آخر 10 مشاركات
|
| |||||||||||||
 |
| | LinkBack | أدوات الموضوع | انواع عرض الموضوع |
13-10-16, 03:43 AM
| #21 | ||||||||
| مراقبة عامة ومشرفة منتدى الروايات المنقولة  
|  ♥ ♥الحلقة التاسعة عشر♥♥ ذهبت رقية الى غرفتها و قامت شروق و اخذت شاور ثم سمعت صوت اذان الفجر فتوضأت و صلت الفجر قررت شروق البحث عن المدعوة نادين و تتكلم معها فقررت الذهاب الى غرفة المكتب و ان تبحث على اى أوراق توصلها اليها ﻻنها تعلم ان رقية لن تخبرها أكثر من ذلك و انها ﻻ تسطتيع سؤال عمر أو عمها كانت تشعر بخوف و توتر شديد و لكنها حسمت أمرها ثم ذهبت نزلت الى أسفل فى هدوء تام ثم دخلت الى غرفة المكتب وجدتها مظلمة .... اغلقت الباب خلفها ... وجائت تلتفت لتفتح النور وجدت من يضع يده على كتفها و يقول : بتعملى ايه هنا التفتت شروق بخضة وقالت بارتباك : حرام عليك يا عمر خضتنى اضاء عمر النور و قال بحنان : وﻻ عاش وﻻ كان اللى يخضك يا حبيبتى شروق بارتباك : ايه اللى مصحيك لحد دلوقتى و نزلت ليه و ازاى مش كنت مش بتعرف تمشى ... ؟ عمر : براحة يا حبيبتى ايه التوتر اللى انتى فية دا ....أنا هقولك ....اللى مصحينى لحد دلوقتى انى بفكر فى واحدة بموت فيها و هى مش راضية تحن عليا .... و نزلت ليه ..فانا نزلت عشان اصلى و اشوف شوية ورق فى الشركة عشان الشغل متاخر .... ازاى بقى على رجلى شروق باستغراب : تصلى !!!! ابتسم لها عمر و قال : هو أنا كنت كافر و أنا مش عارف ... كل اما أقول لحد انى بصلى يستغرب شروق : ﻻ مش قصدى .. بس أنت قاعد فى الضلمة ليه ... ؟ عمر : عشان اركز فى الصﻻة و مفيش حاجة حوليا تشغلنى شروق بارتباك : ماشى يا عمر تصبح على خير بقى أنا طالعة انام عمر : بس مقولتليش ايه اللى جابك هنا شروق بارتباك : كنت عايزة قلم ذهب عمر ناحية المكتب و أخرج مجموعة أقﻻم غالية الثمن و قال : اتفضلى يا حبيبتى نظرت شروق لﻻقﻻم و قالت : عايزة قلم واحد بس عمر : ميغلوش عليكى يا حبيبتى خديهم كلهم بس هتعملى بالقﻻم ايه .. ؟ أخذت قلم و قالت بارتباك : عادى يعنى زهقانة فهكتب .. اشغبط ... أرسم عمر : ماشى يا حبيبتى شروق بجدية : بﻻش تقولى يا حبيبتى عشان أنا مش حبيبت حد عن ازنك ثم ذهبت عمر بحزن : و الله بحبك صعدت الى غرفتها و ارتمت على السرير بتعب فقد تعبت بشدة الليلة و أخذت الكثير من الصدمات * أصابه عمر * كﻻم زياد * جاسر يحبها * رقية ليست والدة عمر * سبب شك عمر فى النساء * تغير عم * و أخيرا المدعوة نادين والدة عمر الحقيقية تنهدت شروق و قالت : الحمد لله ثم استسلمت لسلطان النوم xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx دقت الساعة الرابعة عصرا فتحت شروق عينها ثم قامت اغتسلت و صلت ثم ارتدت مﻻبسها و خرجت من الغرفة نزلت الى أسفل وجدت رقية جالسة شروق : ازيك يا انطى رقية : الحمد لله يا حبيبتى انتى صاحتى شروق : ايوة لسة صاحية حاﻻ رقية : قولى لميكو تحضر الفطار بقى شروق : ﻻ يا طنط مش ﻻزم أنا ماشية اصﻻ رقية : راحة فين ... ؟ ؟ شروق : هروح البيت رقية : لية يا بنتى خاليكى قاعدة معانا شروق : مش هينفع أنا مقدرش أبعد عن بيت ماما و بابا الله يرحمهم رقية : عمر كداا هيزعل شروق : معلش يا طنط هو بقى أحسن دلوقتى.... ابقى اديلوا كل يوم بليل كوباية لبن رقية : حاضر يا حبيبتى شروق : طنط ياريت متقوليش لعمر ان عرفت حاجة عن موضوع مامته دا رقية : حاضر يا حبيبتى أنا اصﻻ مكنتش عايزة يعرف انى قولتلك شروق بستهبال : هى اسمها ايه ... ! رقية بارتباك : مش عارفة و اقفلى الموضوع دا بقى شروق : حاضر يﻻ سﻻم رقية : سﻻم رقية : شروق نسيت اقولك شروق : نعم رقية : عمك غير البودى جارد شروق : أحسن برده يﻻ سﻻم رقية : سﻻم غادرت شروق و كل ما فى عقلها ان تبحث عن المدعوة نادين ولكن لن تسطتيع وحدها يجب طلب المساعدة من أحد ظلت تفكر الى ان توصل عقلها ان تطلب المساعدة من زياد أخرجت هاتفها و اتصلت به زياد : الو يا شروق شروق : ايوة يا زياد ... أنت فاضى دلوقتى زياد : و لو مش فاضى افضالك شروق : خﻻص قابلنى بعد ساعة فى النادى زياد : حاضر شروق : سﻻم زياد : سﻻم xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx استيقظ عمر من النوم اغتسل و صلى ثم خرج لحديقة الفيﻻ ظل يجمع الورد الذى تعشقه شروق ثم دخل الى الفيﻻ و جاء ليصعد لها الغرفة اوقفته رقية رقية : شروق مش فوق يا عمر عمر بتسائل : أمال فين .. ! رقية : روحت عمر بصدمة : روحت يعنى مش هتجى تبات هنا انهارده رقية : ﻻ عمر : طب أنا خارج رقية :خليك يا عمر استريح انهارده عمر : أنا بقيت كويس الحمد لله رقية : براحتك بس متتاخرش عمر : ان شاء الله ... هو صح فين جاسر رقية : فوق مخرجش من اوضته من امبارح عمر : ماشى أنا طالعلوا xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxx فى النادى كانت شروق جالسة ممسكة بالقلم الذي اعطاها اياه عمر و تحركه بتوتر بين يدها اتى زياد و سحب كرسى و جلس بجانبها و قال زياد : مالك شكلك متوترة و مرتبكة شروق : فعﻻ يا زياد ... هموت من كتر التفكير زياد : بعد الشر عليكى يا حبيبتى شروق بجدية : زياد لو سمحت أنا جيت انهارده عشان احط النقط على الحروف..... أنا عارفة ان كﻻمى دا هيجرحك .. بس اجرحك وﻻ اضحك عليك و تفضل عايش فى وهم ..... أنا مينفعش اتجوزك يا زياد ..... أنت مش أكثر من صديق عزيز على قلبى اووووووى ... و صدقنى حولت كتير انى احبك ... بس مش عارفة ....... ثم مدت يدها و قالت : أنا مش عايزة اخسرك كصديق ظل ينظر الى يدها بالم ثم مد يده و قال : وﻻ أنا يا شروق ثم ابتسم و قال : كنتى عايزة ايه بقى شروق : عايزة أعرف مكان واحدة ممكن تبقى فى مصحة لحد دلوقتى زياد : طب قولى اسمها أيه و اسم المصحة و عنوانها شروق : احلف ..... بقولك مش عارفة مكانها يا زكى زياد : طب اسمها ايه شروق : نادين زياد : و بعدين يعنى... نادين دى مش عندها اسم اب شروق : ما أنا مش عارفة غير ان اسمها نادين زياد : و الله .....دا أنا كدكتور نفسى لو رحت سالت على واحدة و قلتلهم أنا بدور على واحدة اسمها نادين هيحجزونى مع المرضى شروق : ههههههه طب ايه .. ؟ زياد بحيرة : مش عارف شروق بتردد : أنا هحكيلك على الحكاية كلها .. ماشى زياد : ماشى قصت له شروق كل ما قالته رقية زياد بسخرية : و حضرتك عايزة تعرفى مكان واحدة من 28 سنة و كانت عندها حالة نفسية .... ممكن تكون ماتت ... حتى لو مش ماتت هيبقى فيها عقل انها تكلمك اصﻻ شروق : طب ما ممكن كمان تكون خفت و خرجت زياد : و أحنا هنعرف مكنها منين ان شاء الله و احنا مش عارفين اسمها بالكامل شروق بحيرة : مش عارفة زياد بتفكير : هو عمر سايب ورقه فى البيت عندك شروق بحيرة : مش عارفة بس هو دايما كان بيبقى فى المكتب زياد بتفكير : طب قومى معايا شروق بحيرة : هنروح فين زياد بتفكير : قومى بس قامت معه شروق اخذها الى بيتها و دخلوا الى غرفة المكتب ظلوا يبحثون فى المكتب عن اى ورقة تدل على مكان نادين ... اسمها بالكامل ... اى شئ ظلوا نصف ساعة يبحثون عنها الى ان وجدت شروق شهادة ميﻻد عمر بين الملفات شروق بفرحة : زياد لقتها زياد : طب كويس اسم الأم ايه شروق : ثواني هشوف نظرت شروق الى اسم الأم بصدمة و قرأته مرة و اثنان و ثﻻثة لتتأكد ثم سقطت مغشيا عليها | ||||||||
|  |
|
13-10-16, 03:44 AM
| #22 | ||||||||
| مراقبة عامة ومشرفة منتدى الروايات المنقولة
