مروان : لا لا جاى زيارة عاديه الموظف : طيب ثوانى اقوله اصل معاه ضيف جوه (. دخل الموظف وقطع كلام مازن وأدهم .) الموظف : دكتور أدهم أدهم بعصبيه : فى ايه ؟ الموظف : مروان بيه خطيب آنسه ذكرى بره وعايز يقابلك (. هنا قام أدهم من مكانه وكان مروان واقف على باب المكتب وراح أدهم ناحية مروان وهو بيرحب بيه بحفاوة شديدة .) أدهم : اهلاً يا مروان اتفضل مروان : شكلك مشغول أدهم : لا الـ shift بتاعى خلص ، انت جاى تكشف مروان : لا عايز اتكلم معاك فى موضوع بخصوص ذكرى أدهم : اوكى (. ورجع أدهم وقلع البالطو بتاعه وخد الموبايل ومفاتيحه من على المكتب .) أدهم : اسف يا استاذ مازن زى ما حضرتك شايف عندى ضيف مهم خطيب اختى مازن : بس احنا لسه مخلصناش كلامنا أدهم لـ الموظف : عم عادل انا خلصت وماشى ، قول لـ عبده (العامل) يقفل العيادة الموظف : طيب والاستاذ اللى جوه أدهم : انا خلصت كلامى معاه لو مش عايز يمشى اقفل عليه (. وخرج مروان وأدهم من العيادة وركب أدهم مع مروان عربيته ورواحوا كافيه .) __**__**__**__ فى الكافيه ... مروان : مين الشاب الثقيل اللى كان عندك ده أدهم : انت خلصتنى منه والله مروان : المهم ، دلوقتى انا عايز اعرف راسى من رجلى ، لو هتجوز ذكرى يبقي ننجز قبل ما اكبر اكتر من كده ولو مش هتجوزها يبقي ننهى الموضوع فى اقرب وقت بدل ما ذكرى تكبر واضيع عليها الوقت آدهم : انت عارف الموضوع صعب ازاى مروان : ماهو عشان كده جيتلك انت ، لانى لما بتكلم مع ذكرى بتقعد تقول انا مش هسيبك ومش هتجوز غيرك وانا الكلام ده مينفعنيش بس مبحبش ازعلها. أدهم : مش فاهم مينفعكش ازاى ؟ مروان : انا راجل عقلانى جداً يعني كون ذكرى تقولى الكلام ده اكيد هفرح بس مش معناه انه صح ، انا محبش اضيع عُمرها وهى مستنيه حلم مش هيتحقق أدهم : تمام مروان : عشان كده انا جيتلك أدهم : مش فاهم مروان : تقولى الحقيقة لو مفيش امل انا هختفى خالص من حياة ذكرى وانت مهمتك تقف جنبها لحد ما تنسانى وتتخطى الازمه دى أدهم : ذكرى بتحبك يا مروان ، وانا بقدر الحب ومبحبش كسر القلوب عشان كده سبلى مهمة اتمام جوازكم بس توعدنى انك فى المستقبل متصغرنيش مروان : كل اللى اعرفه ومتأكد منه وفى ايدي انى هخلى ذكرى اسعد انسانه فى الدنيا أدهم : ان شاء الله خير وانا هعمل كل اللى اقدر عليه لحد ما تتجوزوا مروان : انت هتروح ؟ أدهم : اه المفروض مروان : باباك زمانه رجع من الجامعه أدهم بيبص فى ساعته : اه تقريباً مروان : طيب ممكن نروح سوا انا لازم اقابل باباك أدهم : خير فى حاجة مروان : اه عايز اقوله حاجه تطمنه ، تعالى نروح عند العيادة وتاخد عربيتك ونروح ادهم : اوكى (. خلصوا اللى بيشربوه ودفعوا الحساب ورجعوا تانى عند العيادة وركب أدهم عربيته وراحوا ورا بعض .) *_____________________________________________**__ _________________________* فى بيت محسن سلامة ... (. وصل أدهم ومروان ، وهما اتفاجئوا ان مروان جه لان مش من عادته يجي من غير معاد واول ما دخل سلم عليهم وتعامل مع ذكرى عادى جداً وطلب انه يقعد مع محسن على انفراد ، وخدو محسن ودخلوا الصالون وقفلوا على نفسهم .) مروان : انا جاى ادى لحضرتك الضمانات المناسبة لـ ذكرى محسن : ضمانات ايه مش فاهم ؟ مروان : ده عقد بيع لـ شقتى اللى هنا فى مصر ، ودى قايمة بكل ما تحتويه الشقة من العفش لـحد اصغر معلقة فى المطبخ ، ودى وديعة بـ اسم ذكرى بـ مليون جنية لمدة ١٥ سنة كل فوايدها هتروح لـ ذكرى محسن : بس احنا عُمر ما كان هدفنا ....... مروان يقاطعه : عُمر ما كان هدفكوا الفلوس انا عارف ومش هى دى الضمانات اللى حضرتك عايزها ، بس الضمانات دى للحاجات اللى مش فى ايدي محسن : مش فاهم مروان : يعني لو لا قدر الله انا وذكرى انفصلنا او انا مُت سواء معانا طفل او لا ، يبقي ذكرى لها شقتها الكامله اللى تقدر تعيش فيها ، والوديعه دى عشان لو توفانى الله قبل ما نخلف فـ هيكون مستقبلها متأمن بجانب الورث اللى هتورثه ، انا عارف ان الفلوس مش هى المستقبل بس منقدرش ننكر انها مهمه ولما اموت وانا مأمن لها مستقبلها مادياً افضل ماموت وانا سايبها كده محسن : بعد الشر عليك مروان : كل شئ جايز انه يحصل ، ده بالنسبة لو حصل وانا توفيت او اختلفنا وانفصلنا وطبعاً انا هكتب مؤخر مش اقل من مليون جنيه محسن : يا مروان احنا ..... مروان يقاطعه : انا اسف للمقاطعه بس انا لازم اخلص كلامى محسن : اتفضل مروان : بالنسبة للى فى ايدي بقي ، انا اوعدك انى هخلى ذكرى اسعد واحده فى الدنيا ، هتعيش عيشه مستريحه جداً مادياً ونفسياً وعاطفياً ، عمرى ما هقصر معاها فى اى شئ ، عمرى ما هحسسها بفرق السن اطلاقاً اى نعم انا عندى ٤٣ سنه بس هعيش معاها سنها زى ماهو محسن : تمام مروان : يا دكتور محسن انا بحب ذكرى بجد ومش عايز اكتر من سعادتها وصدقنى ولو شكيت بنسبة ١٪ ان هى هتكون سعيدة اكتر وهى بعيده عنى انا كنت اختفيت من حياتها تماماً محسن : انا مقدر كل اللى انت بتعمله عشان تثبتلى انك جدير بأنى اديلك بنتى ومقدر برضه حبك واحترامك لـ ذكرى بس عايزك برضه تقدر انى اب كل همى مصلحتي بنتى وبكرة لما تخلف سواء من ذكرى او من غيرها هتحس باللى انا حاسه مروان : اكيد طبعاً مقدر واحترم حضرتك جداً عشان خايف على بنتك دى حاجة متدايقنيش ولا تزعلنى محسن : انا عارف ان احنا جرحناك بكلامنا او بطريقة تفكيرنا وزى ما قولتلك انى مقدر كل اللى انت بتعمله ده لكنى برضه محتاج وقت افكر مروان : يا افندم خد وقتك براحتك محسن : طيب ياريت تاخد العقود دى لحد ما نتفق ونشوف هنعمل ايه مروان : تمام (. مشى مروان من غير ما يشوف ذكرى او يتكلم معاها وذكرى كانت قلقانه متعرفش جاى ليه ووصال عزمت عليه يقعد يتغدى معاهم بس هو مرضيش ، اول ما مشى مروان دخل وصال ومحسن اوضتهم وفضلوا يتناقشوا سوا بخصوص مروان.) __**__**__ "فى اوضة ذكرى" ذكرى : هو فى ايه يا أدهم مروان كان جى ليه ومشى كده من غير حتى ما يقولى عايزة حاجة أدهم : انا معرفش ، هو جه قابلنى وقعد يتكلم شوية بخصوص جوازكو وبعدين قالى عايز اقابل بابا ذكرى : اوعى يكون جاى ينهى الموضوع أدهم : كان قالى ذكرى : امال مبيردش عليا ليه ؟ أدهم : سيبك من مروان دلوقتى فى حاجة اهم ذكرى : حاجة اهم من مروان !! أدهم : آه ، مازن ذكرى باستغراب : مازن !! ايه اللى فكرك بيه ؟ أدهم : قصدك ايه اللى فكروا بينا ذكرى : مش فاهمه آدهم : جالى العيادة النهاردة وقال ايه جاى يخطبك ذكرى : يخطبنى !! ده اتجنن ولا ايه !! أدهم : المشكله انه شاف مروان وعرف انه خطيبك انا خايف يروحله ويقوله ذكرى : بس انا حكيت لـ مروان أدهم بقلق : حكتيله ايه ؟ ذكرى : حكيتله انى كنت مرتبطه قبله أدهم : ومش ده اللى قلقنى يعنى اكيد مازن مش هيروح يقوله انا كنت مرتبط بـ خطيبتك ذكرى : انت قصدك انه ممكن يـ........ (وتسكت) أدهم : بالظبط ، وممكن مروان يصدقه (. يسكتوا شوية وكأن كل واحد التفكير خده .) ذكرى : طيب ماحنا ممكن نستغل موضوع مازن ده فى انى اتجوز مروان أدهم : ده اللى هو ازاى !! ذكرى : نقول لـ بابا وماما ان فى واحد بيتكلم عليا وبيقول كذا وكذا وساعتها بابا يشوف ان اسلم حل اتجوز مروان واسافر معاه أدهم : انتِ عبيطه ولا شكلك كده !! ذكرى : ليه ؟ أدهم : ممكن مازن يثبت ان انتوا كنتوا مرتبطين وساعتها ابوكى هيصدق اى كلمه تتقاله عنك وممكن يدبحك اصلاً ذكرى : انا قلقانه من مازن أدهم : ربنا يستر بقى (بزهق) مبيجاليش من وراكى الا القلق و وجع القلب والدماغ (وخرج) *_____________________________________________**__ _________________________* | |||||||||||
|
| |
|
17-04-15, 02:55 PM
| #23 | |||||||||||
| نجم روايتي ولؤلؤة فريق الكتابة للروايات الرومانسية وأميرة حزب روايتى للفكر الحر
| فـى خلال شـــهـــر ... - أدهم ورهف كل يوم حبهم وتعلقهم ببعض بيزيد ومقابلتهم خفت عشان امتحانات الترم الاول قربت - مروان موجود فى ليڤربول وعلى اتصال دائم بـ ذكرى - محسن لسه مش مقتنع بالجوازة رغم كل اللى بيعمله مروان - وصال اقتنعت بيه تماماً وبتحاول تقنع محسن - مازن مراحش لـ أدهم ولا ظهر لـ ذكرى - فطيمه لسه مكتأبة والحزن مسيطر عليها - نورة وتامر لسه مرتبطين وتعلق نورة بـ تامر بيزيد وتامر استلم شغله فى الخارجيه - فطيمه شافت زياد مرتين فى النادى بس هو محاولش يكلمها *_____________________________________________**__ _________________________* فى ڤيلا مراد قنديل ... (. نورة خدت معاد من ابوها عشان يقابل تامر وقالتله ان تامر معرفة خالها زاهر وعرفته من خلاله ، اتفقوا على معاد وكان فى انتظار تامر ابو نورة مراد قنديل "عميد كلية اقتصاد وعلوم سياسية" واخو نورة عرفة قنديل "ملازم اول شرطه" واخوها التانى محمد "معيد فى كلية اقتصاد وعلوم سياسية" وخال نورة زاهر "مستشار" ونورة "اخر سنة فى اقتصاد وعلوم سياسية وهتتعبن معيدة" ، لما دخل تامر الڤيلا انبهر واتخض فى نفس الوقت وحس ان اهل نورة مش بس هيرفضوه لا دول هيضربوه يالشلوت :d ، بس ثقة تامر فى نفسه وفى انه فى مهنه كويسة لا تقل مستوى عن مستوي مهن اهل نورة خلته يتقدم لـ نورة بـ قلب جامد ، نورة والدتها توفيت وهى بتولدها وعشان كده هى نقطه ضعف ابوها .) (. دخل تامر واستقبلوه وقعدوا كلهم وبدأوا فى استجواب تامر عن اهله وشغله ومستقبله ، مراد قنديل وزاهر كانوا بيتعاملوا بتواضع نوعاً ما ، لكن اخوات نورة مش عاجبهم خالص تامر وبيتعاموا معاه انه اقل منهم تماماً ، مشى تامر وبدآ النقاش بين العيلة عن تامر .) __**__**__**__ عرفة (الضابط) : هو ده يا نورة اللى عايزة تتجوزيه !! نورة : ماله يا أحمد محمد(المعيد) : ده اقل لفظ ينفع يتقال عليه انه شحات نورة : ايه الكبر اللى انتوا فيه ده !! عرفة : يا بنتى انتِ مش عارفة انتِ بنت مين واخواتك مين !! انتِ اكيد اتجننتي وانتِ بتفكرى فى الشخص ده نورة : الفقر مش عيب وفى ناس كتير مكنوش اغنياء وبقوا علماء ولهم كلمه مسموعه فى البلد (. كل ده وكعادة اى اب مراد بيتابع خناقات ونقاشات اولاده بدون تدخل عشان يشوف وجهات نظرهم .) عرفة : انا استحاله اوافق على الجوازه دى محمد : خالو حضرتك عرفته منين ؟ زاهر : اممم مش فاكر يعني بس هى الظروف جمعتنى بيه محمد : ماهو استحالة يكون صاحبك ، لانه صغير جداً نورة : بصوا بقي صغير كبير ، غنى فقير انا مش هتجوز الا تامر بس كده عرفة : وانا بقي هجبلك الفيش والتشبيه بتاعوا وهجبلك قراره وقرار عيلته واراهنك انهم هيطلعوا عيلة مشبوهة زاهر : بس انا سألت عليه ومفيش اى غلطه عليه او على عيلته الا اذا كنتوا بتعتبروا الفقر عيب مراد : الفقر مش عيب واستحاله اعيب اى شخص عشان فقير بس لازم نفرق بين الفقر والجشع نورة : قصد حضرتك ايه يا بابا ؟ مراد : يعني لو هو فقير وبس ده شئ عادى جداً ومش ذنبه ان انت او انت (بيشاور على اولاده) اتولدتوا اغنياء وهو اتولد فقير (بيبص لـ نورة) بس المشكله لو هو طمعان فيكي نورة : يا بابا مش طمعان فيا لو طمعان ايه يخليه يجي يتقدملى وهو عارف ان اخويا ضابط وخالى مستشار يعني لو اذانى هيتنفخ ، كان ممكن يعلقنى بيه ويسحب منى فلوس ومن غير ما يورط نفسه مراد : كلامك صح عرفة : صح بس ممكن برضه يكون حاسبها صح يظهرلك ان الواد الطيب المخلص لحد ما ياخد الهبره الكبيرة مراد : بطلوا خناق ونقاش عقيم ، انا هسأل عنه وعن اهله والله لو حسيت انهم ناس كويسين هوافق (. نورة لسه هتفرح وتهيص لكنها ملحقتش لان مراد كمل الجملة .) مراد : هوافق بس بشرط ، هنعمل قرايه فاتحه وبس ونشوف بقي فى الفترة دى ايه هيظهرلنا لكن جوازك منه مش هيتم الا لما اطمن تماماً انه مش طمعان فينا ده غير انى لازم اشوف هيقبل بـ شروطنا ولا لا نورة : شروط ايه ؟ مراد : لما يجي تانى ابقي اقوله (. وانهى مراد النقاش بينهم على كده لانه دخل اوضة مكتبه وطلب من نورة تحصله عشان اخواتها ميضيقوهاش .) *_____________________________________________**__ _________________________* فى احد المطاعم ... (. رهف وأدهم متقابلوش من زمان وقرروا يتدغوا النهارده سوا ، ولما أدهم وصل المطعم كانت رهف فى انتظاره ولاحظت ان فى حاجه مش طبيعيه فى أدهم .) رهف : انت متأكد ان مفيش حاجة أدهم : حبيبتى متشغليش بالك رهف : اخص عليك انت مش دايماً بتقول انى حتة منك وبعدين يعني لما مكنتش معاك كنت بتحكيلي كل حاجة على الورق ولما بقيت معاك مش عايز تحكيلي أدهم : ربنا يخليكي ليا يا حبيبتى وربنا ميبعدكيش عنى تانى ابداً رهف : طيب مالك بقي أدهم : ذكرى رهف : مالها ؟ أدهم : ذكرى وهو فى الجامعه اتعرفت على شاب وارتبطت بيه وطبعاً جت حكتلى وانا لما سألت عنه لقيته واد صايع ومش بتاع حب بجد وقولتلها وفى النهايه اتأكدت انه كداب وخانها مع بنات كتير وسابته رهف : طيب تمام فين المشكلة !! اوعى تقولى خطيبها عرف ومعترض أدهم : لا الولد ده بعد ما ذكرى سابته لفقلها صور فى اوضاع مُخله وبعتها لـ ذكرى عشان يهددها ويبتزها رهف : يالهوى !! ايه الحقارة دى أدهم : ذكرى جت حكتلى وحلفت مليون يمين ان هى معملتش معاه حاجة زى دى وطبعاً يعنى صدقت اختى دى متربيه على ايدي رهف : وبعدين حصل ايه ؟ أدهم : الواد ده عايش لوحده ابوه وامه مسافرين خدت شوية اصحابى ايام ما كان ليا اصحاب يعني وهجمنا عليه فى بيته وضربناه وخدنا الصور واللاب بتاعه ولحد النهاردة مرجعتلوش الحاجات دى رهف : انا بحبك اوى ادهم : اشمعنى ؟ رهف : اشمعنى بحبك ؟ ادهم : لا اشمعنى فى وسط المأسآه اللى بحكيها دى رهف : عشان حسيت انى فخورة بيك وانى مكنتش غلطانه لما آمنتك على نفسى أدهم : وانا كمان بحبك اوى ، المهم انه اختفى بعد الموضوع ده ومن حوالى شهر جالى العيادة وقال انه عايز يخطب ذكرى وانا اتخانقت معاه ومشيت وسيبته واختفى رهف : تمام أدهم : النهاردة عم عادل موظف الاستقبال قالى انه جه وسابلى ظرف لما فتحت الظرف لقيت فيه نفس الصور بتاعة زمان وفيها تهديد انه هيودى الصور دى لـ ابويا ولـ مروان خطيب ذكرى رهف : اما انه واطى وقذر صحيح أدهم : انا مش عارف اعمل ايه !! بابا لو شاف حاجة زى كده ممكن يصدق وساعتها ممكن يقتل ذكرى رهف : باباك مش هيصدق لو ذكرى اتربت على ايدك فـ ذكرى تبقي تربيته واكيد هو واثق فيها بس الحل الوحيد هو انك تعجل بجواز اختك بس قبل ما تعمل كده لازم تحكى لـ مروان على الموضوع ده عشان لو الصور ظهرت بعدين يعرف انها مش حقيقية أدهم : وافرضى بقي مروان صدق الصور رهف : على كلامك ان مروان ذكى جداً وبعدين موضوع الڤوتوشوب ده بقي بيبان اوى واى حد يقدر يكشفه أدهم : طيب اقنع بابا ازاى بالموافقه على الجوازه رهف : انتوا مبتشفوش افلام عربي ولا ايه !! أدهم : مش فاهم رهف : يعني ذكرى تعمل انها انتحرت مثلاً او تضرب على الاكل لحد ما تتعب خالص وتتنقل المستشفى الحاجات دى بتخلى اى اب قلبه يحن أدهم : ههههههه ايه الافلام دى رهف : صدقنى بتجيب نتيجه ولا اقولك اتفق مع مروان يكلم ذكرى ويقولها انه هيسيها ذكرى لو بتحبه اوى هيحصلها زى فطيمه ولو محصلش يبقي هى تمثل انها جالها انهيار عصبي أدهم : فكرة حلوة بس برضه بطلى فرجه على الافلام كتير رهف : طيب روق بقي وفك التكشيره دى أدهم : بعشقك رهف : بموت فيك *_____________________________________________**__ _________________________* فى بيت محسن سلامة .... محسن : مالك يا وصال وصال : صعبان عليا ذكرى من ساعة ما مروان سافر وهى وشها مخطوف واكلتها ضعفانه محسن : ماهى لو اتجوزته برضه هتفضل كده لانه بيسافر ويفضل فى المياة بالايام وصال : مروان من يوم ما سافر مبيكلمش بنتك ، قالها انه مش هيكملها تانى الا لما يتأكد من موافقتنا محسن : مروان ده كل يوم بيكبر فى نظرى وصال : طيب ما ....... محسن يقاطعها : بس مش معنى انه كل يوم بيكبر فى نظرى يبقي اديله بنتى وصال : انا مش فاهمه هو المفروض يعملك ايه اكتر من كده محسن : خايف على البنت يا وصال ده انا بيني وبينه ١٦ سنه بس وصال : بس بيحبها وهيسعدها محسن : الحب مش كل حاجة وصال : هتجوزها واحد من سنها لسه بيبدأ حياته ويعيشوا فى نكد والحب يتفرم فى النص بينهم لكن مروان بيحبها وظروفه كويسه وعاقل ورزين محسن : مش عارف اقولك ايه ؟ وصال : ما تصلي صلاة استخاره محسن : صليتها اكتر من مرة وصال : وبتشوف حاجة !! محسن : لا وصال : طيب بتصحى مخنوق ولا مبسوط محسن : مش مخنوق ومش مبسوط بصحى عادى هى مرة بس اللى حسيت ان صدرى اتشرح وصال : يبقي نتوكل على الله بقي ونجوزها مروان وبعدها على طول نفرح بـ أدهم محسن بتنهيدة : أدهم وصال : اه ان شاء الله محسن : انا هتوكل على الله واوافق لانى مش هقدر اجوز البنت لحد مش عيزاه وهى بتحب مروان بجنون بس برضه شوية كده مش دلوقتى وصال : والله ان شاء الله خير وربنا هيسعدها ومروان ده راجل جدع بس ليه بقي مش دلوقتى !! محسن : لما احس انى قادر اضحى بـ بنتى واديها لـ راجل اكبر منها بـ عشرين سنه وصال : تضحى !! محسن : ايوة يا وصال انا حاسس انى لو جوزت بنتى لـ مروان هبقي بـضحى بيها وصال : ربنا يجيب العواقب سليمه محسن : يارب *_____________________________________________**__ _________________________* فى احدى النوادى الاجتماعيه ... (. فطيمة فى النادى ومندمجه جداً مع كتاب بتقرأه وحاطه الهيدفون فى ودانها بتسمع مزيكا ، جه زياد وقعد قصادها اول ما شافته فطيمه شالت الهيدفون وفضلت ساكته .) زياد : أنتِ مش عايزة تسمعيني ليه ؟ فطيمة : اتفضل قول اللى فى نفسك وانا هسمعك (. بيطلع ورقه من جيبه ويدهالها .) فطيمة : ايه ده ؟ زياد : اقرأيها (. فتحت فطيمه الورقة وقرأتها .) فطيمة : ايه ده !! انت جبت الورقة دى منين ؟ زياد : انا صاحب الورقة دى فطيمة : صاحب الورقة !! قصدك ايه انا مش فاهمه حاجة زياد : .......................... | |||||||||||
|
| |
|
17-04-15, 04:58 PM
| #24 | |||||||||||
| نجم روايتي ولؤلؤة فريق الكتابة للروايات الرومانسية وأميرة حزب روايتى للفكر الحر
| الحلقة الثانية عشر (. فتحت فطيمه الورقة وقرأتها .) فطيمة : ايه ده !! انت جبت الورقة دى منين ؟ زياد : انا صاحب الورقة دى فطيمة : صاحب الورقة !! قصدك ايه انا مش فاهمه حاجة زياد : انتِ فاكرة احداث الورقة دى ؟ فطيمة : تقريباً حد حطهالى فى وسط حاجتى ولما روحت البيت فتحتها وقريتها ومكنش فيها اسم اللى كاتبها ، كل اللى كان فيها واحد بيحكى ظروفه وقد ايه نفسه يقرب منى ويعرفنى وانه معجب بيا بس مش هيقرب الا لما يكون جاهز زياد : فاكرة الورقة كان فى اخرها ايه ؟ فطيمة : قالى لو موافقه تشوفيني وتعرفيني ونأجل اى كلام بينا لحد ماقدر اتقدم رسمي يبقي خلي الورقه معاكى ولو رتفضه ارمي الورقة من بلكونه اوضتك زياد : وعملتى ايه ؟ فطيمة : رميت الورقه طبعاً زياد : يوم ما شوفتك بترمى الورقه من البلكونه حسيت كأنك بترمى قلبى فى النار فطيمة : يعني انت ... !! (وسكتت) زياد : ايوة يا فطيمه انا اللى كتبت الورقة دى ، انا الشاب اللى معندوش الجرأة ياخد اى خطوة معندوش الجرأة حتى يقولك انا اسمى كذا ، قرر يكتبلك كل حاجة عنه وكل حاجة فى قلبه على ورقة ، الورقة اللى انتِ تعاملتى معاها بسخرية وكان مصيرها تترمى من بلكونه اوضتك فطيمة : اى واحدة مكانى كانت هتعمل كده ، حتى لو كان عاجبها الكلام زياد : انا اعرفك من وانتِ فى ثانوى ، اعرف عنك كل حاجة فطيمة باستغراب : كل حاجة كل حاجة زياد : تقريباً فطيمة : بس انت تعرفنى منين ؟ زياد : لما كنتِ انتِ فى اولى ثانوى كنت انا فى تالتة فطيمة : بس انا مش فاكرة انى شوفتك قبل كده زياد : بس انا فاكر (. سكتت فطيمة شوية من المفاجأة ومن الصدمه ومن الندم على انها تحب واحد زى تامر وفى واحد بيحبها كده .) زياد يقطع صمتها : انا عارف انك مذهولة ومصدومه وجايز تكونى مش مصدقانى ده حقك ، بس انا ممكن اثبتلك حُسن نيتي واروح اتقدملك ، انا جاهز فطيمة لسه ساكتة زياد : طبعاً انتِ مستغربة ازاى انا جاهز رغم انى يعني مش مستوى عالى اوى ، اصل انا من يوم ماخلصت ثانوى وانا بشتغل كنت بشتغل ايام الدراسه واوقف ايام الامتحانات فطيمة : انت خريج ايه ؟ زياد : كلية علوم واشتغلت سنتين فى صيدلية وسنتين تانين فى مكتب ترجمة لانى كنت بتقن الالمانى اوى وعلى فكرة انا بعمل ماجستير دلوقتى ومن بعد تخرجى وانا بشتغل فى مستشفى بالنهار ومعمل بالليل وبستثمر فلوسى فى مشاريع مع اصحابى فطيمة : ماشاء الله عليك بجد انت شخصية تستحق كل الاحترام زياد : انا معملتش حاجة الا الصح ابويا صرف عليا وعلى اخواتى بما فيه الكفايه كان لازم اخفف عنه شوية فطيمة : ربنا يخليك له زياد : المهم بقي يا ستى ، ابويا اشترالى الشقة وانا شطبتها على حسابى وحالياً الحمد لله اقدر افتح بيت وباقى مصاريف الجواز اقدر عليها فطيمة : انا منبهره بيك وبشخصيتك وان فى انسان كده ، قادر يتحدى الظروف وكل حاجه فى حياته ، قادر يعتمد على نفسه ، فعلاً منبهره بيك زياد : يعني موافقه انى اتقدملك ، انا عارف انك عايزه تعرفيني اكتر بس ممكن تعرفيني فى فترة الخطوبة كده هيكون افضل فطيمة : انا متعودتش مكونش صريحه خصوصاً مع الناس الكويسه ، فى حاجة عنى انت متعرفهاش زياد : حاجة ايه ؟ فطيمة : انت متعرفش عنى كل حاجة زياد : مش فاهم ، فى حاجة ممكن تأثر على موافقتك فطيمة : لا هى حاجة ممكن تأثر على تمسكك انت بيا زياد : مش فاهم ؟ فطيمة : انا لسه خارجه من قصة حب فاشلة بكل المقاييس ، ارتبطت بواحد وطلع كداب وبيخونى (. فقد زياد النطق بعد ما اعترفتله فطيمه بالاعتراف ده .) فطيمة : كل اللى هقولهولك انى معملتش حاجة غلط وكانت مشاعرى تجاهه نبيله جداً بس هو مقدرش ده زياد : لسه بتحبيه ؟ فطيمة : لا بس لسه مجروحه وموجوعه اوى من جوايا زياد : وعشان كده صعب تتدخلى اى ارتباط دلوقتى فطيمة : تقريباً ، بس الاكيد(وهى بتقوم) انك انت اللى محتاج تفكر تانى زياد : انتِ رايحه فين ؟ فطيمة : معلش اتأخرت ولو تفكيرك وصلك انك كنت غلطان لما فكرت فيا اكيد مش هزعل ، عن اذنك (. ومشيت فطيمه وفضل زياد قاعد شوية وبعدين مشى .) *_____________________________________________**__ _________________________* | |||||||||||
|
| |
|
17-04-15, 10:40 PM
| #25 | |||||||||||
| نجم روايتي ولؤلؤة فريق الكتابة للروايات الرومانسية وأميرة حزب روايتى للفكر الحر
| فى احد الكافيهات ... (. بعد ما زياد ساب فطيمه راح قابل اصحابه فى كافيه وكان شكله مكتأب وقبل ما يقعد كان اصحابه لاحظوا .) صديق ١ : مالك يا ابنى ايه الكآبة دى ؟ صديق ٢ : المرحوم كان غالى عليه زياد(بيقعد) : بطلوا تريقة مش طالباكوا هي اصلها صديق ١ : مالك بجد ؟ زياد : البنت اللى حكيتلوكوا عنها صديق ٢ : دى اللى انت معجبه بيها من ايام الهكسوس زياد : لو هتتريقوا هقوم امشى صديق ١ : بس ياد بطل تريقة ، فى ايه يا زياد ؟ زياد : النهاردة وافقت انى اتكلم معاها واتكلمنا سوا وفى الاخر قالتلى انها كانت مرتبطه بواحد وسابوا بعض لانه كداب وخاين صديق ١ : ولسه بتحبه ؟ زياد : لا بتقول مبقتش بتحبه بس لسه مجروحه صديق ٢ : طيب فين المشكلة ؟ صديق ١ : انت اهبل يالا !! واحد بقاله ست ولا سبع سنين بيعمل المستحيل عشان يكون نفسه ويروح يتقدملها وهى مقضياها مع واحد تانى صديق ٢ : وهو مال اهله مقضياها ولا مش مقضياها ( لـ زياد ) انت يا ابنى روحت قولتلها وهى وعدتك تستناك زياد : لا بس ........ صديق ٢ : مفيش بس ، الورقه الهبله بتاعتك دى قولنالك مش هتقتنع بيها وروح اتكلم معاها وانت خوفت ، هي بقي قابلت واحد تانى حبيته ودى حاجة اصلاً متخصكش صديق ١ : انت ازاى بتفكر كده ؟ يعني انت ترضى انك تتجوز واحدة كانت مقضياها مع واحد غيرك صديق ٢ : فى فرق بين "مقضياها" وبين "مرتبطه" ، زياد قال انها كانت مرتبطه وهو بيقول ان كل الناس بتشكر فى اخلاقها وقال انه متأكد من اخلاقها يبقي فين المشكله صديق ١ : بس مشاعرها وقلبها كانوا لحد تانى صديق ٢ : هو المفروض البنت تفضل ماسكه نفسها وقلبها انه يدق لمجرد انها مستنيه الشخص اللى لازم يكون اول واخر واحد فى حياتها ، اكيد هى كانت فاكره ان ده الحب اللى بجد ، المهم انى لما اجى ارتبط بيها تبقي مبتحبش غيري وتصونى (. كل ده وزياد بيتابعهم فى صمت ، لانه محتار وشايف ان الاتنين بيتكلموا صح .) صديق ١ : انا عن نفسى مرضاش ارتبط بواحدة ارتبطت قبلى صديق ٢ : فى حين انك مرتبط بخمسه سته فى نفس الوقت صديق ١ : انا بتكلم انى لو مكان زياد مكنتش هقبل صديق ٢ : على فكرة يا زياد انت مكنتش بتحبها ولا كنت بتشتغل ليل نهار عشان بتموت فى اللى جايبنها ، انت من صغرك وانت كده بتحب تعتمد على نفسك ونفسك تبقي حاجة فى المجتمع وكونك معرفتش واحده ده لانك مكنتش فاضي مش لانك كنت مخلص ليها زياد : لا طبعاً انا كنت ........... صديق ٢ يقاطعه : متكدبش على نفسك ، حب ايه ده لواحدة عمر ما كان في بينك وبينها كلام ، مش عارف بتحب ايه بتكره ايه طريقة تفكيرها هتناسبك ولا لا ، الكلام ده مينفعش يطلع مش شخصيه تفكيرها عملى بحت زيك ، الكلام ده ممكن يحصل بس من شخص حالم ورومانسى ومشافش تعب فى حياته وعلى فكرة انت مقربتش منها لانك مكنتش فاضي تحب وتتحب صديق ١ : انت مالك واقف فى صفها ومتحامل على زياد ليه صديق ٢ : انا بقول كلمة الحق ، انا لو مكانها هقول عليك ربنا يسامحك لانك لو كنت قربت منها واتكلمت معاها مكنش زمانها وقعت فى الشخص الكداب ده صديق ١ : وليه متقولش ان ربنا عاقبها بالشخص الكداب لانها مكنتش مظبوطه صديق ٢ : انا بتكلم على اساس كلام زياد انها محترمه وكويسه صديق ١ : اكيد ده قناع هى لبساه لانها لو محترمه مكنتش صاحبت صديق ٢ : مش كل الصحوبية وسخه زى اللى فى دماغك اتقوا ربنا بقي فى بنات الناس صديق ١ : يا ابنى ايه يجبره يتجوز واحده كانت بتحب قبله ، يعني مشاعرها وقلبها استهلكوا مع واحد تانى صديق ٢ (بيقوم) : هو مش مجبر واكيد هى مش مستنيه كرمه وعطفه عليها عشان يتجوزها ، الراجل الجدع هو اللى يعرف يحتوى البنت ويخليها تحلف ان ربنا مخلقش رجاله غيره وانها يوم ما كانت فاكرة انها بتحب كانت بتضحك على نفسها زياد : انت رايح فين ؟ صديق ٢ : هروح اتخنقت منكوا ، بس خليك فاكر يا زياد انها كان متقولكش وترتبط بيك وتعيش معاها وتموت من غير ما تعرف الموضوع ده قدر صراحتها واحترمها (ومشى) صديق ١ لـ زياد : سيبك منه ده بيستعبط زياد : كلامه منطقى صديق ١ : احسبها صح يا زياد انت مش صغير ومش محتاج كلام حد عشان يقنعك زياد : انت لو مكانى تعمل ايه ؟ صديق ١ : استحالة اوافق (. سرح زياد وقعد يفكر ويحسبها .) *_____________________________________________**__ _________________________* بعد يومين فى شقة مروان ... (. مروان كان فى مصر ولما ادهم عرف قرر يروح يقابله .) آدهم : حمدالله على السلامه مروان : الله يسلمك ادهم : بما اننا احنا الاتنين عمليين ومبنحبش المقدمات الطويلة فهدخل فى الموضوع على طول مروان : ياريت أدهم : ذكرى كانت مرتبطه بواحد قبلك هى قالتلى انها حكتلك مروان : اه هى فعلاً حكتلى أدهم : الشاب اللى كانت مرتبطه بيه رجع تانى وعايز يخطبها مروان : أفندم !! أدهم : افهمنى بس ، لما انت جتلى العيادة من شهر تقريباً كان هو الشخص الثقيل اللى كان قاعد معايا جوه مروان : تمام أدهم : هو طبعاً عرف انك خطيب ذكرى باختصار الولد ده بيهدد ذكرى بصور مخله مروان : ثانية واحدة (. وقام مروان دخل جوه ورجع تانى .) مروان (بيديله ظرف) : قصدك الصور دى أدهم : باستغراب هي وصلتلك ازاى مروان : تقريباً هو نفس الشخص اللى كانت ذكرى مرتبطه بيه أدهم : وانت واجهت ذكرى بالصور دى ؟ مروان : لا أدهم : طيب وصدقتها ؟ مروان : لا بس انا عموماً ماضى ذكرى ميفرقش معايا سواء عملت كده او لا أدهم : تمام ، انا كنت جايلك عشان افهمك ايه حكايه الصور دى عشان لو ظهرت سواء دلوقتى او بعدين تبقي عارف مروان : طيب ايه حكايه الصور دى ؟ أدهم : يحكيله الحكايه اللى حكاها لـ رهف مروان : هو فعلاً قالى لو مش عايز خطيبتك تتفضح يبقي نعمل مقايضه بس انا مدتلوش ولا اديت نفسي الفرصه اعرف المقايضه على ايه أدهم : لاما هيطلب منك فلوس لاما هيقولك سبهالى مروان : أدهم احنا لازم ننجز ونتمم اجراءات الجواز أدهم : خلاص هانت بابا بدأ يقتنع مروان : يارب متقتنع ونخلص بقي *_____________________________________________**__ _________________________* فى احدى الكافيهات ..... (. نزل أدهم من عند مروان وراح يقابل رهف على حسب المعاد اللى بينهم .) رهف : كل ده تأخير أدهم أدهم : يالهوى على حبيبي وهو متعصب يا ناس رهف : بطل تهريج كنت فين كل ده ومبتردش على موبايلك ليه أدهم : انا لو اعرف انك بتبقي قمر كده وانتِ متعصبه هعصبك كل شوية رهف بتدارى كسوفها : يووووه بقي أدهم (بيطلع شوكولاته من جيبه) : انا اسف يا حبيتي على التأخير رهف بفرحة اطفال : الله !! شوكولت من اللى بحبها أدهم : بحبك رهف : بعشقك ، بس انت عرفت ازاى انى بحب الشوكولت دى أدهم : عرفت منين !! انتِ هبله ولا ايه رهف : ههههه اه هبله ، مانت هبلتنى أدهم : انا بحبك اوى ونفسى اخليكي اسعد واحده فى الدنيا رهف : طول مانت معايا انا اسعد واحده فى الدنيا (. يسكت أدهم خالص ويبدأ يتابع رهف وهى بتفتح الشوكولاته وتاكلها ، كان حاسس انها بنته ، سرح أدهم فى ملامحها وبدأ يتأملها ويركز فى كل تقسيمه فى وشها لدرجه ان رهف اتكسفت ووشها احمر .) أدهم : بتبصى الناحية التانيه ليه رهف : اتكسفت أدهم : منى ؟ رهف : فى لمعه فى عينك بشوفها دايماً وانت بتبصلى بس لما بتبصلى اوى معرفش ليه بتكسف أدهم : اللمعه دى بسبب حبى لكل حاجه فيكي رهف : اقولك حاجة أدهم : قولى رهف : عيونك حلوة اوى لونها العسلى واللمعه اللى فيها محلياها اكتر ادهم (يقرب من رهف ويبص فى عيونها اوى) : احلى من عيونك !! مظنش رهف(تبص الناحيه التانيه) : بس بقي بتكسف ادهم (لسه بيبص رغم ان وش رهف الناحية التانيه) : بحبك اوى ، بحبك من زمان ، بعشق كل حاجة فيكي رهف (بتبصله) : عمرى ما كنت اتخيل انى ممكن حد يحبنى كده أدهم : ماهو فعلاً عمر ماحد هيحبك قدى رهف : ربنا يخليك ليا يا احلى حاجة حصلتلى أدهم : وميحرمنيش منك يا كل حياتى ( انا والفانز ههههاااااااااااحححححححححح حح �� ، يخربيتكوا :d .) *_____________________________________________**__ _________________________* فى بيت محسن سلامه ..... (. ذكرى قاعدة فى اوضتها ، محسن خبط عليها ودخل .) محسن : ممكن اتكلم معاكى شوية ذكرى : ياريت يا بابا محسن : انا عايز اتكلم بخصوص مروان ذكرى : تمام محسن : انا عارف ان مروان مفيش حاجة تعيبه حتى سنه مش عيب لانه شكله اصغر بكتير والواحد ممكن يموت صغير ملهاش علاقة بالسن ذكرى : تمام محسن : بس انا خايف عليكي من عيشة مروان ، خايف عليكي من الغربه فى بلد اجنبيه العادات والتقاليد وكل حاجة مختلفه ذكرى : ده حقك يا بابا محسن : سبيني اكمل ذكرى : اتفضل محسن : كل اللى انا عايزه منك انك تتقى ربنا فى تصرفاتك وفى جوزك عشان ربنا يديلك على قد اتقاكى له ذكرى : يعني حضرتك موافق يا بابا ؟ محسن : معنديش حل تانى ، مش هاين عليا اكسر قلبك ومقدرش افركشها على سبيل الاحتياط ذكرى (بتحضن ابوها) : ربنا يخليك ليا يا بابا ، والله يا بابا انا هكون مبسوطه مع مروان كفايه انه بيحبنى محسن : انا واثق من ده ذكرى : ومتخفش يا بابا عيشتى بره مش هتغيرنى انت اكيد واثق من بنتك محسن : ربنا يسترها معاكى يا بنتى ويسعدك ذكرى : طيب كلم مروان بقي قوله يجي عشان تتفقوا سوا محسن : حاضر يا ذكرى *_____________________________________________**__ _________________________* بعد مرور اسبوعين ... (. النهاردة فرح ذكرى ومروان ، الفرح كان فى جراند حياة ، الفرح كان ملوكى جداً ، مروان جاب لـ ذكرى الفستان من لندن وبدلته كذلك كانت من لندن ، عيلة مروان مستخسره مروان فى ذكرى وكذلك عيلة ذكرى مستخسرينه فى ذكرى وعواجيز الفرح مش لاقيين حاجة ينتقدوها فى الفرح او فى العريس والعروسه :d ، محسن كان مقتنع بـ مروان بس فى عدم رضا جواه اما وصال كانت فرحانه جداً ببنتها وعريس بنتها والفرح وعماله تردد فى سرها الايات اللى تحمى بنتها من الحسد وعيون الناس وأدهم كان فرحان اوى لان اخته اتجوزت اللى بتحبه وكان كل شوية يختفى من الفرح وبيكون بيكلم رهف من كتر ما كان نفسه يكون النهارده فرحهم او على الاقل تكون معاه فى فرح اخته .) (. ذكرى ومروان كانوا فى عالم تانى خالص ، ذكرى مكنش نفسها تخرج من حضن مروان كانت حاسه بفرحة وامان لدرجه انها خافت ان قلبها يقف من كتر الفرحه ، اما مروان فكان اول مرة يحس انه فرحان بجد اول مرة يعرف طعم الحب الحلال ودى كانت اكتر حاجة مفرحاه .) __**__**__**__ (. بعد الفرح ما خلص وبعد ما قضى مروان وذكرى ليله من الف ليلة وليله طلعوا الجناح اللى كان محجوزلهم فى الفندق مسبقاً .) " فى السويت " مروان : مبروك يا احلى عروسة واحلى بنوته فى الدنيا ذكرى : الله يبارك فيك يا روحى ، انا مبسوطه اوى يا مروان انا خلاص كنت فقدت الامل نتجوز مروان : هستعير كلمة اخوكى أدهم لما دايماً يقول الامل فى ربنا ذكرى : أدهم هيوحشنى اوى مروان : أدهم ايه بس دلوقتى ، ده انتِ بتوحشينى وانتِ معايا ذكرى : انا بحبك اوى يا مروان ، بحبك اكتر من اى حد فى الدنيا مروان(بيبص فى عيونها) : بعشقك ، بعشقك تفاصيلك ذكرى : فكلى الطرحه بقي مروان : يا سلام عينيا "بعد ما فكلها الطرحة" ذكرى : هدخل اغير الفستان وانت كمان غير البدلة واتوضى عشان نصلى سوا مروان باستغراب : نصلى !! ذكرى : ايوة يا روحى ، عايزين نبدأ حياتنا بطاعة ربنا مروان : تمام ذكرى (بتحضنه) : بحبك اوى (. غيروا هدومهم وصلوا سوا وكان العشا وصلهم ، قعدوا اتعشوا سوا وخلصوا عشا .) مروان : مالك يا حبيبتى قلقانه كده ليه ؟ ذكرى : مش قلقانه ولا حاجة مروان : بصى يا ذكرى ، انا بحبك اوى وكان اخر حاجة اتوقعها انى احب واحده بيني وبينها العمر ده كله ، اغلب علاقاتى لن لم يكن كلها كانت عشان اقضى وقت لذيذ مش اكتر من كده ، بس انا اخترت اقضى معاكى اللى باقى من عمرى ، اخترت معاكى حياة مش مجرد وقت ذكرى : ربنا يقدرنى واسعدك واخلى الحياة دى اسعد حياة وتنسى اى حاجة عيشتها مروان(بيمسك خُصل شعرها) : انا من ساعة ما حبيتك وانا مش فاكر حاجة غيرك ذكرى : بحبك مروان (بياخدها فى حضنه) : مش اكتر منى ، انتِ كل حاجة بالنسبة ليا ، اختى وحبيبتي وصاحبتى ومراتى وعشقيتي وامى ، انا ماليش غيرك فى الدنيا ذكرى(بتبصله) : والله وانا كمان ماليش غيرك فى الدنيا مروان (بيضمها) : طيب وبتطلعى من حضنى ليه خليكي ذكرى : ههههه مش هخرج منه ابداً مروان : هو مين ده اصلاً اللى هيسيبك تخرجى منه ذكرى : بحبك مروان : بعشقك (. وسكتت شهرزاد عن الكلام المُباح عشان السناجل مرارتهم هتفرقع :d .) *_____________________________________________**__ _________________________* فى بيت محسن سلامه ... (. رجعوا من الفرح ، دخل أدهم اوضته كلم رهف ونام وووصال ومحسن دخلوا اوضتهم .) محسن : مالك يا وصال بتعيطي ليه وصال : ذكرى وحشتنى محسن : احنا لحقنا ، امال لما تسافر بقي وصال : مش عارفه هعيش ازاى من غيرها محسن : يا ستى ادعيلها ربنا يسعدها وصال : هى مش ينفع متسافرش وتعيش هنا محسن : خلاص يا وصال بنتك بقت فى بقي لها حياتها الخاصه يعني منقدرش نشرط عليها تعيش فين وصال : والجزمه دى بتحب مروان لدرجة انها ممكن تبعد عننا خالص محسن : اما الستات دول دماغهم متركبه غلط وصال : ليه ؟ محسن : انتِ يا ست انتِ مش من شهر فضلتى تعيطي عشاان اوافق على الجوازه وصال : اه محسن : دلوقتى بقي بتعيطي عشان وافقت وصال : انا بعيط عشان ذكرى بس هتقطع بيا محسن : ربنا يسعدها ، قومى نامى يالا انتى تعبتى الاسبوعين اللى فاتوا __**__**__**__ "فى اوضة ادهم ، ادهم كان بيكلم رهف" أدهم : كان نفسى تجى الفرح رهف : معلش يا حبيبي أدهم : كنتى هتتبسطى والله رهف : اى مكان انت فيه اكيد هبقي مبسوطه بس كده افضل أدهم : طيب جهزى نفسك بقي بكره عشان رايحين مشوار مهم رهف : مشوار فين أدهم : بكره هتعرفى رهف : طيب امتى أدهم : اخر النهار ، هعدى عليكي رهف : هنروح بعربيتك ؟ أدهم : اه يا روحى رهف : اوكى يا حبيبي هستناك أدهم : انا هنام بقي عشان مرهق خالص رهف : اوكى يا حبيبي وانا هذاكر شوية تصبح على خير أدهم : بحبك رهف : بموت فيكي *_____________________________________________**__ _________________________* تانى يوم اخر النهار فى عربية أدهم .. (. أدهم عدى على رهف وخدها معاه فى عربيته لاول مرة من يوم ارتباطهم وراحوا مشوار سوا .) "فى العربيه" رهف : احنا رايحين فين كده يا ادهومتى أدهم : مشوار مهم رهف : ايوووة اللى هو ايه ولا فين ؟ ادهم : بتثقى فيا ولا لا ؟ رهف : ايه العبط اكيد طبعاً بثق فيك أدهم : يبقي خلاص سبيلي نفسك بقي رهف : يعنى هو مفاجأة مينفعش تقولى ؟ أدهم : بطلى زن يا روحى رهف : أدهم انت كده خارج بره القاهره ؟ أدهم : اعتبريني خاطفك (. حست رهف بـ قلق دق قلبها ، الغريبة انها كان احساسها متناقض قلقانه ومطمنه .) أدهم : يالا انزلى رهف : انزل فين !! احنا كده وصلنا أدهم : مالك خايفه كده ليه ؟ رهف : مش خايفة ولا حاجة انا بس مستغربه المكان أدهم : طيب انزلى يا بنتى (. نزلت رهف من العربيه ورجليها بتترعش من الخوف ، مسكها أدهم من ايدها .) رهف : أدهم احنا رايحين فين ؟ أدهم : هـ اخدك لـ اخر الدنيا رهف : آخر الدنيا !! يعني ايه أدهم : .................... | |||||||||||
|
| |
|
18-04-15, 12:32 AM
| #26 | |||||||||||
| نجم روايتي ولؤلؤة فريق الكتابة للروايات الرومانسية وأميرة حزب روايتى للفكر الحر