| ♥ ♥الحلقة العشرون♥♥ نظرت شروق الى اسم الأم بصدمة و قرأته مرة و اثنان و ثﻻثة لتتأكد ثم سقطت مغشيا عليها زياد بخضة : شروق حملها زياد ووضعها على الاريكة فى المكتب ثم خرج و طلب من الخادمة كوب من الماء اعطته الخادمة كوب الماء فذهب الى شروق و رش على وجهها الماء ...... ففاقت زياد بقلق : فى أيه يا شروق ... ايه اللى حصل شروق بصدمة : اسمها نادين مصطفى الحديدي زياد : !!!!!!!! شروق بصدمة : بنت عمه يا زياد .... بنت عمه زياد بغباء : ام عمر طلعت بنت عمه شروق : أنت غبى يا زياد .... أم عمر تبقى بنت عمه ازاى زياد بعدم فهم : طب تبقى ايه .... ؟ شروق بصدمة : تبقى بنت عم بابا و عمو أحمد زياد بدهشة : ازاى !!!! مش انتى قولتى انها بنت شريك جدك فى الشركة شروق : ايوة طنط رقية هى اللى قالتلى كداا زياد : مش يمكن تكون تشابة اسماء شروق بتفكير : ﻻ ... أنا فاكرة ان بابا زمان كان بيقول ان عنده عم اسمه مصطفى زياد : عمرك روحتى عنده شروق بتفكير : ﻻ أنا اصﻻ كنت قاعدة 8 سنين فى أمريكا و لما رجعت مصر مكنش بروح معاهم غير لما عمر يبقى معانا و عمر مكنش بيروح زياد بتفكير : طب هنعمل أيه .. ! شروق بتفكير : أنا ﻻزم القيها و افهم ايه اللى بيحصل زياد بتفكير : أنا عرفت هعمل ايه شروق بعدم فهم : هتعمل ايه .... ؟ زياد بتفكير : سبيها عليا دى شروق : أنا ﻻزم أعرف هتعمل ايه زياد بتفكير : ملكيش انتى دعوة ..... زياد هيتصرف و هيعرف هى فين شروق : اما نشوف زياد : انتى شكة فى قدراتى وﻻ ايه... ؟ شروق : شوية زياد : أنا هوريكى زياد هيعمل ايه ... امين شروق : امين xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx عمر : ايه رايك فى الفكرة جاسر : ربنا يشفيك يا عمر أنت و افكارك المجنونة عمر : أنا غلطان انى جيت قولتلك أساسا جاسر : قوم من هنا بقى يا عمر يا حديدي عشان أنت قفلتنى عمر : غور جاسر : اغور ايه ... دى اوضتى عمر : يعنى أنا اللى المفروض اغور جاسر : انت شايف ايه .. !! عمر : مالك ياض بقيت رخم كداا جاسر بضيق : عمر أنت شاكلك رايق و أنا مش فاضى للروقان بتاعتك دا عمر : يخربيت نكدك ... أنا خارج هروح أعمل اللى قولتلك عليه جاسر بدهشة : أنت هتعمل كدااا بجد عمر : و أنا من امتى بهزر جاسر : ﻻ حول وﻻ قوة الا بالله ... ربنا يشفيك عمر : يا رب يﻻ سﻻم جاسر : سﻻم خرج عمر و ظل جاسر يفكر فى شروق ثم قام و ارتدى مﻻبسه و قرر ان يمسحها من قلبه قبل ذاكرته xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx فى المطبخ شروق : هعملك اكلة هتاكل صوابعك وراها زياد : أنا بقول الحق اطلب الاسعاف شروق بغيظ : بقى كداا زياد : الصراحة شاكك فيكى شروق : أنا غلطانه انى عزمتك على الغداء زياد : خﻻص يا ستى كملى شروق : أخرج بره بقى عشان أعرف اركز زياد : اللى يشوفك يقول انك بتحضرى دكتوراه مش بتطبخى شروق : ﻻ يا اخويا سبنالك الدكتارة زياد باستغراب : بس مش غريبة انك بتعرفى تطبخى ... و انتى عندك خدامين يعنى واحدة غيرك اكيد مش هتعرف تطبخ شروق : أنا فعﻻ مكنتش بعرف اطبخ ... بس اتعلمت عشان عمر مبيحبش اكل الخدامين زياد بضيق : مممممممم ظلت تحضر فى الطعام و هو يتأمل فيها ثم قال : يا بختك يا عمر نظرت له شروق و قالت بتوتر : مقولتليش هتعرف مكان ( مامت عمر ) ازاى .. !! زياد : فى 3 احتماﻻت .... أول احتمال انها فى المصحة و دا بنسبة 80 % ..... تانى احتمال انها تكون خرجت ودا بنسبة 15% ... اخر احتمال بقى ..... انها تكون الله يرحمها و دا بنسبة10 % شروق : قولى يا زياد أنت متاكد انك دكتور يعنى ... و كنت بتذاكر و مكنتش ساقط Maths زياد باستغراب : اشمعنا شروق : اصلك ما شاء الله يعنى ..... بحس فيك بزكاء زيادة زياد : مبحبش اتكلم عن نفسى كتير شروق : ما علينا يا عم المتواضع ..... قولى هنعرف مكنها منين !!! زياد : قولتلك أنا هتصرف شروق بحيرة : طب لو ملقتهاش زياد : قولى يا رب يا شروق ... انتى هتقفليها فى وشنا ليه شروق بتفكير : يا رب يا زياد ... أنا فى أسئلة كتير اوووى بدور فى دماغى زياد بعدم فهم : أسئلة ايه ؟؟ شروق بحيرة : لية طنط رقية مقلتليش ان نادين دى تبقى بنت عم انكل أحمد و قالت انها بنت شريك جدو ! و لية اصﻻ نادين دخلت المصحة و لية طنط رقية قالتلى أعمل كل اللى أنا عايزة بس بعيد عن نادين هموت و أعرف يا زياد ... ايه هى حكاية نادين ..... اكيد فى حاجة طنط رقية مقلتهاش .......الفضول هيموتنى يا زياد ..... يا ريتنى ما عرفت زياد : فكك بقى من الكﻻم دا .... انتى مش هتخلصى بقى أنا جعت شروق : أنا خلصت اصﻻ يﻻ تناولوا الطعام ثم قاموا و جلسوا امام التلفاز ثم قال زياد زياد : سﻻم بقى يا شروق عشان الحق اروح المستشفى شروق : متقوليش رايك فى الاكل زياد : امل أنا هروح المستشفى ليه .... اكيد عشان أعمل غسيل معدة شروق بزعل : بقى كداا يا زياد زياد : أنا بهزر يا شروق ... أنتى ايه مبتهزريش ضربته شروق بالمخدة و قالت : بهزر يا اخويا بهزر زياد : الله يخربيت اللى يزعلك يﻻ سﻻم شروق : سﻻم و ابقى قولى لو عرفت اى حاجة عن نادين زياد :حاضر و تسلم اديكى على الاكل بجد تحفة شروق : الله يسلمك يﻻ سﻻم زياد : سﻻم ذهب زياد و بعد نصف ساعة رن جرس الباب شروق : افتحى يا نعمة .... اف أنا مش عارفة أنتو بترحوا فين قامت شروق و فتحت الباب ثم نظرت للطارق بدهشة و قالت : عمر !!!!! | ||||||||
|
| |
|
13-10-16, 03:45 AM
| #23 | ||||||||
| مراقبة عامة ومشرفة منتدى الروايات المنقولة
| ♥ ♥الحلقة الواحد و العشرون♥♥ قامت شروق و فتحت الباب ثم نظرت للطارق بدهشة و قالت : عمر !!!!! عمر بحب : روح عمر ثم مد يده لها بالورد الذى تعشقه و قال بحب : احلى بوكية ورد ﻻحلى بنوتة شفاتها عنيا و قلبى كانت الدهشة مازالت مسيطرة عليها.... ثم افاقت و قالت بدهشة : عمر شعرك عمر بحب : مش انتى كنتى عايزة كداا شروق بدهشة : أنت مجنون يا عمر عمر بحب : مجنون بيكى اعطاته ظاهرها و قالت بدهشة : أنت بجد مجنون صبغت شعرك .... و حطيت لينسز زرقاء ..... فى حد عاقل يخفى عينة الرمادى بلنسز ... و يصبغ شعره الأسود ... أنت اتجننت رسمي عمر بضيق : فى ايه يا شروق ... هو وﻻ كدا عاجب وﻻ كدا عاجب ... مش كان عجابك الزفت اللى اسمه زياد عشان ملون .... أنا عملت كداا عشان خاطرك ... ثم قال بنفعال : عمر الحديدي صبغ شعره و حط لينسز زى الستات عشان حضرتك ترضى عليه نظرت له و قالت : مين قالك انى عايزاك كداا ثم اقتربت منه و نزعت العدسات الاصقة من عينه و فتحت يده ووضعتها فيها ثم نظرت لعينه و قالت بنظرة حب : كدااا احلى بكتير ... كدا عمر ظلوا ينظرون لبعضهم لعدة دقائق .... كان الصمت يسود المكان لغة العيون فقط هى من تتحدث فاقت شروق و قالت : يﻻ عشان أنا عايزة انام عمر بحزن : شروق مش هتحنى عليا بقى و ترجعيلى شروق : سيبنى أفكر عمر بحزن : لحد امتى شروق بتفكير : لحد لما أحس انك اتغيرت بجد عمر : و الله بحبك شروق : امشى يا عمر بقى عشان عايزة انام ..... و لما تروح ابقى اشرب اللبن عشان ايدك عمر : بحبك شروق : سﻻم عمر : ﻻ اله الا الله شروق : محمد رسول الله ثم التفت ليمشى فقالت له شروق : عمر عمر : نعم يا حبيبتى شروق : رجع شعرك اسود عمر بحب : من عنيا شروق بتردد : خلى بالك من نفسك عمر بحنان : أنا نفسى معاكى يبقى انتى اللى خلى بالك منها شروق : سﻻم يا عمر التفت عمر ثم مشى عدة خطوات ثم رجع اليها و مد يده بالورد وقال : نسيتى دا نظرت له بتردد ثم اخذته منه نظر لها بحب ثم قال : خلى بالك من نفسك شروق : ان شاء الله يﻻ سﻻم ذهب عمر و ظلت شروق تنظر اليه الى ان غادر ثم دخلت و نظرت للورد وجدت به ورقة اخذتها وجدت مكتوب بها ♥♥ دمعة تسيل و شمعة تنطفئ و العمر بدونك يختفي و من دونك قلبى ينتهى ..فارجعى لى♥♥بحبك قرأت شروق الكلمات ثم ظلت تقفز و هى تردد بحبك بحبك ثم قالت بصوت عالى : بحبك ثم جلست ووضعت يدها على فمها بدهشة و قالت : يالهوى أنا اتجننت حرام عليك يا عمر يا مجنانى قامت و أخذت شاور وصلت ركعتين لله و ظلت تحمده ثم ذهبت فى نوم عميق عند جاسر ذهب الى النادى و ظل يفكر كيف ينسى شروق و يخرجها من قلبه حتى قطع تفكيره صوت فتاه ريم بفرحة : جاسر مش معقولة نظر لها باستغراب و قال : انتى تعرفينى جلست ريم وقالت : Sure يا جاسر .... أنت مش فاكرنى جاسر : مش واخد بالى والله ريم : توء توء أنا زحﻻنة منك .... لحقت تنسانى أنا ريم جاسر بدهشة : ريم المصرى ريم : ايوة جاسر بدهشة : يخربيتك انتى بقتى مزة اوووى .... فين النضارة كعب الكوباية اللى كنتى بتلبسيها و تقويم الاسنان ريم : احم احم ..... يا عم دا كان زمان أيام المدرسة أنت لسة فاكر جاسر بنبهار : بس بجد اتغيرتى ريم بمرح : 6 سنين بقى .... بس يا ترى دى حاجة حلوة وﻻ حاجة وحشة جاسر بنبهار : حلوة طبعا .... وحشانى غلستك والله ريم : و أنت والله وحشانى جاسر باستغراب : أنا واحشك ريم : ﻻ غلستى عليك جاسر : دا انتى كنتى عيلة رخمة اوووى ريم : ربنا يسامحك يا سى جاسر ... مش هرود عليك جاسر : أنا بقول كنتى ريم : ما علينا يا عم جاسر جاسر باستغراب : بس انتى ايه اللى رجعك مش أنتى سفرتى