| الحلقة الثالثة عشر (. نزلت رهف من العربيه ورجليها بتترعش من الخوف ، مسكها أدهم من ايدها .) رهف : أدهم احنا رايحين فين ؟ أدهم : هـ اخدك لـ اخر الدنيا رهف : آخر الدنيا !! يعني ايه أدهم : يووووه (. خدها أدهم من ايدها وراح ناحية البحر فى ركن مفهوش صريخ ابن يومين والمكان كان ضلمه نوعاً ما .) أدهم : انتِ طبعاً عارفة انى اصلاً سويسي رهف : سويسى !! اول مرة اعرف آدهم : لا عارفه بس تلاقيكي نسيتي ، المهم يعني انا عشت فيها طفولتى بس كان لازم كل فترة حتى بعد ما كبرت اجى هنا ، وانا صغير كنت اقف وابص على البحر واقول يا ترى فى بلاد تانيه بعد البحر ولا انا واقف فى اخر الدنيا ، كبرت وفهمت ان دى مش آخر الدنيا ولا حاجة بس بالنسبة ليا المكان ده هو آخر الدنيا ، كل ماحب اهرب من الناس ومن الدنيا اجى هنا لانى واثق ان محدش هيبقي هنا غيري بس النهاردة حبيت انك تشاركيني فى اكتر مكان بحبه وبهرب فيه رهف : تفكير غريب اوى ، المكان شكله يخوف خاصة ان الدنيا ليلت مش فاهمه ايه المُمتع فيه أدهم(يقعد على صخرة) : بقالى سنين بدور عليكي عشان اثبت انى مش مجنون وانك مش مجرد وهم او حاجة فى خيالى ، بقالى سنين بحاول اقنعهم انك موجوده فعلاً بس بيني وبين نفسي بقول حتى لو موجوده فـ خيالى بس فـ انا كنت مبسوط وسعيد بالوهم ده ، بس لما كان حد يقولى فوق يا أدهم رحمه فى خيالك بس مش موجوده كنت اجى هنا لـ اخر الدنيا وكنت بحس بيكي وبوجودك ، كأن ارواحنا كانت بتتلاقى هنا رهف : رحمة !! ليه دايماً رحمة ليه عمرك ما قولتلى رهف أدهم (يقوم ويقرب منها) : انا قولتلك انا كنت متخيلك رحمة ، انا اصلاً بحب الاسم ده اوى بس صدقيني اسمك مش فارق معايا وفى وجهة نظرى انتِ مش رحمة ولا رهف رهف باستغراب : امال مين ؟ أدهم : حبيبتى وروحى وقلبي وعمرى ونور عنيا ( ابتسمت رهف وكانت فرحانه جداً بـ كلام أدهم ) رهف : بس برضه مقولتليش ايه المُمتع فى المكان ده أدهم : غمضى عينك رهف : ليه أدهم : غمضى بس " غمضت رهف عيونها " أدهم : تخيلي ان انتِ فى اخر الدنيا مع اكتر حد بتحبيه ، فى مكان مفهوش حد غيركوا ، استمتعى بصوت الموج وهو بيخبط في الصخر والنجوم ماليه السما (بيمسك ايدها) تخيلي ان انا وانتِ وبس فى اخر الدنيا رهف (بتفتح عيونها وابتسامه ماليه وشها) : انتِ مش طبيعي يا أدهم أدهم : مجنون يعني رهف : مش قصدى ، انت حولت خوفى من المكان والضلمه الى استمتاع أدهم : وانا مش هلومك ولا اعتب عليكي عشان كنتِ خايفه وانا معايا رهف : يعني ايه ؟ أدهم : يعني عيب اوى انك تخافى وانتِ معايا بس مش هزعل المرة دى لكن المرة الجاية هزعل اوى رهف : بحبك اوى أدهم : بعشقك رهف : قولى بقى اتأخرت عليا ليه النهارده مواعيدك مبقتش مبظوطه اصلاً أدهم (يروح ناحيه العربية ويفتح الشنطه يطلع منها كيس هدايا) : كنت بنجز مهمه رهف : مهمه ايه ؟ أدهم (يطلع بوكس هدايا من الشنطه ويديه لـ رهف) : انا بحبك اوى رهف : ايه ده ؟ أدهم : كل سنة وانتِ طيبه يا حبيبتى رهف : انت عرفت منين ان النهاردة عيد ميلادى أدهم : عرفت منين !! انتِ هبلة ولا ايه (. تفتح رهف البوكس تلاقى فيه سلسلة فضه فيها آية الكرسى ومصحف ووردتين واحده لونهم احمر ومجموعه متنوعه من الشوكولاتات .) رهف مذهوله : ايه كل ده ؟ انا مبسوطه اوى أدهم : وانا اهم حاجة عندى سعادتك ، كل سنة وانتِ معايا رهف : كل سنة واحنا مع بعض (. كان أدهم عامل حسابه انهم يقضوا الوقت على البحر ، كان جايب فى شنطه العربيه كرسيين بحر وتربيزة وتورته صغيره وشمع ، حط الكرسيين والتربيزة والتورته وولع الشمع واحتفلوا سوا وقعدوا على البحر فترة طويلة يتكلموا ويحكوا سوا ومش حاسين بأى حاجة غير انهم فعلاً فى اخر الدنيا سوا وان مفيش حاجة اقوى منهم بس أدهم مكنش حاسس انه فى اخر الدنيا زى كل مرة لا كان حاسس ان هو مالك الدنيا كلها وان الكون ده مفهوش اى حد غيره هو ورهف .) __**__**__ ( جزء من المشهد ده مُقتبس من فيلم "آخر الدنيا" لما "نيللى كريم" اخدت "يوسف الشريف" عند البحر فى اسكندريه وقالتله بحس ان هنا اخر الدنيا وبخاف اجى لوحدى ولازم لما تجى اخر الدنيا يكون معاك حد انت اخترته ) .. لزم التنويه *_____________________________________________**__ _________________________* فى احد فنادق شرم الشيخ ... (. قرر مروان وذكرى يقضوا شهر العسل فى مكان ساحلى فى مصر لانهم كده كده هيسافروا بره مصر ، فقرروا يروحوا شرم الشيخ اسبوع او عشر ايام وبعد كده يرجعوا على القاهره عشان يخلصوا اوراق السفر الخاصة بـ ذكرى .) __**__ الساعة ١١ مساءاً .. (. ذكرى رايحه فى نوم عميق ومروان راح يصحيها ، ماسك ورده وبيمشيها على خدها .) مروان : ذوذا ، حبيبتى يا كسلانه قومى بقي ذكرى (بتصحى) : مروان ، صباح الخير يا حبيبي مروان : صباح مين يا كسلانه الساعه ١١ بالليل ذكرى : ياااه انا نايمه من الضهر ، محستش بحاجه خالص مروان : طيب قومى بقي ذكرى : حلوة الورده دى ، عشانى !! مروان : لا طبعاً ذكرى بدلع : ليه بقى ؟ مروان : عشان انتِ احلى ورده فى الدنيا مينفعش اديلك ورده ذكرى : يا سلام على بكشك مروان : والله مش بكش ، انا شايفك احلى حاجة فى الدنيا ذكرى : ربنا يخليك ليا يا حبيبي مروان : طيب قومى بقي عشان نخرج نسهر بره شوية ذكرى : حاضر يا حبيبي ، هقوم ادخل الحمام مروان : وانا هختارلك فستان (. دخلت ذكرى الحمام وخدت دش وخرجت .) ذكرى : حبيبي انا بس هصلى الفروض اللى فاتتني وانا نايمه مروان : تمام ذكرى : انت صاحى من امتى مروان : من الساعه تمانيه تقريباً ذكرى : يعني صليت ؟ مروان : صلي يالا عشان نلحق ننزل (. خلصت ذكرى صلاه ولقيت مروان مختار لها فستان .) ذكرى : ايه ده ؟ مروان : ايه رأيك فى الفستان ده ؟ ذكرى : ده انت جايبهولى صح ؟ مروان : اه ، جبتهولك من انجلترا ذكرى : انت عايزنى اخرج بـ الفستان ده ؟ مروان : اه يا حبيبى ده هيبقي شيك عليكي خالص ذكرى : بس ده قصير اوى وتقريباً عريان مروان : عريان ايه !! انا شايفه normal جداً (. وخدت ذكرى الفستان من مروان ولبسته .) ذكرى باستغراب : normal !! ده normal مروان (بيمسكها من وسطها) : مخليكي زى القمر ذكرى : يعني انت موافق انى اخرج كده !! مروان : مش فاهمه ايه مشكلتك فى كده ذكرى : انت مبتغيرش عليا ولا ايه ؟ مروان : بغير عليكي طبعاً واللى يقرب منك انا اكله باسنانى ذكرى : امال ازاى موافق اخرج كده ؟ مروان : انا اتربيت ان الغيره ملهاش علاقه باللبس ، اختى تلبس اللى هى عيزاه بس لو حد بصلها اقتله ، لانها من حقها تلبس اللى هى عيزاه بس مش من حق اى حد يضايقها عشان لابسه حاجة معينه ذكرى : بس انا اتربيت ان الغيره مرتبطه باللبس مروان : ولما الغيره فى وجهة نظرك مرتبطه باللبس ليه متحجبتيش مانتِ مامتك محجبه ذكرى : انا ناويه اتحجب بإذن الله بس ادام شوية مروان : وحجابك ولبسك دى شئ يخصك وعموماً (بيحضنها ويفك سوسته الفستان) الفستان او غيره مينفعش يكون موضع خلاف بينا ذكرى : يعني ايه ؟ مروان : يعني غيريه والبسي اللى انتِ عيزاه (. ويمسك ايدها ويبوسها .) ذكرى : بحبك مروان : وانا بعشقك (. اختارت ذكرى فستان تانى ولبسته وكان مروان هو كمان لبس ستايل كلاسيك وخلى ذكرى قاعده ادام المرايه وجه من ضهرها ولبسها سلسلة عليها اسمها .) ذكرى : الله !! جميلة اوى دى مروان : مبروك يا احلى عروسه ذكرى : دى بمناسبه الصباحيه ولا ايه ؟ مروان : لا دى هدية جوازنا ذكرى : حلوة اوى بجد يا حبيبي ، ربنا يخليك ليا يا قلبى مروان : وميحرميش منك ابداً *_____________________________________________**__ _________________________* | |||||||||||
|
| |
|
18-04-15, 12:51 AM
| #27 | |||||||||||
| نجم روايتي ولؤلؤة فريق الكتابة للروايات الرومانسية وأميرة حزب روايتى للفكر الحر
| فى بيت حازم الطوبجى ... (. خلص أدهم ورهف قعدتهم فى السويس ورجعوا ، أدهم وصل رهف لحد البيت وحازم شافهم من فوق ، رهف رجعت متأخره وده اللى كان مضايق باباها ، فتحت رهف باب الشقة لقيت حازم فى انتظارها .) حازم : كنتِ فين ؟ رهف : كـ كـنت مع اصحابى كانوا عاملين ليا عيد ميلاد حازم : وأدهم كان معاكوا ؟ رهف : اه ، حتى هو اللى وصلني حازم : والحفله اللى كان اصحابك عاملينهالك مكنش فيها غير الهديه اللى فى ايدك دى (وبيشاور على البوكس) رهف : ماهو اصحابى مجابوش ليا هدايا عشان عيد الميلاد كلفهم لكن اللى جابلى الهدية دى أدهم حازم : أنتِ شايفه ان اللى بيحصل بينك وبين ادهم طبيعي رهف : بابا انا مبقتش فاهمه حضرتك ، انت موافق على ارتباطنا ولا لا حازم : انا الللى مش فاهمك ، اللى بيحصل بينك وبين ادهم مبيحصلش بين اتنين مخطوبين ولا حتى مكتوب كتابهم رهف : ليه هو احنا بنعمل ايه ؟ حازم : انتِ خرجتى معاه اخر النهار ورجعالى الساعه ١١ ونص بالليل وتقوليلي بنعمل ايه !! منظرك ومنظرى ايه ادام الناس وواحد موصلك فى وقت زى ده رهف : بابا حضرتك واثق انى مبعملش حاجة غلط وانا كان ممكن اوى اخلى ادهم يستنانى او ينزلنى على اول الشارع وطالما حضرتك عامل حساب لكلام الناس اوى كده يبقي مش هخلى الناس تشوفنى مع ادهم حازم : هو ده الحل من وجهة نظرك !! رهف : ماهو اصل لو ارتباطنا رسمى الناس مش هتسكت حازم : وبالنسبة لـ ربنا مش عملاله حساب رهف : بابا انا فعلاً مبعملش حاجة غلط انا وادهم بنخرج فى اماكن عامه مفيش تجاوز فى افعالنا ولا كلامنا حازم : وايه هو التجاوز من وجهة نظرك ؟ رهف : قصد حضرتك ايه ؟ حازم : انتوا جيل فاسد ، الدين بقى سهل اوى عندكوا رهف : ايه يا بابا فى ايه حضرتك بتكلمنى كأنى مرات ابو لهب كده ليه !! انت اللى ربتنى على الصراحه ولما ارتبطت بـ أدهم جريت عليك حكيتلك حازم : وربيتك برضه على الصح والغلط والحرام والحلال رهف : يووووه بقي ، ممكن حضرتك تقولى انا بعمل ايه غلط او حرام حازم : انا مش هقولك لانك عارفه كويس انتِ بتعملى ايه رهف : بابا تحب اسيب ادهم خالص جايز حضرتك تستريح حازم : ادخلى اوضتك اتفضلى رهف : حاضر بس ده اول عيد ميلاد ليا متقوليش كل سنة وانتِ طيبه حازم (وهو داخل اوضته) : كفاية عليكي ادهم رهف لنفسها : الله يسامحك يا بابا نكدت عليا فى عز فرحتى *_____________________________________________**__ _________________________* قبيل الفجر فى شرم الشيخ ... (. خلص مروان وذكرى سهرتهم بره ورجعوا على الفندق .) ذكرى : مكنتش اعرف انك بتشرب مروان : بشرب ايه ؟ ذكرى : كحول مروان : لا انا مبشربش ده نادراً جداً ، الكحوليات والسجاير والجو ده بشربه فى المناسبات ذكرى : وايه المناسبه اللى تخليك تشرب النهارده مروان : عادى يا ذكرى انتِ مالك معقدها كده ليه ؟ ذكرى : معقدها !! مروان : حبيبتي احنا فى شهر العسل بلاش والنبى طبع الست المصريه النكدية يسيطر عليكي دلوقتى خلينا نستمتع بوقتنا ذكرى : طيب انت هتصلى ازاى ؟ مروان : اصلى ايه ؟ ذكرى : الفجر !! انت متعرفش ان كده صلاتك متقبلش لمدة اربعين يوم مروان بحزم : فى ايه ؟ ذكرى : يعني ايه فى ايه !! مش فاهمه مروان بعصبيه : ذكرى ادخلى غيري ونامى وفكك منى بقي الليله لانك قفلتيها ذكرى : حبيبي انا مقصدش حاجة والله انا بس ..... (. مروان بيحاول يتحكم فى عصبيته وهو نادراً ما يتعصب فـ قرب من ذكرى وحط دماغها بين ايدها ولمس على خدها .) مروان : حبيبتى ، احنا مبقلناش ٢٤ ساعه مع بعض ، اكيد انا ليا عيوب وانتِ كذلك وكل البشر بس خلينا نستمتع بالوقت ، خليني افرح بجوازنا واننا اخيراً بقينا مع بعض وبعد كده اوعدك انى هخصصلك ساعتين فى اليوم ننكد فيهم على بعض براحتنا ذكرى : هو انا نكديه اوى كده ؟ انا خايفه عليك يا حبيبي وعلى صحتك وبعدين انا اصلاً ........... (. يسكتها مروان بـ بوسه منه ، وسكتت شهرزاد عن الكلام المُباح .) *_____________________________________________**__ _________________________* تانى يوم فى ڤيلا مراد قنديل ..... (. اجتمع مراد قنديل بـ اولاده عرفه ومحمد عشان يناقش امر خطوبه تامر ونوره .) عرفة بعصبيه : انت ازاى اصلاً يا بابا مدى الواد التافه ده اهتمامك ومُجتمع بينا عشان نتكلم عن واد صايع من ده مراد بعصبيه : احترم نفسك ، ولما تكون بتتكلم معايا تنسى انك ضابط محمد : بابا عرفه ميقصدش بس احنا فعلاً مستغربين اهتمامك بـ تامر ، احنا توقعنا ان حضرتك هترفض على طول مراد : تامر او غيره ميفرقوش معايا عرفة : امال ايه اللى يفرق مع حضرتك ؟ مراد : نورة ، اختكم محمد : ماهو بقي حضرتك مدلعها اوى وبسبب ان عمر ما اترفضلها طلب هتشبط اكتر فى تامر ده مراد : احنا لو رفضنا لمجرد انه فقير ده هيخلى نوره تعند واحتمال كبير اصلاً تجوزوه من غير موافقتنا عرفة بعصبيه : والله العظيم لو هو وافق على حاجة زى كده هاخده عندى انفخه لحد ما يبانله اصحاب مراد : بتهمة ايه يا حضرة الضابط !! احترم القانون واحترم نفسك محمد : ما تبطل العصببه دى يا عرفه واترزع بقي خلينا نتفاهم مراد : احنا هنوافق على تامر وهنقرأ فاتحه وانا فى الفترة دى هعرف اذا كان طمعان فيها ولا لا ده غير انى هاخد منه ضمانات كفاية لحماية مستقبل نورة عرفة : ضمانات من عيل جعان زى ده ؟ محمد : ايوة صحيح يا بابا ضمانات ايه ؟ مراد : مؤخر محترم وامضاءه على كام شيك عرفة : وافرض موافقش مراد : هو لو موافقش يبقي انسان طبيعي وخايف من المستقبل وان النصيب ده بـ ايد ربنا لكن لو وافق يبقي الواد بيرسم على تقيل محمد : مش فاهم وجهة نظر حضرتك يا بابا مراد : هتفهموا مع الوقت ، المهم دلوقتى لازم نوره تقتنع اننا موافقين وانه حتى لو فقير ده ميعبوش وكونه فى الخارجيه ده يبشر بـ مستقبل كويس والباقى بقي هيبان مع الوقت عرفة : يارب اقدر مراد : حاول تتحكم فى عصبيتك شوية عشان نورة متعاندناش فاهمين محمد : تمام يا بابا مراد : انتوا هتقولوا لها ان انتوا اقتنعتوا ان اهم شئ سعادتها عرفة : خلاص ماشى مراد (بيبص لبعيد) : لما نشوف اخرك ايه يا تامر *_____________________________________________**__ _________________________* فى النادى .. (. فطيمة من ساعة ما مشيت وسابت زياد وهو اتصدم لما عرف وهى مضايقه جداً خاصة ان زياد مظهرش خالص من ساعتها فـ صعبت عليها نفسها جداً ، كانت بتتعمد كل يوم تروح النادى عشان تشوف زياد هيتكلم معاها او هيجي ولا لا مش حباً فيه اكتر ماهو عايزه تعرف نظرته ليها ايه ، عدى اكتر من اسبوعين وزياد معتزل اصحابه والنادى عشان يفكر لـوحده من غير اى ضغوط ، والنهاردة بس قرر ينزل النادى ويقابل فطيمه ، فطيمه لما شافته عملت نفسها مشغوله فى القراءة .) زياد : اذيك يا فطيمه فطيمه(بترفع عيونها وتنزلها تانى فى الكتاب) : كويسة الحمد لله زياد : ممكن اقعد فطيمه : اتفضل زياد(بعد ما قعد) : طيب ممكن تسيبي الكتاب ده عايز اتكلم معاكى فطيمة : خير زياد : بقالى اسبوعين مبنامش ، التفكير والحيره هيموتونى ، مش عارف اخد قرار فطيمة : على فكرة القرار سهل اوى زياد : انهى قرار فطيمه : انك تسبنى فى حالى زياد : مش هقدر ، مش هقدر ابعد عنك صدقيني فطيمة : انت عايز ايه يا زياد زياد : عايز اعرف تفاصيل علاقته بـ الشخص الاولانى فطيمة : مش من حقك تعرفها وانا من حقى احتفظ بيها لنفسى زياد : بس صدقيني لو حكيتلى هيفرق معايا اوى فطيمه : انت بتتكلم كده على اساس انى وافقت عليك زياد : فطيمة ، بلاش جرحك يخليكي تجرحى اللى حواليكي فطيمة : انا مبجرحكش انا مستغربه انك جاى تسأل اسئلة مش من حقك وانا اصلاً مخدتش قرار زياد : على فكرة ، فكرة انك ترتبطي بيا فى الوقت الحالى فكرة فاشلة جداً وانا اصلاً مش هقبلها على نفسى فطيمه بقلق : هى ايه دى اللى متقبلهاش على نفسك ؟ زياد : متفهمنيش غلط ، انتِ لسه مجروحه وانا مش هقبل اكون الدوا او المِسكن او فترة نقاهه فى حياتك ، جايز كمان اكون فترة انتقاليه فطيمة : مش انا اللى اعمل كده زياد : ولو عملتى كده مش هتكونى وحشه ، لانك ممكن تعملى كده وانتِ مش واخده بالك فطيمة بعصبيه : انت عايز منى ايه ، ارجوك ابعد عنى انا فيا اللى مكفيني ومش نـاقـ......... زياد يقاطعها : افهمى بقي انا بـحـبـك (. سكتت فطيمه واتصدمت لانها مكنتش متوقعه ان زياد هيقولها كده .) زياد : بحبك يا فطيمه من اول مرة شوفتك بس انا جبان بخاف اقرب ، ولما اتجرأت وقربت اتصدمت (. سكتوا هما الاتنين شوية ، فطيمه بتحاول تستوعب وزياد مش عارف يقول ايه ، سرحت فطيمه وافتكرت سنين عمرها اللى قضيتها مع تامر ونزلت منها دموع مسحتها بسرعه .) فطيمه : انا فعلاً مبقتش بحب تامر ، مبقتش بفكر فيه ومش عيزاه مهما عمل ، انا بس لسه مجروحه موجوعه اوى ومش قادرة اثق فى حد ولا حتى اثق فى نفسى ، انا ضيعت من عمرى اربع سنين بضحى وبستحمل وانا بيضحك عليا وبيستغلنى وفى الاخر يخونى ، كونى ادخل اى ارتباط دلوقتى ابقي بضحك على نفسى وعلى اى حد (. زياد يتأثر جداً بكلام فطيمه وتصعب عليه ويقوم من قصادها يقعد جنبها .) زياد : ممكن متعيطيش فطيمه (بتمسح دموعها) : انا معملتش حاجة غلط ، انا كنت مخلصه له جداً وكنت بحترم اهلى وبتقى ربنا فى كل تصرفاتى زياد : انا اسف ، والله ماقصد اجرحك او افكرك فطيمه : انا نسيته بس مش قادره انسى اللى حصل فيا زياد : تجى نتفق اتفاق فطيمه : اتفاق ايه ؟ زياد : نبقي اصحاب ، اصحاب وبس لحد ما تخرجى من الازمه دى ولما تخرجى منها نشوف بقي موضوع الارتباط ده وانا اوعدك مش هفتحلك سيرة الارتباط ده خالص حتى لو بعد ما تجاوزتى الازمه دى ومش عيزانى فى حياتك انا مش هزعل فطيمة : بس خايفه اظلمك زياد : الظلم بيقع على الانسان لما يكون مُسير مش مُخير وانا اخترت اننا نكون اصدقاء ده لو انتِ موافقه " تهز فطيمه دماغها وتبتسم دلالة على الموافقه " زياد : يالا بقى اعزميني على الغدا لزوم الصداقه وكده فطيمه : ههههههه زياد : متعيطيش تانى ضحكتك بالدنيا *_____________________________________________**__ _________________________* فى احدى الكافيهات .... نوره : مالك بقي ، من يوم ما قابلت بابا وانت متغير معايا تامر : نوره انا خايف نوره : خايف !! خايف من ايه ؟ تامر : من عيلتك نورة : مالها عيلتى تامر : جميع السلطات القضائيه والتنفيذيه فى ايدهم نوره : وايه اللى يخوف فى كده دى حاجة كويسه هتناسب عيله هتكونلك سند وضهر تامر : بس هما فى الاساس سند وضهر ليكى انتِ ، اى اتنين بيحصل بينهم خلافات وانا حاسس انى لو عطست فى وشك بالغلط اهلك هيودوني ورا الشمس نورة : ههههه انت اوڤر اوى يا تيمو ، حبيبي محدش هيعرف عننا ولا عن حياتنا حاجة ولما ربنا يكرمك هنعيش بعيد عنهم تامر : بس برضه الزمن مش مضمون نورة : انا عمرى ما هخلى حد يأذيك حتى لو اختلفنا انت متعرفش يعني انا بحبك قد ايه (. سرح تامر فى وش نورة وافتكر فطيمه ، الاربع سنين اللى عاشهم معاها عدوا قدامه بسرعه البرق .) نورة : روحت فين ؟ تامر : مفيش متوتر بس وقلقان نورة : حبيبي متقلقش طول مانا جنبك ، انا حبيبتك وهبقي مراتك وهتلاقيني فى ضهرك على طول تامر : متعرفيش ايه الضمانات اللى باباكى هياخدها منى نوره : اكيد هيكتب مؤخر كبير تامر : مؤخر بس ولا فى حاجة تانيه ؟ نورة : معرفش والله يا تيمو بس عموماً كله هيبان تامر : ربنا يستر نورة : بحبك تامر : بموت فيكي *_____________________________________________**__ _________________________* بالليل فى اوضة رهف ... (. رهف قاعدة على مكتبها بتذاكر ، باباها خبط عليها ودخل وكان ماسك حاجة فى ايده لفتت انتباه رهف .) حازم : بتعملى ايه ؟ رهف : بذاكر حازم : طيب مش هاخد من وقتك كتير رهف : عادى يا بابا براحتك (. يحط حازم اللى فى ايده على المكتب ادام رهف .) رهف : ايه ده يا بابا ؟ حازم : ...................... | |||||||||||
|
| |
|
19-04-15, 01:20 AM
| #28 | |||||||||||
| نجم روايتي ولؤلؤة فريق الكتابة للروايات الرومانسية وأميرة حزب روايتى للفكر الحر