القاهرة ايه اللى رجعك اسكندرية ريم بحزن : يعنى امشى جاسر بسرعة : ﻻ طبعا أنا بسال ريم : وحاشتنى اسكندرية فجيت أنا و ماما و بابا و ياسمين جاسر : يعنى هيرجعى القاهرة تانى ريم : لسة مش عارفين ... سيبك بقى منى و قولى كنت سرحان و عامل زى الولية المطلقة لية نظر لها جاسر و قال : عامل زى الولية المطلقة .... غورى يا بت من هنا ريم : ﻻ أنا قاعدة على قلبك جاسر : يﻻ يا حلوة من هنا عشان هنروش ماية جاءت ريم لتقوم فامسك جاسر يدها و قال : أنتى لسة هبلة و بتزعلى بسرعة نظرت ليدها التى بيده بضيق فتركها : اسف ريم : أنا مزعلتش اصﻻ .... ثم شاورت بيدها خلفه و قالت : دى ياسمين هناك اهى أنا ﻻزم اروح نظر خلفه و قال : ممممم هشوفك تانى ازاى ! ريم : هيجى كل يوم النادى جاسر : سﻻم ريم : عبد السﻻم جاسر : غورى يا بت من هنا ريم : حاضر متزوقش جاسر : سﻻم مشيت ريم بعض خطوات ثم قالت بصوت عالى : هعرف برده كنت قاعد زى الولية المطلقة لية ثم ذهبت جاسر : يا مجنونة مرت الأيام و زياد يبحث عن المدعوة نادين و عمر يتودد لشروق و هى تحاول صدته و لكن قلبها معلق به و قد ايقنت انه تغير و لكنها لن تأخذ اى قرار الى ان تجد نادين و جاسر يذهب الى النادى يوميا و يقابل ريم الى ان اتى هذا اليوم شروق بفرحة : أنت بتتكلم بجد يا زياد زياد : اه و الله لقتها فى مصحة ............... شروق بفرحة : طب أنا جاية حاﻻ زياد : ماشى أنا مستانيكى ارتدت شروق مﻻبسها بنشاط ثم ركبت سيارتها و ذهبت الى عنوان المصحة وصلت الى هناك وجدت زياد ينتظرها ذهبت اليه و قالت : أنت متاكد يا زياد انها هى زياد : اه و الله أنا هكدب عليكى لية ... ؟؟؟ شروق بتسائل : طب هى حالتها ايه دلوقتى زياد : ............ | ||||||||
|
| |
|
13-10-16, 03:46 AM
| #24 | ||||||||
| مراقبة عامة ومشرفة منتدى الروايات المنقولة
| ♥ ♥الحلقة الاثنان و عشرون♥♥ شروق بتسائل : طب هى حالتها ايه دلوقتى زياد : الدكتور المتابع لحالتها بيقول انها سليمة فكريا بس مبتحبش تتكلم مع حد و دايما قاعدة لوحدها شروق : أنا عايزة ادخل اتكلم معاها زياد : تعالى نستاذن الدكتور و ندخولها شروق : اوك يﻻ استاذن زياد الطبيب ثم دخلوا الى غرفتها وجدوا سيدة يبدو عليها الشيب و لكن مﻻمحها مازالت جميلة تجلس امام الشرفة زياد : احم احم اقتربت شروق منها ثم مدت يدها لتصافحها ...نظرت نادين الى يدها باستغراب ثم نظرت أمامها مجددا مدت شروق يدها مجددا و قالت : شروق محمد عماد الحديدي نظرت لها نادين بخوف ثم بدأت بالبكاء شروق باستغراب : انتى بتعيطى ليه ظلت نادين تنظر لها بخوف ثم قالت بحدة : اخرجى برا ... مش كفاية اللى عملته فيا ... حرام عليكوا عايزين ايه تانى منى ظلت شروق تنظر لها بعدم فهم نادين بحدة : براا زياد : حاضر حاضر هنخرج شروق : ﻻ أنا مش هخرج ... أنا ﻻزم أعرف احنا عملنا ايه نادين بحدة : اطلعى براا شروق باصرار : انتى ﻻزم تقوليلى اللى حصل .... انتى ليه هنا نادين بحدة : عايزة تعرفى ايه ..... عايزة تعرفى ايه اللى حصل زمان دخل الطبيب المشرف عليها و قال : لو سمحتوا اخرجوا برا نظرت شروق للطبيب و قالت برجاء : ثواني يا دكتور ثم نظرت لنادين و اقتربت منها و قالت بأصرار :انتى ﻻزم تقوليلى اللى حصل ..... أنا مش هأذيكى صدقنى ... أنا عايزة أعرف انتى ليه هنا و ايه اللى حصل زمان هدأت نادين قليﻻ ثم نظرت لها و قالت : و أنا أعرف منين انك مش هتاذينى زيهم شروق باستغراب : زيهم ... !! و بعدين صدقنى أنا مش هأذيكى نادين بخوف : أنتو كلكوا كاذبين شروق : صدقينى أنا مش عايزة أذيكى ..... بل العكس أنا عايزة اساعدك نادين باستغراب : تساعدينى !!! شروق : ايوة ....انتى مش عايزة تخرجى من هنا نادين برفض : ﻻ مش عايزة ثم قالت بحدة : مش عايزة شروق : خﻻص خﻻص بس لية نادين باستغراب : انتى عايزة تعرفى لية ... خلى اللى قالك انى موجودة يقولك شروق باصرار : ﻻ أنا عايزة أعرف منك انتى نظرت نادين فى الاتجاه المعاكس و قالت : مع السﻻمة و يا ريت متجيش تانى و تتعابى نفسك شروق باصرار : انتى ﻻزم تقوليلى نادين : مع السﻻمة دمعت شروق و قالت بحدة : بسببك انتى حياتى باظت .... عمر بيشك فى كل الستات بسبب غلطتتك زياد : اهدى يا شروق مينفعش كداا نادين بحده ممزوجة بدموع : أنا مغلطش .... و بعدين أنا مالى و مال اللى اسمه عمر دا شروق بدهشة ممزوجة بالحدة : ازاى انتى مالك .... بسببك ابنك بقى معقد نادين بصدمة : ابنى شروق : ايوة ابنك نادين بدموع و حدة : أنا ابنى مات ... مات من 28 سنة ... ابنى مات ... مات نظر الطبيب لشروق وقال : لو سماحتى كفاية كدااا اخرجى براا شداها زياد من يدها و اخذها و خرج كانت الصدمة مازالت مسيطرة على شروق زياد : شروق انتى كويسة شروق بشرود : مش عارفة زياد : طب قوليلى انتى بتفكرى فى اية دلوقتى شروق بشرود : ازاى ابنها مات ..... ازاى ... طب و عمر نسيب شروق و زياد يتكلموا و نروح لمكان تانى تحديدا النادى جاسر : يا مجنونة استنى تخرج له ريم لسانها و تقول : ﻻ ... لو شاطر حصلنى جاسر : حرام عليكى تعبت من كتر الجرى ريم : أحسن جاسر : خﻻص مش ﻻعب توقفت ريم عن الجرى و قالت : فاشل اقترب جاسر منها و قال : مين دا اللى فاشل يا بت انتى ريم : بس ياض جاسر : ياض !! انتى خدتى عليا اوووى ريم : معلش معلش يﻻ يا بابا جاسر : مجهزة رد لكل حاجة كداا نظرت له ريم و ابتسمت جاسر : اللى يشوفك كداا و ميعرفكيش ...... يقول مﻻك ماشى على الأرض ريم : ايه ياض أنا مﻻك اصﻻ جاسر : ﻻ مهو واضح ريم : عندك مانع جاسر : أنا قولت حاجة .... دا انتى مﻻك و قمر و عسل ريم : لم نفسك ياض .... أنت هتعاكسنى وﻻ ايه ... ؟ جاسر : غورى من وشى أنا غلطان اصﻻ انى برفع من معناويتك ريم : أنا معنوياتى مرفوعة لوحدها و واثقة فى نفسى جاسر : انتى وثيق من فوس ريم : ﻻ أنا باكينام و أنا واثقة فى نفسى و أخرجت له لسانها جاسر : ظريفة اوووى ..... تنفعى فى عالم الحيوان ريم بزعل : طب غور بقى ثم انصرفت ظل جاسر واقف يقول فى نفسه : أنا شكلى هحبك وﻻ ايه .... طب و شروق ثم وجد نفسه يذهب وراءها الى ان لحقها جاسر : استنى يا هبلة ريم : عايز ايه جاسر : تعرفى انك هبلة اوووى ريم : شكرا جاسر : متبقيش رخمة بقى دمعت ريم و قالت : أنا مش رخمة جاسر : بس يا هبلة انتى هتعيطى كنت بهزر معاكى ريم بدموع : أنت اصﻻ حمار جاسر : ماشى أنا حمار بس كفاية عياط بقى فضحكت ريم من بين دموعها جاسر و هو يغمز : ايه يا بت داا ... انتى ازاى حلوة كداا ريم بخجل من بين دموعها : بس ياض بدل ما اصوت و الم عليك الناس و أقول انك بتعكسنى و تاخد علقة تمام جاسر : ﻻ حرام عليكى مبقاش أنا و اخويا متكسرين .... كفاية عمر ريم : يبقى لم نفسك بقى جاسر : ما انتى اللى حلوة ... حد قالك تبقى حلوة كداا ريم بخجل : احم احم ..... أنا ﻻزم امشي بقى عشان اتاخرت جاسر : لسة زعﻻنة ريم بابتسامة : أنا مزعلتش اصﻻ جاسر : يا بت ريم : يا واد جاسر : يعنى مش زعﻻنة ريم بابتسامة : توء توء نظر لها بابتسامة ثم أخرج مناديل من جيبه فقالت ريم : ﻻ ميرسي مش عايزة جاسر : مين قالك انى مطلعها عشانك نظرت له ريم بغيظ ثم قالت : شكرا جاسر بابتسامة : هتفضلى طول عمرك هبلة ... و بتزعلى بسرعة و أنا مش هفضل طول عمرى اصالح فيكى نظرت له باستغراب : طول عمرك ازاى جاسر بارتباك : هاا وﻻ حاجة خدى يﻻ امسحى دموعك أخذت منه المانديل و مسحت دموعها و ظلوا يتكلمون ثم ذهبوا فى شركة《 الحديدي جروب 》 كان عمر جالس على مكتبه شارد يفكر كيف يصالح شروق ثم دخلت السكرتيرة و قالت سالى : بشمهندس عمر عمر : نعم يا سالى سالى : أحمد بية عوزك ضرورى و متعصب و عمال يزعق عمر : حاضر يا سالى نص ساعة كداا سالى : مينفعش يا عمر بيه عايزك ضرورى عمر : حاضر يا سالى قام عمر ثم ذهب الى مكتب والده و دق على الباب و دخل أحمد بحدة و عصبية : أنت شرفت يا اخويا | ||||||||
|
| |
|
13-10-16, 03:47 AM
| #25 | ||||||||
| مراقبة عامة ومشرفة منتدى الروايات المنقولة
| ♥الحلقة الثﻻثة و عشرون ♥♥ أحمد بحدة و عصبية : أنت شرفت يا اخويا عمر بهدوء : فى ايه يا بابا مالك متعصب لية ...؟؟ أحمد بعصبية : فى زفت على دماغك أنت و اخوك عمر : أنا مش فاهم حاجة أحمد بعصبية : الزفت اخوك قاعد يتسرمح فى النوادى و الكافيهات و مبشوفش وشه فى الشركة و حضرتك عمال تدادى فى ست شروق هانم و مش مركز فى الشغل ..... و أنا شايل كل حاجة لوحدى و الشركة عمالة تقع عشان حضرتكوا بتتدلعوا عمر : يعنى دا اللى معصب حضرتك أحمد بعصبية : ايه يا زفت البرود اللى أنت فيه دا عمر : أصل لو اتعصبت مش هعرف أفكر و احل المشكلة أحمد بعصبية : خد يا زفت الملفات و العقود دى و اتصرف و ابقى كلم الزفت اخوك عشان يساعدك و انا هسافر الفرع اللى فى القاهرة عمر : اسافر انا مكان حضرتك أحمد بعصبية : ﻻ خليك هنا ظبط الشغل عمر بضيق : حاضر حضرتك تامر بحاجة تانى أحمد بعصبية : ﻻ ..... يﻻ غور من وشى وركز فى الشغل وسيبك من ست شروق شوية مش هطير عمر بضيق شديد : حاضر يا بابا بس ياريت تتكلم معايا باسلوب أحسن .... أنا مش عبد عند حضرتك أحمد بعصبية : أنت هتعلمنى ازاى اتكلم يا ولد عمر بضيق شديد : أنا مقولتش كداا بس مش ﻻزم يعنى زفت و غور من وشى و الكﻻم اللى ملوش ﻻزمة دااا انا مش عيل صغير أنا عندى 28 سنة نظر له أحمد بغضب و صفعه على وجهه و قال بعصبية : أنت هتكبر عليا .... أنت نسيت نفسك وﻻ ايه اغلق عمر عينه و ضغط على اسنانه بعصبية و حاول ان يهدأ أعصابه ثم تنهد و قال بضيق شديد : ﻻ يا بابا أنا مش قصدى ... عن اذن حضرتك و أنا هبعت سالى تاخد الورق ثم انصرف و اغلق الباب خلفه نظر أحمد الى الباب بغضب ثم ضرب بيده بعصبية على المكتب ثم اخذ الجاكت و خرج قابل عمر سالى فى طريقه الى مكتبه فقالت سالى : مالك يا عمر بيه عمر بعصبية : سيبى عمر زفت فى حاله دلوقتى و روحى هاتى الورق و الملفات من عند أحمد بيه سالى بخوف من نبرته : حاضر حاضر عمر بعصبية : بسرعة سالى بخوف : حاضر ذهبت سالى ثم أتت و قالت : أحمد بيه مش موجود و اميرة ( السكرتيرة) ادتنى الورق دا ثم وضعته و همت بالانصراف استوقفها عمر و قال : سالى هاتيلى فنجان قهوة سالى : حاضر يا عمر بيه عمر : استنى يا سالى سالى : افندم عمر بندم : أنا اسف بجد انى اتعصبت عليكى .... و على اى حاجة عملتها زمان زعلتك منى ... انتى مش السكرتيرة بتاعتى يا سالى بس ..ﻻ ..دا انتى اختى الصغيرة سالى بابتسامة ممزوجة بالدهشة من طريقته : أنا طبعا ليا الشرف انى ابقى اخت حضرتك و أنا مش زعﻻنة ﻻن دا شغلى و اكيد حضرتك ليك اسبابك انك تبقى متعصب عمر بابتسامة : بجد يا سالى أنا بحترمك جداا ... انتى بجد انسانة محترمة سالى بابتسامة : ميرسي يا عمر بيه ..... و حضرتك بس لما بتتعصب مبتعرفش اللى قدامك عمر : معلش يﻻ روحى شوفى شغلك .... دا انتى رغاية اوووى يا سالى مبتصدقى سالى بابتسامة : حاضر يا عمر بيه ثم انصرفت و أتت بعد دقائق ووضعت كوب من الليمون أمامه عمر باستغراب : أنا طلبت قهوة سالى بابتسامة : اشرب الليمون عشان تهدى اعصابك و تعرف تشتغل عمر : شكرا يا سالى روحى شوفى شغلك بقى عشان متعصبش سالى : ﻻ و على أية عن اذنك انصرفت سالى ثم وضع عمر يده على وجه بضيق و اخذ عصير الليمون و شاربه ثم فتح الأوراق التى أمامه و ظل يتصفحها و يمضى بعضها ثم أحس بالملل فقام و اخذ بعض الأوراق معه و خرج.... ذهب باتجاه بيت شروق و رن جرس باب الفيﻻ فتحت له الخادمة و اخبرته انها خرجت منذ الصباح و لم تأتى بعد فقرر ان ينتظرها فى الخارج ركب سيارته و أخرج الأوراق و ظل يتصفحها كان يتصفح بعض الأوراق و ينظر باتجاه باب الفيﻻ مرت نصف ساعة ..... ساعة ...... ساعتان الى ان أصبحت الساعة ال 7 مساء تصفح عمر اخر ورقة بيده ثم نظر باتجاه باب الفيﻻ وجد شروق تقف و تودع زياد فترك الورق من يده ثم فتح باب السيارة و اتجه ناحيه زياد و شروق كانت شروق تتحدث مع زياد بشأن نادين و انها يجب ان تذهب اليها مجددا و تستفسر منها ما حدث فى الماضى ثم رأته قادم و الشرر يتطاير من عينه نظرت لزياد و قالت بخوف : عمر زياد باستغراب : ماله شروق بخوف : عمر جاى وراك زياد ببرود : انتى مالك خايفة كداا لية شروق بخوف : بقولك عمر جاى فاهم يعنى ايه زياد ببرود : عادى يعنى و بعدين هو ملوش كلمة عليكى وصل عمر اليهم و نظر لشروق بغضب ثم قال لها بصرامة : ادخلى جوة يﻻ نظرت له شروق بخوف و قالت : حاضر ثم همت بالانصراف امسكها زياد من يدها ثم قال : استنى هنا نظر له عمر بغضب شديد ثم شد يدها من يد زياد و اوقفها وراءه و قال لزياد بغضب شديد : عارف لو ايدك دى لمست شعره من مراتى تانى يا زياد هقطعهالك و يا سﻻم بقى لو شوفتك واقف معها أو حتى بتبص عليها من بعيد أو حتى معدى من الشارع دا هيبقى اخر يوم فى عمر اللى خلفوك زياد بسخرية : برده بيقول مراته .... لما تبقى ترجعلك و تبقى مراتك تانى ابقى هدد براحتك عمر بغضب : والله يا زياد لو ما كانت ايدى متجبسة لكنت اديتك علقة تحلف بيها طول عمرك ... دا اذا كان اصﻻ اتبقى ليك عمر شروق : خﻻص يا زياد امشى أنت دلوقتى نظر زياد لعمر نظره مستفزه و قال : عشان خاطرك انتى بس يا شروق خلى بالك من نفسك ثم انصرف بعدما ابتعد زياد نظر عمر لشروق بغضب و قال بصرامة : ادخلى عشان عايزك فى كلمتين شروق بخوف : قول هنا بسرعة عمر بضيق : هنفضل وقافين فى الشارع و الناس تتفرج علينا شروق : طب تعالى نقعد فى الجنينة بتاعت الفيﻻ عمر بضيق : يﻻ قدامى دخلوا الى حديقة الفيﻻ و قالت شروق بخوف : عايز ايه بقى عمر و هو يحاول السيطرة على أعصابه : بصى أنا وﻻ هزعق وﻻ هتعصب وﻻ هشتم و هتكلم معاكى بهدوء تنهدت شروق فى ارتياح نظر لها و قال : كنتى بتعملى ايه مع زفت الطين زياد من الصبح لحد الساعة 7 بليل شروق بارتباك : كنا فى النادى عمر بعصبية خفيفة ممزوجة بالغيرة : و بتهببى ايه مع زفت الطين فى النادى شروق : أنت بتتعصب اهوو و بتشتم ... و بعدين أنت هتشك فيا تانى عمر بعصبية : كل حاجة زفت بشك ... بشك ... بشك ... و عمرك ما طلعتى نفسك غلطانة ابدا .. دايما أنا اللى غلطان ... قوليلى تسمى ايه لما تبقى خارجة مع واحد من الصبح لحد الساعة 7 بليل نظرت له شروق و صمتت عمر بعصبية : شوفتى مش عارفة تردى شروق : ممكن تهدى و نتناقش بهدوء ... انا و زياد Just friends عمر و هو يحاول السيطرة على أعصابه و قال بغيرة : و حضرتك متعرفيش تصاحبى بنات ... ﻻزم تصاحبى زفت الطين زياد شروق : عمر أنت دلوقتى مش جوزى و ملكش كلمة عليا بس انا عاملة حساب انك ابن عمى و طليقى عمر : الظاهر ان بابا عنده حق و أنا نسيت الشغل و قاعد بدادى فيكى .... انتى مش مقدرة انى بحبك و بعمل كداا غيرة مش شك ... الظاهر انك مبقتيش تحبينى ...اعملى اللى انتى عايزة يا شروق براحتك .... سﻻم ثم التفت ليمشى امسكت شروق يده و قالت بدموع : استنى يا عمر .... مش كل حاجة قفش كدا نظر لها عمر و امسك يدها و قبلها و قال بحنان : انتى بتعيطى لية دلوقتى فتحت شروق فى البكاء أكثر عمر بحنان : خﻻص متعيطش .. انا و الله بحبك و مبستحملش اى راجل يبقى قريب منك .... لكن انتى مش مقدرة توقفت شروق عن البكاء ثم نظرت له بحب و قالت : انا لسة ب قطع كلمها هاتف عمر أخرج عمر هاتفه و قال لشروق : ثواني هرد نظرت له شروق و هزت رأسها رد عمر على الهاتف عمر : الو يا جاسر جاسر بضيق : تعالى دلوقتى حاﻻ و هات أوراق شركة الشبراوى عشان أبوك لسه متصل بيا و ممسخر بكرامة اهلى الأرض عمر بضيق : حاضر يﻻ سﻻم اغلق عمر الهاتف ثم نظر لشروق بحب و قال : سﻻم دلوقتى عشان ﻻزم امشى شروق : سﻻم عمر بحنان : سﻻم خلى بالك من نفسك .... و لو لسة بتحبنى متكلميش زياد تانى .... و اتصاحبى على اى بنت لو عندك فراغ للدرجادى شروق : ان شاء الله ... أنت مش المفروض تفك الجبس بعد بكرة عمر : ان شاء الله شروق : ﻻ اله الا الله عمر : محمد رسول الله ذهب عمر الى الشركة و ظل يشتغل هو و جاسر حتى اتى الصباح جاسر بتعب : انا تعبت اوووى عمر بتعب : انا هيموت و انام جاسر بتعب : دا كان فى شغل كتير اوووى عمر بتعب : الله يكون فى عون ابوك الصراحة كان شايل المسئولية دى كلها لوحده نظر جاسر الى الساعة و قال بدهشة : يالهوووى الساعة بقت 9 الصبح انا ﻻزم امشى | ||||||||
|
| |
|
13-10-16, 03:48 AM
| #26 | ||||||||
| مراقبة عامة ومشرفة منتدى الروايات المنقولة