| الحلقة الرابعة عشر (. يحط حازم اللى فى ايده على المكتب ادام رهف .) رهف : ايه ده يا بابا ؟ حازم : كل سنة بنحتفل بـ عيد ميلادك سوا حتى مامتك بتجيلك مخصوص بس انتِ السنة دى فضلتى أدهم علينا ، كل سنة وانتِ طيبه رهف : بابا حضرتك بتغير عليا من أدهم حازم : افتحى الهدية رهف (بعد ما فتحتها) : الله ده موبايل جديد حازم : كل سنة وانتى طيبة رهف : وحضرتك طيب يا بابا بس هو فعلاً حضرتك بتغير من أدهم حازم بيقعد : اه يا رهف ، بخاف عليكي وبغير من الهوا ، بخاف عليكي حتى من نفسك رهف : بس حضرتك قابلت أدهم وشوفت قد ايه هو كويس حازم : ولما تتجوزى وتخلفى هفضل برضه اخاف عليكي هى دى الابوة رهف : وانا هحاول مقلقكش حضرتك بزياده حازم : ربنا يكتبلك اللى فيه الخير يا حبيبتى رهف : بابا انا عايزة اطلب من حضرتك طلب حازم : اطلبى رهف ؛ انا خلصت محاضرات وخلاص كده مش هروح الجامعه لحد الامتحانات حازم : تمام رهف : ممكن اروح اقعد عند ماما الشوية دول حازم : ماشي يا حبيبتى رهف : ربنا يخليك ليا يا بابا *_____________________________________________**__ _________________________* بعد مرور شهر .... - رهف امتحنت الترم الاول - أدهم ورهف ارتباطهم وتعلقهم ببعض زاد جداً والحب بقي اقوى - زياد وفطيمه قربوا من بعض بس فطيمه مش معتبره زياد اكتر من صديق - تامر ونورة اتقرأت فاتحتهم ومراد قرر مياخدش اى خطوبه تانيه الا لما يتأكد من تامر - ذكرى سافرت مع مروان ليڤربول وعاشوا الشهر ده احسن ايام حياتهم من سفر وفسح وحب *_____________________________________________**__ _________________________* فى ليڤربول ... (. صحى مروان من نومه لقي ذكرى قاعد بتتفرج على التلفزيون وبتشرب نسكافيه ، اول ما شافها مكنش مبسوط وباين على وشه ، راح قعد جنبها .) مروان بيبوس دماغها : صباح الخير يا حبيبتى ذكرى : صباح النور يا روحى مروان : صحيتي امتى ؟ ذكرى : من ساعه تقريباً ولقيتك غرقان فى النوم قولت اسيبك تنام براحتك مروان : فطرتي ؟ ذكرى : لا عملت نسكافيه وشربته ومستنيه عشان اعمل فطار ونفطر سوا مروان : تمام هقوم ادخل الحمام (. قام مروان دخل الحمام وغير هدوم النوم ولبس هدوم تانيه ورجع تانى قعد جنب ذكرى يقرأ الجرايد .) ذكرى : اقوم احضر فطار مروان : لا ذكرى : مالك يا حبيبى مروان : انتِ مش بتقولى انك صاحيه من ساعه ذكرى : اه مروان : مغيرتيش هدوم النوم ليه ؟ ذكرى : عادى يعني انا قولت احنا لوحدنا و.......... مروان يقاطعها : الناس بتصحى من نومها تغير هدوم النوم وتلبس حاجة شيك تقعد بيها فى البيت ، اللى انتِ لبساه ده فقط للنوم يعني محبش اشوفك بيه الا فى اوضه النوم ووقت النوم فقط لا غير ذكرى : بس عادى يا حبيبي الواحد ممكن يفضل بالبيجامه طول اليوم مروان : لا يا قلب قلبي ، الواحد المفروض يصحى من نومه يغير هدومه ويظبط نفسه ذكرى : حاضر (، وقامت ذكرى غيرت البيجامه ولبست بنطلون وتى شيرت ورفعت شعرها لـ فوق .) ذكرى : تمام كده ؟ مروان : زى القمر (بيفك شعرها) بس كده احلى ذكرى : انا لميته عشان اعرف اجهز الفطار مروان يقفل الجرايد : طيب وفين الـ house keeping ، انا اتفقت معاهم انهم هيقموا هنا ، انا زمان كنت بخليهم يجوا اوقات معينه عشان انا مبكونش موجود دايماً لكن الوضع مختلف دلوقتى ذكرى : اوكى انا مش معترضه على وجودهم بس انا نفسي اجهزلك الفطار بنفسى مروان بيمسك ايدها : لا ، انتِ اميرتي مش هتعملى اى حاجة فى الدنيا غير انك تعيشي اميرة ذكرى : يعني انت عايزنى على طول لابسه ومعملش اى حاجة فى اليوم مروان بيبوس ايدها : ايوة انتِ بتاعتى انا وبس وقتك وكلك ليا انا لوحدى ، مفيش مطبخ ولا اطفال هياخدوكى منى ذكرى : هو احنا مش هنخلف ؟ مروان : لا طبعاً هنخلف ده انا نفسى ابقي اب واجيب اطفال منك بس اكيد مش هياخدوكى منى ذكرى : امال مين هيربيهم ؟ مروان : حبيبتى فى ناس متخصصين فى ده ، انا مش عايزك تعملى اى حاجة المطبخ له ناسه والتنضيف له ناسه والاطفال هيكون لهم ناس متخصصين فى تربية الاطفال (. رغم ان مروان بيقول لـ ذكرى انها هتعيش حياة مرفهه جداً ومش هتعمل اى حاجة فى يومها غير انها تعيش كـ ملكة متوجه الا انها حست انها مش مبسوطه ، حست ان الحياة الملوكى الممنهجة دى مش بتاعتها .) *_____________________________________________**__ _________________________* فى النادى ... (. فطيمة كانت فى النادى بتجرى بعد ما خلصت راحت تقعد عشان تستريح لقيت تامر فى وشها ، فطيمه حست ان قلبها اتخطف مش عارفه اذا كان حب و اشتياق لـ تامر ولا بسبب جرحها منه .) تامر : اذيك يا فطيمه ؟ فطيمة بتجاهل : كويسه تامر : وحشتني فطيمة مبتردش تامر : فطيمة انتِ مبترديش عليا ، هو انا مش وحشتك ؟ فطيمة : تصدق انك معندكش ريحة الدم تامر : حبيبتى انا عارف انى غلطت فى حقك وعارف انى استاهل انك تقتليني بس والله انا ما حبيت غيرك فى حياتى كلها فطيمة : حبيبتك !! ومحبتش غيري !! طيب بغض النظر عن الهرى ده انت مغطلش فى حقى ومتستاهلش القتل تامر : لا انا عارف انى غلطت فى حقك وان .......... فطيمة تقاطعه : انت مغطلش ، انا اللى غلطت لما اخترت انسان غلط ، انسان طماع وانانى وخاين وكداب ده ن كنت انسان يعني تامر : انا قربت من نوره على اساس انى عايز منها واسطه مش اكتر بس لقيتها بقي بتحبنى والجو ده ولو كنت قولتلها انى مبحبهاش مكنتش هتتوسطلي فطيمة : ده المفروض انه مبرر او عذر !! تامر : اه والله انا اتورطت فى قصة حب وخطوبه معاها فطيمة : اه عذر اقبح من ذنب تامر : يعني ايه ؟ فطيمة : يعني ارجوك يا تامر حافظ على اخر ذرة احترام منى ليك تامر : فطيمه عشان خاطرى سامحيني انا بحبك وانتِ كمان بتحبيني فين المشكله فطيمه : ده ايه البرود اللى انت فيه ده مش شايف ان فيها مشكله وكمان شايف اننا لسه بنحب بعض تامر : مهما قولتي ومهما عملتى عينك فضحاكى وبتقول انك لسه بتحبيني (. فطيمة كانت هتخرج عن شعورها بس لمحت زياد فنادت عليه وهو وقف وهى راحت ناحينه .) تامر بيوقفها من دراعها : مين ده ؟ فطيمه بتشد دراعها : انت مالك ايه البجاحة دى !! بتدخل فى حياتى ليه تامر : بتدخل عشان انتِ تخصيني لحقتِ تحبي بسرعه كده فطيمة : انت اخر واحد يتكلم اصلاً (. هنا جه زياد لما حس ان فطيمه فى ورطه .) زياد : فى ايه يا فطيمه !! هو بيضايقك ولا حاجة فطيمه : لا يا زيزو فكك منه ( لـ تامر ) وانت متظهرليش تانى ولا حتى صدفة والا والله العظيم لاروح لـ نورة واهلها واخربها على دماغك (. وخدت زياد ومشيوا .) زياد : مين ده ؟ فطيمه : ده تامر زياد : تامر مين ؟ فطيمة : اللى اتنيلت وارتبطت بيه زياد : طيب انتِ متعصبه كده ليه ؟ فطيمه تقف وتبص لـ زياد : عشان مشوفتش اتنح ولا ارخم ولا اغرب من كده ، راجع ومستنيني اركع تحت رجله من الفرحه زياد : طيب اهدى متضايقيش نفسك فطيمة : انا مش مضايقة انا لو فى زعل او ندم فـ بسبب انى عرفت الكائن ده فى يوم من الايام (، حس زياد بـ فرحة واطمئنان غريب وكأنه مبسوط ان فطيمه كرهت تامر ومضعفتش ادامه .) *_____________________________________________**__ _________________________* فى بيت حازم الطوبجى ... (. راحت فطيمة لـ رهف بيت باباها كان بقالهم مده متقابلوش وميعرفوش حاجة عن بعض .) رهف بتحضن فطيمة : يخرب عقلك يا جزمه وحشتيني اوى فطيمة : انتِ وحشتيني اكتر با بتاعة انتِ رهف : فينك يا فطيمة لا بشوفك ولا بتسألى فطيمة : انا برضه ، ادهم يا بنتى خلاص خدك مننا ونسيتى اى حد رهف : ادهم فعلاً خاطفنى ، خطفنى من الدنيا والناس حتى من نفسى فطيمة : ربنا يسعدك يا حبيبتي رهف : يارب وانتِ بقي ايه اخبارك وايه جديدك فطيمة : حكت لها عن زياد رهف : اخص عليكي شهر بحاله ومتفكريش تقوليلي فطيمة : مش انتِ لسه قايلة انك مخطوفه رهف : ههههههه طيب قوليلي ايه النظام بقى فطيمة : زياد طيب وجدع وشهم وبيحبنى بس برضه يا رهف مش شيفاه اكتر من صديق رهف : يمكن عشان لسه ............... فطيمة تقاطعها : والله مبقتش بفكر فى تامر ومبقاش يفرق معايا اصلاً رهف : طيب ليه معتبره زياد صديق بس فطيمة : يمكن عشان مش عايزه استعجل فى الارتباط تانى رهف : صح يا فطوم خدى وقتك ومتستعجليش فطيمة : ربنا يسهل ، قوليلي بقي اخبارك ايه مع أدهم رهف : كويسين يا حبيبتى الحمد لله ومبسوطين اوى فطيمة : لسه برضه قلقانه رهف : على فكرة انا مش قلقانه من أدهم بالعكس مطمناله جداً وبحس انه سندى وامانى فى الدنيا فطيمة : امال قلقانه من ايه ؟ رهف : ده كان احساس كده انى فى حاجة غلط ، عارفه لما تحسى ان فى حلقة مفقوده فى حوار ما فطيمة : بصي المشكله كلها ان ادهم كان راسمك فى خياله وعاش معاكى سنين فى الخيال ولما جه يتعامل معاكى فى الحقيقه بيتعامل على اساس ان انتوا تعرفوا بعض من سنين رهف : المشكله انى انا كمان حاسه انى اعرف ادهم وانه فعلاً كان فى حياتى فطيمة : والله دى حاجة كويسه ربنا يسعدكوا ويكملكوا على خير رهف : امين يا حبيبتى *_____________________________________________**__ _________________________* | |||||||||||
|
| |
|
19-04-15, 09:08 AM
| #29 | |||||||||||
| نجم روايتي ولؤلؤة فريق الكتابة للروايات الرومانسية وأميرة حزب روايتى للفكر الحر