| ♥ ♥الحلقة الرابعة و عشرون ♥♥ نظر جاسر الى الساعة و قال بدهشة : يالهوووى الساعة بقت 9 الصبح انا ﻻزم امشى عمر باستغراب : تمشى فين ...! جاسر و هو يقوم و يرتدى جاكت البدلة : عندى معاد مهم عمر باستغراب : معاد مهم مع مين جاسر : هقولك بعدين أحسن اتاخرت سﻻم عمر : مع السﻻمة و القلب داعيلك يا خويا ذهب جاسر الى النادى و ظل يبحث عن ريم الى ان وجدها جالسة و تضع يدها على خدها فتوجه نحيتها و سحب كرسى و جلس بجانبها و قال : الجميل زعﻻن لية ريم بضيق : أصل كان فى واحد متفق انه يقبلنى كل يوم الساعة 7 و اتأخر انهارده جاسر : بس جية فى الاخر وﻻ مجاش ريم بضيق :جية بس انا مش عايزة اشوف وشه .... قولوا يمشى جاسر : حاضر يﻻ سﻻم ريم بضيق : سﻻم جاسر : انا ماشى ريم بضيق : مع السﻻمة جاسر : انا ماشى خﻻص .. همشى نظرت له ريم و قالت بضيق : امشى هو انا مسكاك قام جاسر و قال : سﻻم .. انا همشى اهوو .. ماشى خﻻص .... همشى نظرت له ريم و قالت : ربنا يشفيك ابتعد جاسر عدة خطوات و رجع اليها مجددا و قال : ايه يا بت انتى مش هتجى ورايا و تتحيلى عليا انى ممشيش ريم : ﻻ .... و غور من وشى بقى عشان انا مدايقة دلوقتى جلس بجانبها و قال : مضيقة من ايه يا بطة ..... اكيد مش منى ريم بضيق : اجرى ياض العب بعيد جاسر : خﻻص بقى خلى قلبك ابيض ريم : هسمحك بس بشرط جاسر : ﻻ ....غورى ريم : انا اللى كنت قاعدة هنا الأول يبقى أنت اللى غور جاسر : طب بﻻش شرط و نخلية طلب ريم : ﻻ شرط جاسر : انجزى يا زفته ريم : زفته فى عينك جاسر : انجزى يا بت ريم : نفطر و بعد كدا نلف النادى كله جرى وضع جاسر يده على المنضدة ووضع رأسه فوقها و قال : و ماله ياختى مش عيب ... افطرى و اجرى براحتك و بعد كدا ابقى تعالى صحينى ريم : يﻻ يا جاسر بليز بقى عشان خاطرى متبقاش رخم جاسر : انا رخم ريم : اف بقى...... ثم نظرت له باستغراب و قالت : أنت ليه ﻻبس البدلة و فين لبس النادى جاسر : يا بنتى انا كنت فى الشركة من امبارح بليل و مروحتش اصﻻ ... الشغل كان واقف ريم : مممم طب تعالى نفطر و بﻻش نجرى عشان أنت شكلك تعبان جاسر بتعب : ما شاء الله عندك قوة مﻻحظة ريم : اكيد يا بنى .... هروح اطلب الفطار ماشى جاسر : اجى معاكى ريم : ﻻ مش ﻻزم جاسر : ماشى بس متتاخريش و خلى بالك من نفسك ريم : حاضر ثم قامت جاسر : راحة فين ... ؟ ريم : ربنا يشفيك يا جاسر أنت لحقت نسيت أخرج نقود من جيبه و قال : امسكى ريم : انا اللى عزماك اصﻻ جاسر بضيق : و الله .....حضرتك قاعدة مع كيس جوافة عشان تصرفى علية ريم : انا مش قصدى بس احنا أصحاب ... فعادى يعنى جاسر بضيق : ﻻ مش عادى ريم : خﻻص و انا موافقة ... تعالى نتبع النظام الأمريكى انا أدفع لنفسى و أنت أدفع لنفسك جاسر بصرامة : اترزعى يا بت ... انا معنديش الكﻻم داا ريم : خﻻص مش عايزة افطر ..... انا كمان مقبلش انك تصرف عليا جاسر بضيق : ربنا يهديكى ... اعتبريها انى بصالحك عشان اتاخرت عليكى ريم : ﻻ شدها جاسر من يدها لتجلس نظرت له بضيق و قالت : جاسر أنت عارف انى مش بحب الطريقة دى جاسر : خﻻص يا ستى انا اسف ... اقعدى بقى و انا هروح اجيب الفطار نظرت له بضيق و صمتت جاسر : بتعشقى النكد ... فكى بقى يا زفته بدل ما اسيبك و اروح انام ... انا منمتش من امبارح ريم بضيق : غور نام جاسر بعصبية : فى ايه يا ريم ... يعنى انا مروحتش انام و انا تعبان من امبارح فى الزفت الشغل عشان مزعلش حضرتك و برده اتقمصتى و عمال ارضى فيكى و انتى برده تتقمصى ... انا خلقى ضيق ... مش هفضل كل شوية اصالح ريم : أنت بتزعق لية ... ثم قامت و أخذت حقيبتها و انصرفت ضرب جاسر على المنضدة بعصبية و قال : فى 60 داهية يا ريم انا مش ناقص اقرف فى مكان تانى نادين : ايه اللى جابك هنا شروق : انا بجد مش عايزة أذيكى نادين : انتى عايزة تعرفى ايه بالظبط شروق : عايزة أعرف انتى مظلومة وﻻ ﻻ نادين باستغراب : و انتى يهمك فى ايه تعرفى شروق : انا كنت مكانك و كنت مظلومة مش يمكن تكونى انتى كمان مظلومة نادين باستغراب : انا مش فاهمة برده هتكسبى ايه لما تثبتى انى مظلومة شروق : هكسب كتير اوووى ... كفاية انى هرجع لعمر الثقة فى الستات تانى نادين باستغراب : عمر مين .. ؟ شروق : انتى نسيتى عمر ابنك نادين بدموع : انا ابنى مات من 28 سنة ... افهمى بقى شروق : ابنك لسة عايش ... افهمى انتى نادين بدموع : انتى كدابة .... انا ابنى مات بعد الوﻻدة بأسبوع شروق بصدمة : و انتى صدقتى بسهولة كداا ... مفكرتيش ان عمى يكون هو اللى قالهم كداا عشان ينتقم منك عشان انتى خاينة نادين بدموع : انا مش خاينة ..... انا كل اللى عملته انى حبيت أحمد بجد شروق بصدمة : طب طالما كنتى بتحبيه ليه عملتى كداا ... لية كنتى بتقبلى واحد غيره نادين ببكاء : انا عايزة اشوف ابنى ..... لو لسة عايش زى ما بتقولى شروق : انتى مجوبتيش على سؤالى نادين ببكاء : هاتيلى ابنى و انا اقولك على كل حاجة شروق بارتباك : مقدرش أقول لعمر عليكى أو اجبهولك غير لما أعرف انك مظلومة بجد امسكت نادين يد شروق و كانت تريد تقبلها فابعدت شروق يدها نادين ببكاء : لو سمحتى عايزة اشوف ابنى شروق : ﻻزم تقوليلى اللى حصل عشان أعرف ابرئك قدامه و يرضى يجى نادين بدموع ممزوجه بالاستغراب : انتى ليه بتعملى كدا شروق بدموع : عشان بحبه و مستعدة أعمل اى حاجة علشانه نادين ببكاء : تانى ... حب و تضحية تانى شروق بعدم فهم : انا مش فاهمة اى حاجة نادين ببكاء : هاتى ابنى و انا احكيلك انتى و هو كل حاجة شروق : مش هيرضى يجى نادين ببكاء : هو بيحبك نظرت لها شروق و هزت رأسها نادين ببكاء : يبقى اكيد هيوافق .... اللى بيحب حد بيعمل اى حاجة علشانه روحى قوليلوا و تعالى انتى و هو بكره هزت شروق رأسها ثم قامت و خرجت من غرفتة نادين قابلت زياد فى طريقها زياد : ها قالتلك اى حاجة شروق : ﻻ .... بكرة زياد : اشمعنا شروق : عشان عمر هيجى معايا زياد بضيق : ماشى شروق : سﻻم زياد : سﻻم و ذهبت الى المنزل و أخذت شاور و صلت و نامت بتعب أشرقت الشمس و استيقظت شروق و هى قلقة من رد فعل عمر عندما يعلم قامت و ارتدت مﻻبسها و عزمت امرها ان تخبره و يذهبوا الى نادين و تخبرها بكل شئ و ترجع ثقة عمر فى السيدات من جديد و ترجع ابن ﻻمه بعد 28 عاما اتصلت بعمر و اخبرته انها تريد ان تذهب معه الى طبيب العظام ففرح عمر بشدة و اخبرها انه سوف ياتى ليصتحبها بعد ساعة مرت الساعة و جاء عمر و ذهبوا الى طبيب العظام و عمل اشاعة على ايده وجدها سليمة ففك الطبيب الجبس ثم خرجوا عمر و هو ينظر الى يده : أخيرا خلصت من الجبس دا ... عقبال ما تحنى عليا و ترجعيلى يا رب شروق بارتباك : عمر عايزك تجى معايا مشوار عمر : من عنيا يا حبيبتى ..... عايزة تروحى فين وصفت له الطريق الى ان وصل امام المصحة نظر الى المصحة بضيق و قال لها بغيرة : مش قادرة تبعدى عن حبيب القلب نظرت له شروق بعدم فهم و قالت : أنت قصدك ايه عمر بغضب : زفت الطين زياد شروق بارتباك : انا مش جايبك هنا عشان زياد عمر بعدم فهم : أمال ليه شروق بارتباك : أنزل بس نزلوا من السيارة ..... ثم ذهبت شروق فى اتجاه غرفة نادين و عمر بجانبها عمر بعدم فهم : احنا هنا ليه و رايحين فين ... ! شروق بارتباك و قلق : هتفهم كل حاجة دلوقتى اقتربت شروق من غرفة نادين و دقت الباب ثم امسكت يد عمر و دخلت وجدوا نادين جالسة امام الشرفة اقترب عمر من اذن شروق و قال بصوت منخفض ممزوج بالاستغراب : مين دى ! ! ! | ||||||||
|
| |
|
13-10-16, 03:49 AM
| #27 | ||||||||
| مراقبة عامة ومشرفة منتدى الروايات المنقولة
| ♥ ♥الحلقة الخامسة والعشرون ♥♥ اقترب عمر من اذن شروق و قال بصوت منخفض ممزوج بالاستغراب : مين دى ! ! ! نظرت له شروق بتوتر و ارتباك و صمتت قامت نادين و نظرت لعمر بحب و اشتياق ثم اقتربت منه و ظلت تتحسس وجهه و اخذته فى حضنها ظل عمر ينظر لشروق باستغراب و يدها مازالت بيده اما شروق صامتة و تتخيل رد فعله و تانب نفسها انها بحثت على نادين و اخذته اليها ابتعد عمر عن نادين قليﻻ و قال باستغراب : حضرتك مين ... ! اخذته نادين فى حضنها مجددا ثم قالت بدموع : وحشتنى اوى يا حبيبى ابعدها عمر عنه برفق و قال باستغراب : هو حضرتك مين .. ! ثم نظر لشروق و قال باستغراب : مين دى يا شروق شروق بارتباك و خوف من رد فعله : دى دى دى قطاعاتها نادين و قالت : نادين مصطفى الحديدي ..... مامتك ترك يد شروق و رجع بصدمة الى الوراء و ظل ينظر لهم ثم قال بهدوء : انتى بقى نادين نظرت له شروق باستغراب انه يتكلم بهدوء لم يتعصب ..... و لكنها لم تكن تعلم انه الهدوء الذي يسبق العاصفة نادين بحنان : ايوة يا ابنى عمر بعصبية : شششش انا ميشرفنيش انى ابقى ابنك اصﻻ .... انا عمرى ما اعترفت انك امى .... انا امى هى رقية أحست نادين بساكين تطعن بها و قالت بالم : رقية عمر بعصبية : متجبيش سرتها على لسانك عشان اسمها ميتلوثش اقتربت شروق منه ثم وقفت أمامه و قالت برجاء : اهدى يا عمر .. اهدى ... تعالى نسمعها يمكن تكون مظلومة عمر بعصبية : اسكتى خالص مش عايز اسمع صوتك ثم التفت ليمشى فوقفت شروق أمامه مجددا و قالت برجاء : استنى يا عمر نسمعها عشان خاطرى عمر بعصبية : أنت عايزنى اسمع واحدة خاينة و متعرفش عن الأدب وﻻ الاحترام حاجة ثم امسك يدها و قال : يﻻ نمشى من هنا عشان ميشرفنيش انى ابقى فى مكان فى وحدة قذرة زى دى شروق بحدة : عمر مينفعش تقول على مامتك كداا عمر بعصبية : قولتلك مش امى افهمى بقى شروق بحدة : ﻻ مامتك .... ﻻزم نسمعها عمر بعصبية : مش هسمع زفت يﻻ قدامى و متجيش هنا تانى عشان متتطبعيش بطباعها ثم شدها من يدها و خرج شروق برجاء : عمر عشان خاطرى نسمعها .... مش يمكن تكون بريئة و عمو أحمد يكون ظلمها عمر بعصبية : يﻻ قدامى مش هنسمع حد ضغطت على يده برجاء و قالت بدموع : بليز يا عمر نسمعها لو بتحبنى زى ما بحبك نرجع نسمعها تسمر عمر فى مكانه ثم قال : يعنى انتى لسة بتحبنى شروق بدموع. : ايوة لسة بحبك ... انا عمرى ما كرهتك اصﻻ بس نرجع نسمعها ... عشان خاطرى عمر و قد هدا قليﻻ : اطلبى اى حاجة غير انى اسمع الست دى شروق برجاء ممزوج بالدموع : عشان خاطرى يا عمر شدها عمر من يدها و قال بهدوء : يﻻ يا شروق عشان خاطرى نمشى من هنا شدت شروق يدها بعنف من يده ثم قالت بعصبية ممزوجة بالدموع : ليه انا دايما اللى اضحى و أعمل كل حاجة عشانك و انا لما اجى اطلب منك طلب ... تقول ﻻ ... ليه أنا بعمل كل حاجة عشان خاطرك و أنت عمرك ما عملت حاجة عشان خاطرى ... قولى ليه .. ادينى سبب ... اقولك انا عشان انا عمرى ما كان ليا خاطر عنك امسكها من كتفها و قال بنفعال : ﻻ يا شروق ... انتى اغلى حاجة عندى .... اطلبى اى حاجة و لو هتساوى حياتى و انا اعملهالك غير انى اسمع الست دى شالت شروق يده مع على كتفها بعنف و قالت بعصبية : اقولك حاجة انا و أنت عمرنا ما كنا لبعض ... مينفعش اصﻻ نكون لبعض ... امشى يا عمر ...انا اصﻻ مكانى هنا .... بعيد عن الظلم و الأنانية و الحقد اقترب عمر منها و اخذها فى حضنه فقاومته و لكنها استسلمت فى النهاية و فتحت فى البكاء عمر و هو يمسح على شعرها قال بحنان : اهدى يا حبيبتى .... كفاية عياط بقى ... هعملك كل اللى انتى عايزة ... هسمعها .. مش انتى عايزنى اسمعها ... هسمعها عشان خاطرك ... انتى اغلى حاجة عندى يا حبيبتى توقفت شروق على البكاء و ابتعدت عنه و قالت بدموع : بجد عمر بحنان : عشان خاطرك انتى بس ثم اخذها و توجه الى غرفة نادين دخل وجد نادين تبكى ثم نظرت له و قالت ببكاء : رجعت لية ... عشان تشتمنى تانى و تشكر فى رقية نظر لها عمر بضيق و هو يحاول ان يسيطر على أعصابه : رجعت عشان خاطرها نادين بدموع : و عايز ايه .. ! عمر بضيق : صدقنى انا مش عايز اشوفك اصﻻ .... بس أعمل ايه بحبها نظرت له شروق بعتاب ثم قالت : انا جبتهولك اهووو احكى بقى اللى حصل زمان عمر بضيق : بس من غير تأليف و النبى عشان مش ناقصين أفﻻم هندى شروق بعتاب : سيبها يا عمر بليز تحكى نظر لها عمر بضيق و صمت نادين : الله أعلم ابوك حكالك عنى ايه بس صدقنى انا مظلومة ... انا عمرى ما خنت ابوك أنا كل اللى عملته انى حبيته قطاعها عمر بسخرية ممزوجة بالضيق : انتى كنتى شغالة ممثلة قبل ما تتجننى ... اصلك بتفكرينى بامينة رزق شروق بعتاب : عمر بليز متعلقش و سيبها تكمل نظر لها عمر و صمت نادين بدموع : أنت ليك حق تتريق ... انا عارفة انك اكيد مش هتصدق اللى هقولهولك بس و الله العظيم هو دا اللى حصل عمر بضيق : انجزى بقى لو هتقولى حاجة عشان مش فاضى اكملت نادين و قالت : من وحنا صغيرين دايما كانوا بيقولوا نادين لأحمد و أحمد لنادين ... انا علقت معايا الحكاية لدرجة انى بقيت بعشقه ... كبرت و دخلت نفس الجامعة اللى هو دخالها من كتر ما كنت بحبه ..... كنت انا فى اولة جامعة و هو فى ثالثة ... مكنش عندى صحاب ... كنت بعتبر أحمد كل حياتى صاحبى .. حبيبى ... اهلى .. اخويا ... كل حاجة ... لحد لما اتعرفت على رقية ... كانت اعز صاحبه عندى بعد أحمد .... أحمد كان فتى أحﻻم كل بنت فى الوقت دا ثم نظرت لعمر و قالت بحب : كان نسخة ثانية منك .... بعد كداا بقينا شلة واحدة انا و أحمد ورقية ... رقية كانت عارفة كل حاجة عنى و كانت عارفة انى بحب أحمد .... و بعد كداا أحمد اتخرج و اشتغل فى الشركة ... اتجوزنا و انا فى اخر سنة جامعة ... بس بعد 3 أو 4 شهور عرفت انى حامل فيك ... قولت ﻻحمد حسيت بالفرحة فى عينه سعاتها .... و كنت فرحانة اوووى ... كان عندى اخر امتحان فى الجامعة و انا خارجة تعبت و اغما عليا .... بعد كداا صحيت و لقيت أحمد و رقية قاعدين جمبى ... رقية كانت كل يوم عندنا عشان تطمئن عليا ..... بعد كداا حالتى اتحسنت و فى يوم رقية اتصلت بيا و قالتلى اقبلها عشان فى عريس متقدملها و مينفعش تقعد معاه لوحدها ... وفقت فعﻻ و رحت و دى كانت المرة الوحيدة اللى مقولش ﻷحمد فيها انى خارجة... بعد كداا رقية استاذت عشان تدخل التواليت قولتها اجى معاكى قالتلى مش ﻻزم فضلت قاعدة مع الشخص المدعو [عريس] و بعد كداا لقتها اتاخرت كنت لسة هقوم اشوفها .... لقيت أحمد وأقف قدامى ثم قالت ببكاء : طلقنى ... من غير ما يسمعنى .... وﻻ يعرف انا كنت بعمل ايه ... طلقنى كانت شروق تسمع لكل حرف و تبكى و تتذكر ما فعله عمر معها ثم قامت لتواسيها و لكن امسك عمر يدها و نظر لها بصرامة لتجلس ... فجلست اكملت رقية و قالت : بعد كداا عرفت انه اتجوزها ... اتجوز صحبتى .... تعبت نفسيا اوووى و كان عندى اكتاب و دخلت المستشفى ...حتى ماما و بابا صدقوا انى على عﻻقة بواحد تانى و دخلونى المستشفى و سبونى قاطعها عمر و قال بنفعال : يعنى انتى عايزة تفهمنى و تقولى ان ماما رقية عملت الفليم دا عشان تاخد منك بابا و انتى ياعنى مظلومة ... و الجواب اللى بعتيه لبابا يوم ما انا اتولدت اللى مكتوب فيه انك فعلا تعرفى واحد غير بابا و راحة تنهى علاقتك بيه عشان حسيتى بالذنب .... كدب ... ردى عليا كدب رقية باستغراب : جواب ايه .. ! انا مكتبتش جوابات .... انا يوم محسيت انى هولد قولتلهم يتصلوا باحمد يمكن قلبه يرق و اتكلم معاه و اقوله الحقيقة ...... اللى عرفته بعد كداا ان أحمد جة و عمل تحايل dna و مدخلش و ﻻ سال عليا ... بعد كداا قالولى ان البيبى مات .... ثم قالت ببكاء : انا مش مسامحة أحمد و رقية لحد دلوقتى و هفضل ادعى عليهم خدوا منى ابنى و حرمونى منه ..... حسبنا الله و نعم الوكيل فيهم قام عمر و قال بنفعال : كفاية أفﻻم هندى بقى ...... أمال مين اللى كتب الجواب ... ماما رقية عمرها ما تعمل كداا دى ربتنى زى جاسر و ندى ... دى حبتنى أكثر من عيلها .... لو كل الكﻻم اللى بتقوليه دا صح ... ليه خدتنى كانت تسبنى معاكى .... انتى مش أكثر من كدابه ... انتى واحدة كدابة و انا غلطان اصﻻ انى ضيعت وقتى و سمعت الكﻻم الفارغ دا ثم شد شروق من يدها و قال بنفعال : يﻻ قدامى ... دى اللى كنتى عايزنى اسمعها بتتهم الناس بحاجات عشان تبرأ نفسها نادين بدموع : استنى يا عمر و الله كل الكﻻم اللى قولته حقيقة نظر لها عمر بحتقار ثم شد شروق من يدها و خرج شروق بدموع : عمر استنى انا مصدقاها عمر بعصبية : اسكتى خالص .... انا غلطان اصﻻ انى سمعت كﻻمك و خرجوا من باب المصحة و قابلوا زياد نظر زياد لشروق و قال بنفعال : أنت عملت فيها ايه سيبها عمر بعصبية و غضب : غور من وش اهلى دلوقتى عشان انا العافريت بتتنطت قدامى و ممكن اطلعهم على اللى خلفوك ثم شد شروق من يدها و اتجه الى السيارة و انطلق بها بسرعة شروق بخوف : براحة يا عمر هنعمل حادثة عمر بعصبية : أحسن شروق بخوف : يا عمر اهدى حرام عليك عمر بعصبية : اسكتى بقى خلينى اركز فى الزفت نظرت له شروق و صمتت مرت دقائق و