| تانى يوم فى عيادة دكتور محسن سلامه .... (. راح رهف العيادة لـ أدهم وهى خلاص وشها بقي مألوف لـ موظف الاستقبال وأدهم وصاه انها لما تجى العيادة يدخلها على طول ومن غير كشف او دور ، راحت رهف وموظف الاستقبال قالها هبلغ دكتور ادهم انك هنا بس هى طلبت منه ميبلغوش وانها هتدخله عشان تعملهاله مفاجأة .) (. دخلت رهف من غير ما تخبط وفتحت الباب بالراحه وكانت بتتسحب ، أدهم كان قاعد على كرسي مكتبه وضهره لـ رهف وكان ماسك ورقه وقلم وبيكتب حاجة .) رهف : بتعمل ايه يا حبيبي آدهم (بيقفل الكشكول) :حبيبتى أنتِ هنا ، حلوة اوى المفاجأة دى رهف : بتعمل ايه ؟ أدهم : هاا !! كنت بكتب حاجات تبع الشغل رهف : تبع الشغل !! أدهم : بس بجد حلوو اوى المفاجأة دى رهف : انا حسيت انك وحشتنى وعارفه انك مشغول الايام دى أدهم : وانتِ كمان وحشتيني اوى رهف : يالا انا همشي بقي عشان معطلكش أدهم : لا استنى تعطيل ايه بس انا عايزك فى حاجة مهمه رهف : حاجة ايه خير أدهم : عايز افاتح بابا وماما فى موضوعنا عشان ناخد خطوة رسمي رهف : احنا يا حبيبي مش كنا اتفقنا ان بعد ماخلص الكلية أدهم : يا حبيبتي ماهو مش فاضل غير ترم ، لو قرينا فاتحه حتى مفهاش مشكله رهف : اوكى انا معنديش مشكله بس هقول لـ بابا الاول أدهم : طيب انا كنت عايز اطلب منك طلب رهف : طلب ايه ؟ أدهم : حاجة كده لازم تتم قبل ما خطبك وقبل كمان ماكلم اهلى رهف : حاجة ايه ؟ أدهم : عايز اعرفك عليهم رهف : اشمعني !! قصدى ماحنا نتعرف على بعض لما تجى تخطبني أدهم : لا انا عايز اخدك واروحلهم واعملها مفاجأة انك موجوده رهف : مش فاهمه ؟ أدهم : اهلى كانوا بيقنعونى انك مش موجوده وانك حاجة بس فى خيالى وانا كنت مقتنع انك فى حياتى وانا فى حياتك رهف : تمام أدهم : كانوا بيعاملونى انى مجنون انا بقي عايز اثبتلهم بالدليل القاطع انك موجوده مش خيال او وهم رهف : طيب وهما هيعرفوا منين انى نفس البنت اللى كنت بتحلم بيها ؟ أدهم : لانهم عارفينك وشافوكى رهف : نعم !! ازاى يعني أدهم : قصدى يا حبيبتى شافوا الصور اللى انا كنت رسمهالك وحافظين شكلك رهف : مش عارفه بصراحه طلب غريب اوى أدهم : بس هيفرق معايا رهف : قشطه سبنى بس ادورها فى دماغى أدهم : اوكى يا حبيبتى رهف : ماشى يا قلبى هروح بقي عشان متأخرش ومعطلكش أدهم : اوكى يا روحى بس خدى بالك من نفسك وطمنيني عليكي لما توصلى (. خرجت رهف من مكتب أدهم وهى خارجه كان دكتور محسن داخل العياده وشافها ،) محسن لـ موظف الاستقبال : مين البنت دى ؟ موظف الاستقبال : دى آنسه رهف تبع دكتور أدهم محسن : تبع أدهم ازاى ؟ موظف الاستقبال : يعني متابعه معاه ودايماً بتجيله محسن : أنا حاسس انى شوفتها قبل كده !! موظف الاستقبال : ايوة ماهى ليها ملف طبي هنا وكانت متابعه مع حضرتك بس اغلب متابعتها كانت مع دكتور وليد محسن بصوت هامس : رهف !! *_____________________________________________**__ _________________________* فى بيت محسن سلامه .... (. دخل محسن لقى وصال بتكلم ذكرى فى الموبايل .) محسن : دى ذكرى ؟ وصال : اه بتسلم عليك محسن : هى عامله ايه ؟ وصال : مبسوطه خالص يا محسن بتقول مروان معيشها عيشة ملوكى محسن : ربنا يسعدهم ويرزقهم الذرية الصالحه وصال : انت مالك فيك ايه ؟ محسن : مش ملاحظة ان ادهم متغير شوية وصال : متغير اه بس للاحسن محسن : ايوة بس اكيد فى سبب للتغيير ده وصال : مش عارفه بس انا حاسه انه مبسوط وحاسه انه خرج من دايرة الوهم والخيال محسن : ايوة برضه بس ايه السبب ، ايه اللى يخليه يسيب الخيال اللى متمسك بيه وصال : مش عارفه انت زعلان ليه !! دى حاجة كويسة محسن : حاجة كويسة بس لازم نعرف السبب وصال : مش يمكن بيحب محسن : اهو انا بقي خايف من يحب دى !! وصال : ليه ؟ محسن : مش عارفه ليه ولا عامله مش عارفه ؟ وصال : انت اللى مكبر الحكاية يا محسن ، فيها لما بحب ويتحب دى حاجة كويسه على الاقل بقي عايش الدنيا اللى احنا عايشينها مش عايش فى دنيا تانيه ، ده حتى بطل يرسم او يكتب محسن : انتِ مش عارفه ادهم لما بيحب بيبقي عامل ازاى !! وصال : ادهم عقل وكبر واتغير كتير عن زمان وانا يكفيني زى ما قولتلك انه بقي عايش معانا محسن : ربنا يستر وصال : هيستر بس انت بطل قلق زيادة عليهم محسن : يارتنى اقدر *_____________________________________________**__ _________________________* فى بيت فطيمه .... (. فطيمة كانت راجعه من بره يدوب دخلت وبدأت تغير هدومها لقيت موبايلها بيرن وكان المتصل زياد ردت عليها .) فطيمة : ايوة يا زيزو اذيك زياد : فطيمة انتِ فين ؟ فطيمة : كنت بره ولسه راجعه زياد : بصي كده من شباك اوضتك فطيمة : ابص على ايه ؟ زياد : بصي بس بسرعه ومتخليش حد ياخد باله فطيمة : حد زى مين ؟ زياد : حد من الموجودين فى الشارع تعاملى وكأنك بتفتحى الشباك عشان يغيرلك هوا الاوضة مش عشان تبصي على حاجة فطيمة : انا فتحت اهو زياد : شايفه ايه غريب ؟ فطيمة : مش شايفة حاجة ، هو فى ايه يا زياد زياد : ركزى بس (. قعدت فطيمة تبص فى الشارع بتركيز .) فطيمة : ايه ده !! زياد : هاا شايفة ايه ؟ فطيمة : ..................... | |||||||||||
|
| |
|
19-04-15, 09:28 AM
| #30 | |||||||||||
| نجم روايتي ولؤلؤة فريق الكتابة للروايات الرومانسية وأميرة حزب روايتى للفكر الحر
| الحلقة الخامسة عشر (. قعدت فطيمة تبص فى الشارع بتركيز .) فطيمة : ايه ده !! زياد : هاا شايفة ايه ؟ فطيمة : شايفه عيال بيلعبوا كرة فى الشارع زياد : انتِ هتهزرى يا فطيمة فطيمة : مانا مش فاهمه حاجة بصراحة زياد : فى حد مراقبك فطيمة : حد مراقبني !! انت بتقول ايه ؟ زياد : فى العمارة اللى قصادكوا فى راجل قاعد مع بتاع الامن فطيمة : طيب وايه المشكله ؟ زياد : الراجل ده بقالى فترة بشوفه بيمشي وراكى شكله مخبر فطيمة : مخبر !! ليه بتقول كده ؟ زياد : شبه المخبرين شكله كده وتصرفاته وبعدين ايه اللى ممكن يراقبك غير مُخبر فطيمة بقلق : وانا هيراقبني مُخبر ليه يا زياد زياد : معرفش يا فطيمة انتِ ادرى فطيمة : انت خوفتنى زياد : لا متخافيش انتِ بس خدى بالك من تصرفاتك وكل خطواتك الفترة الجاية فطيمة : خطوات ايه وتصرفات ايه بس انا مش هخرج من بيتنا زياد : لا تعاملى طبيعي ، بس قوليلي انتِ عمرك كان ليكي نشاط سياسي او ما شابه او مثلاً حد فى عيلتكوا فطيمة : لا محدش فى عيلتى قبل كده دخل قسم اصلاً ولا مشيوا فى مظاهره زياد : شكل كده فى ضابط عايز يخطبك وممشي وراكى مخبر فطيمه : تفتكر زياد : وارد فطيمة : ربنا يستر زياد : متقلقيش خير ان شاء الله *_____________________________________________**__ _________________________* فى احدى الكافيهات ... (. بعد ما مشيت رهف من عند أدهم فى العيادة كلمها وطلب منها يتقابوا لانه مخنوق شوية .) رهف : مالك يا حبيبي أدهم : انتِ بتحبيني ؟ رهف : ايه ده !! ده سؤال تسأله أدهم : حبيبتى انا مش عارف مالى حاسس انى متلخبط وتايه رهف : وانت معايا ؟ أدهم : عشان معاكى رهف : مش فاهمه ؟ أدهم : انا لما بحب بحب اوى ، بحب بصدق وبكل مشاعرى زى ما بيقولوا وده السبب اللى بيدمر حياتى لو اللى بحبه ده فارقني رهف : بس انا عمرى ما هسيبك ، مفيش اى حاجة هتاخدنى منك الا الموت أدهم : نفسى حتى الموت مياخدكيش منى رهف : ياريت بايدينا منفارقش الناس اللى بنحبهم حتى بالموت أدهم : انا بحبك اوى عشان خاطرى متبعديش عنى رهف : ابعد عنك ايه يا اهبل هو انا اقدر أدهم : اهبل !! هى حصلت رهف : طيب اقولك حاجة وتصدقنى ادهم : انا بصدق كل حاجة تقوليها رهف : انا بقيت زيك بالظبط ، حاسه انك فى حياتى من زمان أدهم : بجد ؟ رهف : بجد والله يا أدهم ، حاسة انك معايا بقالك سنين يمكن من يوم ما اتولدت أدهم : انا بحبك اوى رهف : وانا بعشقك *_____________________________________________**__ _________________________* بعد كام يوم فى ليڤربول ... (. ذكرى قاعدة بتقرأ مجله ، رجع من بره مروان واتسحب وجه من ورا ضهرها وباسها فى خدها ، ذكرى اتخضت وفرحت .) ذكرى : حبيبى انت جيت مروان : لا يا روحى مجتش بس بعت شفايفي يبسوكى ويرجعوا تانى ذكرى : ههههه ، كنت فين بقي كده وسايبني مروان (يلف ويقعد جنبها) : كنت بخونك ذكرى : نعم !! مروان : ههههههه يا هبلة صدقتى بسرعه كده ذكرى : مانا بصراحة بقلق منك مروان : لا لا اقلقى فى كل حاجة الا موضوع الخيانه ده ذكرى : اشمعنى بقي ؟ مروان : لانى مبحبش الخيانه ، يعني لما كنت ببقى على علاقة مع واحدة وبرغم انها علاقة عابره الا انى كنت بحترمها ومكنتش بعرف حد غيرها ، تقريباً انا عمرى ما عرفت اتنين فى نفس الوقت ذكرى : غريبة اوى انك تكون بتعمل حاجة تغضب ربنا بس بتتقى ربنا فى نفس الوقت مروان : الخيانة ملهاش علاقة بالتدين قد مالها علاقة بـ طبع الانسان ذكرى : عندك حق مروان : بحبك بقي ذكرى : وانا بموت فيك يا روحى مروان : قوليلي بقي ، مبسوطه هنا ذكرى (بتحضنه) : اى مكان معاك يبقي جنة يا روحى بس .... (وتسكت) مروان : بس ايه ؟ ذكرى (بتقوم من حضنه) : بس انا نفسى اعيش حياة طبيعيه مروان : يعني ايه حياة طبيعيه ؟ ذكرى : يعني اطبخلك ، البس اللى انا عيزاه فى اى وقت ، اتكلم براحتى ، بصراحة يا مروان الحياة الممنهجه دى انا مش متعوده عليها ومش قادرة اتعود مروان : انا مستغرب جداً بصراحة يعني لما اقولك انا عايز اريحك واخليكي ملكة دى حاجة متخلكيش مبسوطه ذكرى : حبيبي الوسطيه افضل شئ ، يعني الحياة متكونش مُرفهة اوى ولا تكون قاسية اوى ، يعني لا ناكل بالشوكه والسكينه ولا ناكل بايدنا ناكل بالمعلقه ، خير الامور الوسط مروان (بياخدها فى حضنه) : بصى يا حبيبتى ، انا عندى ٤٣ سنه يعني مش صغير عشان اغير طباع اتربيت عليها من زمان ، انا اتربيت ان الاكل بالشوكه والسكينه مثلاً ، اتربيت ان النوم له لبس والبيت له لبس والخروج له لبس والخروج كمان له تقسيماته ، اتعودت ان فى حد بيدير البيت ، اتعودت ان كل حاجة لها وقتها ولها نظامها ذكرى : واضح ان احنا اتربينا كل واحد بشكل مختلف خااااالص مروان : بس انا كبرت على التغيير لكن انتِ لسه صغيره ممكن تتعودى على ده ذكرى : اتعود على ايه بس يا مروان ، ازاى تبقي الحياة عباره عن فساتين وخروجات وتنطيط وفسح واكل ونوم ، لازم يكون في هدف مروان(بيمسك ايدها ويبوسها) : انا هدفى انى اسعدك ممكن يبقي هدفك فى الحياة انك تسعديني ذكرى : طيب ممكن عشان خاطرى تفكر فى موضوع الشغل تانى مروان : حاضر يا حبيبتى ذكرى : حاجة كمان مروان : امممممم ذكرى : متشربش خمور تانى وانتظم فى الصلاة شوية مروان : خمور !! انا مشربتش من ايام ما كنا فى شرم ذكرى : بجد يا حبيبي مروان : بجد يا قلب حبيبك ذكرى (بتحضنه اوى) : ربنا يخليك ويهديك ليا يارب مروان : ويخليكي ليا يا حبيبتى *_____________________________________________**__ _________________________* | |||||||||||
|
| |
|
| مواقع النشر (المفضلة) |
| أدوات الموضوع | |
| انواع عرض الموضوع | |
|
|
47Likes
.png)
العرض العادي