عقل عمر ﻻ يتوقف عن التفكير ثم نظر لشروق و قال بهدوء : يوم لما كنتى بايتة عندنا و نزلتى المكتب نزلتى فعﻻ عشان عايزة قلم نظرت له شروق و هزت رأسها نافية عمر : كنتى بدورى على اى حاجة توصلك ليها مش كدا شروق : ايوة عمر بعصبية : عشان غبية ... بدورى ليه على حاجة بقالها 28 سنة و أكثر شروق بحدة : عشانك يا بنى ادم عمر بعصبية : عشاني ... انا قولتلك دورى شروق بحدة : هو دا الصح هو دا اللى كان ﻻزم يحصل ... واحدة مظلومة من 28 سنة ... كل غلطتها انها وثقت فى صاحبتها عمر بعصبية : انتى خﻻص صدقتيها شروق بحدة : ايوة هتكدب ليه نظر لها و حاول ان يهدأ أعصابه و قال : اسف يا شروق انى اتعصبت عليكى .... ممكن بقى تقفلى الموضوع دا دلوقتى وصلوا الى فيﻻ أحمد بسﻻم خرج عمر من السيارة و دخلت شروق وراءه بسرعة دخل وجد ندى و رقية جالسون و ندى تبكى فتوجه اليهم و قال باستغراب : انتى أيه اللى جابك هنا مش كنتى مسافرة مع جوزك قامت ندى و ارتمت فى حضنه و قالت ببكاء : كريم طلقنى يا عمر .. كريم طلقنى عمر بصدمة : طلقك ندى ببكاء : طلقنى يا عمر عشان مبخلفش ... دى حاجة بتاعت ربنا .. انا مليش دخل فيها ظل يربت على كتفها و قال بحنان : متعيطيش يا حبيبتى هو ميستهلكيش رقية بدموع : قولها يا عمر نظر لها عمر بحيرة ثم تركهم و انطلق الى غرفته و ظل يبحث عن الجواب الى ان وجده نزل الى أسفل و نظر لرقية و قال بعصبية : الجواب دا مين اللى بعته ؟! | ||||||||
|
| |
|
13-10-16, 03:51 AM
| #28 | ||||||||
| مراقبة عامة ومشرفة منتدى الروايات المنقولة
| ♥ ♥ الحلقة اﻷخيرة《 الجزء الأول 》♥♥ نزل الى أسفل و نظر لرقية و قال بعصبية : الجواب دا مين اللى بعته ؟! نظرت له رقية بعدم فهم و قالت : جواب ايه اعطى لها الجواب و قال : دا رقية بارتباك : اشمعنا عمر بعصبية : انا بسالك سؤال جوابي عليه قامت ندى و قالت بنفعال : أنت اتجننت يا عمر بتعالى صوتك على امك عمر بسخرية : سورى يا ندى بس اللى انتى متعرفهوش يا حبيبتى انى انا و انتى اخوات من الاب بس و هى مش امى نظرت له ندى بصدمة و قالت : ازاى !! رقية بحدة : عمر نظر عمر لندى و قال بسخرية : عمرك ما سالتى نفسك ازاى انا أكبر منك ب 6 شهور نظرت رقية لشروق بحدة و قالت : عملتى اللى فى دامغك برده و روحتى لنادين عمر بحدة : ايوة بقى ... نتكلم عن نادين ... و القصص اللى قالتها نادين و القصص اللى قالتها رقية ... و نعمل فليم هندى زى الفل ... و الممثاﻻت نادين و رقية هانم و الممثل أحمد بيه ... الفليم هيجيب ايرادات عالية اوووى رقية بارتباك : أنت قصدك ايه ! عمر بهدوء : انا مش قصدى اى حاجة ﻻسمح الله ... ثم قال بعصبية : انا عايز أعرف الزفت الحقيقة .... عند رقية وﻻ عند نادين دخل أحمد و قال بعصبية : أنت يا زفت بتزعق ليه وﻻ عشان انا مسافر يبقى تقل ادبك التفت عمر و صفق بيده و قال : اوووووووووووه أحمد بيه بطل الفيلم وصل ... تحية كبيرة ﻻحمد بيه أحمد بعصبية : أنت اتجننت يا ولد عمر بعصبية : من عميلكوا السودة و المهببة نظر له أحمد بغضب و صفعة على وجهه و قال بغضب : الظاهر ان قلم واحد مش مكفيك .. ﻻزم كل يومين قلم يفوقك وضع عمر يده على وجهه و ضحك بسخرية : الحاجات دى مبقتش تقصر فيا خﻻص قامت شروق و اقتربت من عمر و شدته من يده و قالت : يﻻ يا عمر عمر بعصبية : ابعدى عنى دلوقتى عشان منكدش عليكى أحمد بغضب : احترم نفسك يا زفت طايح فى الكل ليه .. ! عمر بسخرية : أحمد بيه هيعلمنى الأدب ... أحمد بيه اللى خان مراته مع صاحبتها ... هيعلمنى الأدب أحمد بعصبية : ما أنت ابن نادين هانم الخاينة ﻻزم تبقى تربية زبالة زى امك جلس عمر على الأرض و نزلت الدموع من عينه و قال : حرام عليكوا بقى ... قالوا الحقيقة ... فين الحقيقة ... امى الحقيقية تبقى خاينة .... وﻻ امى اللى ربتنى خانت صاحبتها و خدت منها جوزها و ابنها ....و ﻻ ابويا هو اللى سمح لصاحبت مراته انها تدخل حياته و تلعب فى عقله و يعتبر خانها برده ثم قال بعصبية : فين الحقيقة ؟! ثم قام و توجه اليها و قال بعصبية : انتى اللى وقعتى بينهم صح .... انتى اللى خاينة ..... قوليلى انه صح رقية بصريخ و هى تضع يدها على رأسها : اسكت ...اسكت ..... كفاية ... حرام عليك .... ثم قالت ببكاء : انا كل يوم بحس بالذنب ... انا فعﻻ اللى وقعت بينهم عشان أحمد يتجوزنى ... بس مش عشان انا وحشة و خنت صحبتى .... ﻻ.. عشان أحمد ... انا بحب أحمد لدرجة الجنون مقدرش اشوفه مع واحدة ثانية ... مقدرش ... انا لما عرفت انه اتجوزها ... كنت هموت ... ليه هى تفرح و تتجوزه و انا اللى اتعذب بحبه ... ليه .. لما ممكن انا اخد حياتها ... و ابقى سعيدة ... هى كانت طيبة اوووى بيضحك عليها بسهولة و يمكن طيبتها دى هى اللى كانت محساسنى بالذنب لحد انهارده ... و انا برده اللى قولت ﻻحمد ياخدك ... كنت عايزة أحس بالكامل ... مع انى كنت حامل ... لكن كنت عايزاك ... انا عارفة انى أنانية ... و خاينة ... بس مقدرش اشوفه مع واحدة ثانية .. مقدرش ثم اقتربت من أحمد و امسكت بقميصه و قالت ببكاء : مقدرش اشوفك مع واحدة ثانية انا بحبك يا أحمد نظر لها بصدمة ثم أبعد يدها عنه بعنف و قال : مش هقولك غير حاجة واحدة بس هى اللى ممكن تطفئ النار اللى جوايا دلوقتى و الظلم اللى ظالمته لواحدة ملهاش ذنب ... انتى طالق يا رقية طالق طالق امسكت بقميصه بقوة و قالت بصريخ : ﻻ ﻻ ﻻ أنت مينفعش تطلقنى ... انا بحبك يا أحمد ... أنت ليا لوحدى ... انا بحبك يا أحمد .. أنت ليا لوحدى أبعد يدها بعنف و نظر لها بحتقار ثم قال : العيب مش عليكى العيب على اللى داخلك بيته ووثق فيكى و كنتى كل شوية زن على ودانى ... نادين بتخونك .... نادين بتخونك .... نادين بتخونك ... وﻻ و كمان من بجاحتك تعملى فيلم عربى و انا مش غبائى صدقتك .... ثم قال بندم : شكيت فى بنت عمى اللى انا مربيها و كنت عارف و متأكد انها بتعشقينى ..... لكن تقولى ايه الزن على الودان أمر من السحر رقية بصريخ : أنت ليا انا بس ..... عمرك ما هترجع لنادين .. مفيش حد بيحبك قدى دخل جاسر و نظر لهم باستغراب و قال : هو فى ايه !! ذهبت رقية ناحيته و قالت ببكاء : ابوك طلقنى يا جاسر جاسر بصدمة : طلقك نظر أحمد الى عمر و قال : تعالى معايا ورينى مكان نادين عمر برفض : ﻻ ... ملكش دعوة بماما ... أبعد عنها كفاية ظلم بقى نظر أحمد لشروق و قال برجاء : اكيد انتى عارفة مكانها يا حبيبتى نظرت شروق لعمر فهز رأسه نافيا فنظرت لأحمد و صمتت اقتربت رقية منه و قالت بصراخ : مش هتروحلها يا أحمد مش هتروحلها ابعدها عن طريقه ثم شد شروق من يدها و قال برجاء : تعالى معايا وقف عمر و قال : شروق مش هتروح فى حتة أحمد بعصبية : محدش طلب رايك ثم شد شروق من يدها و خرج .... ركب السيارة و ركبت شروق بجواره و ساقها بسرعة خرج عمر وراءهم و ظل يتبعهم فى السيارة عند أحمد شروق بخوف : هدى السرعة يا عمى هنموت أحمد بعصبية : اسكتى بدل ما انزلك فى وسط الشارع شروق : نزلنى انا عايزة أنزل نزلنى وقف أحمد بسرعة و قال بعصبية : أنزلى يﻻ فتحت شروق الباب و نزلت ثم انطلق أحمد من جديد الى العنوان الذي قالته شروق وقف عمر و قال : اركبى ركبت شروق بجواره و ظل يتبع أحمد فجاءه صرخت شروق و قالت : عمى نظر عمر أمامه بصدمة ثم توقف و نزل من السيارة بعد مرور 4 ساعات فى المستشفى خرج الطبيب من غرفة العمليات ذهب اليه عمر و رقية بسرعة : ها يا دكتور الدكتور بأسف : لﻻسف يا جماعة الحادثة مكنش خفيفة ...احنا عملنا اللى علنا و البقى على ربنا..... ادعوله..... بس هو طول العملية بيقول نادين .. ياريت تجيبوا نادين رقية بسرعة : يعنى لو جبنا نادين هيبقى كويس الدكتور : ادعوله نظرت رقية لعمر و قالت بدموع ممزوجة باالرجاء : سمحينى يا عمر ... صدقنى انا عملت كداا عشان أحمد ... مقدرش اشوفه مع واحدة ثانية نظر لها عمر ثم توجه الى ندى التى كانت تبكى فى حضن جاسر و جلس بجانبها و قال بحنان : ان شاء الله هيبقى كويس نظرت له ندى و ارتمت بحضنه و قالت بدموع : انا تعبت يا عمر ... تعبت ... كريم طلقنى ... أنت طلعت اخويا من الاب بس ... و ماما طلعت خاينة و خانت صاحبتها و خدت جوزها و ابنها ... انا عرفت دلوقتى ليه انا مبحملش و كريم طلقنى مش عشان هو وحش ﻻ عشان كما تدين تدان ... انا كنت بحبه اوووى يا عمر و عمرى ماتخيلت انه ممكن يتخلى عنى بالسهولة دى ... و بابا دلوقتى بين الحياة و الموت ضمها الى صدره و قال بحنان : قولى الحمد لله يا حبيبتى ..... احنا أحسن من غيرنا نظرت له بحب و قالت : الحمد لله ... انا بجد فخورة ان عندى اخ حنين زيك ... انا بحبك اوووى يا عمر عمر بمرح ليخفف عنها : انتى فهمتى ايه .. انا لسة اخوكى يا هبلة ... يعنى هيبقى العشق الممنوع ضربته على زراعه برفق و قالت : جزمة والله ضمها أكثر الى صدره و قال بحنان : حبيبتى و الله نظرت له بحب و قبلته من خده و قالت : بحبك اوووى عمر بمرح : قومى يا بت من هنا ... هيقولوا علينا مش تمام و الظاهر ان عندك فراغ عاطفى رفعت ندى حاجب و أنزلت حاجب و قالت : غور ياض من هنا عمر : غور و ياض ... انا استهال ضرب الجزم اصﻻ انى جيت اشوف مالك و اديكى حنان ندى : ﻻ يا عم كفاية حنان و سيبنى اقرأ قران و ادعى لابوك و روح ادى حنان لمراتك اللى شكلها هتنام دى عمر بسخرية : مراتى ... هى امك مقلتلكيش انى طلقتها ندى بدهشة : طلقت شروق عمر : اه ياختى ندى بحزن : ليه يا عمر ... دى شروق بتحبك عمر بشرود : انا أكثر و الله .... نحل المشاكل اللى احنا فيها دى الأول و بعد كداا ربنا يحلها من عنده ندى بشرود : ان شاء الله ... مش مﻻحظ ان العائلة بقت كلها مطلقة اقترب عمر من اذن ندى و قال بهمس : يا حبيبتى العائلة دى كلها لماخذه شمال ندى بنفس الهمس : تصدق صح ... مفكرتش ازاى فى كدا قام عمر و ضربها على رأسها و قال : عشان غبية يا حبيبتى ندى : طب غور بقى قبلها عمر من جبينها و قال : هروح اشوف اللى نامت على نفسها دى ندى : ماشى يا حبيبى ثم أخرجت مصحف من حقيبتها و ظلت تقرأ فيه اتجه عمر الى شروق التى كانت نائمة على الكرسى من التعب و ايقظها برفق عمر بحنان : شروق .. يا شروق ... قومى يا حبيبتى راسك هتوجعك كداا استيقظت شروق و قالت بنوم : نعم فى ايه ! عمر بحنان : راسك هتوجعك و انتى نايمة كداا يا حبيبتى ... قومى اروحك شروق : ﻻ انا خﻻص هصحى عمر بحنان : ﻻ قومى اروحك عشان شكلك مرهقة شروق : عمى عامل ايه دلوقتى ؟! عمر : ادعيله يا شروق .... هو محتاج الدعاء ثم قال : قومى يﻻ عشان هروحك انتى و ندى شروق برجاء : بليز يا عمر سيبنى ... أنا هبقى مطمئنة أكثر و انا هنا عمر بحنان : خﻻص يا حبيبتى ثم جلس بجانبها نظرت له بحب ثم اغلقت عينها مجددا من التعب و ذهبت فى نوم عميق نظر لها وجدها نامت فنظر لها بحب ثم عدل لها رأسها ووضعها على كتفه ثم ظل يفكر فى أحداث اليوم و نام هو الاخر من التعب و الارهاق اتى الصباح و قرر عمر الذهاب لنادين فصرت شروق ان تذهب معه وصلوا الى المصحة و طرقوا الباب ثم دخلوا الى نادين نظرت نادين لعمر بدهشة و قالت : عمر ؟! | ||||||||
|
| |
|
13-10-16, 03:52 AM
| #29 | ||||||||
| مراقبة عامة ومشرفة منتدى الروايات المنقولة
| ♥ الحلقة اﻷخيرة 《 الجزء الثانى 》 وصلوا الى المصحة و طرقوا الباب ثم دخلوا الى نادين نظرت نادين لعمر بدهشة و قالت : عمر ؟! اقترب منها عمر و امسك يدها و قبلها و قال بندم : ايوة عمر ... سمحينى يا ماما على كل اللى قولته فى حقك .... انا غلطان و انتى أشرف ست انا شوفتها فى حياتى ... كل كلمة قولتها كانت غلط ... سمحينى يا ماما ثم دمع و نزل لقدميها ليقبلها فامسكته نادين من كتفه و نزلت لمستواه و قالت بدموع : ماما ..... ياااااا كان نفسى اسمع الكلمة دى من زمان ....... مسمحاك مسمحاك يا بنى ... أنت اللى فاضلى من الدنيا يا حبيبى قام عمر و اخذها فى حضنه و قال بدموع : انتى أحسن أم فى الدنيا .... انا اسف ضمته نادين لصدرها أكثر و قالت بدموع : ربنا ميرضاش بالظلم ابدا .... انا مسمحاك يا حبيبى ... أنت ملكش ذنب الذنب كله عليا أنا و ابوك و رقية .... حسبنا الله و نعم الوكيل نظر لها عمر و قال برجاء : كفاية دعاء عليهم .... طنط رقية اعترفت بكل حاجة و لما بابا عرف طلقها و أصر انه يشوفك ... و عمل حادثة و هو دلوقتى فى المستشفى ما بين الحيا و الموت نادين بصدمة : أحمد فى المستشفى نظر لها عمر بصدمة و قال : انتى لسه بتحبيه اقتربت شروق من عمر و نادين و نظرت فى عين نادين و قالت بسخرية ممزوجة بدموع : دى مش لسه بتحبيه ... ﻻ دى بتعشقه ... هو كدا القلب بيحب و بيتعلق باللى بيجرحه و يعذبه بس نظر عمر لنادين و قال : تحبى تروحى تشوفيه نادين بارتباك : ﻻ مش عايزة عمر بحنان : براحتك يا ماما ... قومى يﻻ عشان هخدك تعيشى معايا انا و شروق مش هسيبك هنا لحظة شروق باستغراب : ازاى ؟! نادين بحزن : ﻻ يابنى عشان مديقكش أنت و شروق شروق بسرعة : ﻻ يا ماما لو تسمحيلى انى اقولك يا ماما ... حضرتك فهمتنى غلط أنا قصدى انى انا و عمر مطلقين ازاى هنعيش مع بعض ... دا حضرتك تنوري نظرت لهم نادين بدهشة ثم قالت لعمر بعتاب : ليه كدااا يا بنى دى شروق بتحبك اوووى نظر عمر لنادين بابتسامة و قبل يدها ثم قال بثقة : ما انا هتجوزها تانى نظرت له شروق و قالت بدلع : توء توء توء مين قالك انى هوافق اصﻻ عمر بابتسامة ثقة : يا حبيبتى انتى اصﻻ موافقة مش لسة هتوفقى شروق : أنت جايب الثقة دى كلها منين ... و بعدين انا مش موافقة نظر عمر لنادين و قال : ربع ساعة بالظبط يا نادو هنعمل مشوار انا و شروق .... و نجى تكونى انتى جاهزتى هدومك و نمشى من المصحة دى عشان انا وﻻ بطيق المصاحات وﻻ الدكاترة النفسيين شروق لتغيظه : مش هروح معاك فى حتة انا هقعد مع ماما نادين و بعدين مش كل الدكاترة النفسيين ميطقوش عندك زياد اهو دمه شربات عمر بصرامة : اتلمى بدل ما المك و متجبيش سيرة الزفت داا شروق بدلع : بهزر يا عمر عمر : بقولك ايه متجيبى بوسة ... اصبر بيها نفسى عقبال لما نتجوز نظرت شروق للارض بخجل و قالت : أنت قليل الأدب على فكرة عمر : ما أنا عارف ... جيبتى ايه جديد يعنى نظرت له نادين و قالت بابتسامة : اختشى يا واد ... ويﻻ روح مشوارك قبل عمر يدها و قال : من عونيا ثم شد شروق من يدها شروق بدهشة : ايه هنروح فين ... روح أنت و انا هستناك هنا نادين بابتسامة : يا بت روحى معاه شدها من يدها و قال : يﻻ بقى اخذها عمر و ذهب لمدير المصحة و اتفق معه على خروج نادين و انه سوف يعتنى بها و سياتى بعد ساعة ليصتحبها ثم خرج هو و شروق و ركبوا السيارة شروق : احنا هنروح فين ؟! عمر : ينفع تقعدى ساكة خالص و تتفرجى على اللى هيحصل بس شروق باستغراب : اوك اوقف عمر السيارة امام محل مجوهرات شروق باستغراب : وقفت هنا لية ؟! عمر بابتسامة : عشر دقايق و ابقى عندك شروق باستغراب : اوك دخل عمر المحل و جاء بعد نصف ساعة شروق بعتاب : كل دا يا عمر عمر بابتسامة : معلش يا حبيبتى شروق : كنت فين ؟! انطلق عمر بالسيارة و قال : يا بت اصبرى .... الصبر حلو شروق : صبرت اهو كنت فين بقي عمر بابتسامة : اصبرى يا بت بعد مرور ساعة فى السيارة كانت شروق تنظر الى الدبلة التى تزين يدها بفرحة عارمة و سعادة فقد أصبحت مدام شروق عمر الحديدي من جديد .... ترددت كلمات المأذون فى اذنها ...{ اعنكما الان زوجا و زوجة } جاء عمر من عند المأذون و ركب بجوارها و نظر لها بحب و قال بحب : مبروك يا حبيبتى نظرت له شروق بحب و قالت : الله يبارك فيك انطلق عمر بالسيارة و قال : بقولك ايه يا شروق ما تجى نروح و نجيب ماما بكره شروق بخجل : اطلع على المصحة يا عمر عمر بخيبة امل : حاضر ياختى نظرت له بحب ثم نظرت للدبلة التى بيدها و اخرجتها من يدها و ظلت تلفها و تنظر للكﻻم المكتوب بداخلها 《 ~Omar~》 نظر لها عمر و قال بخضة : أنت قلعتى الدبلة ليه ؟! ارتدتها شروق بسرعة و قالت بحب : كنت بتفرج على اللى مكتوب فيها نظر لها بحب و قال : بحبك يا قمرى نظرت له بحب و قالت بعتاب : بس ليه كلفت نفسك و جبت دبلة جديدة و شبكة يا حبيبى نظر لها عمر بحب و قال : بعد يا حبيبى دى مفيش حاجة تغلى عليكى يا قلبى و بعدين انتى عروسة جديدة نظرت له بحب و قالت : ورينى كداا الدبلة بتاعتك مكتوب فيها ايه ؟! أخرج عمر الدبلة من يده و اعطاها لها نظرت لها وجدت مكتوب بداخلها 《~Shourk ~》 و فى جهة ثانية ¥ حياتى ¥ نظرت له و قالت : ايه دا اشمعنا أنت مكتوب حياتى و انا عندى مكتوب 《 ~Omar~》بس عمر بحب : عشان انتى حياتى شروق : ﻻ مليش دعوة انا عايزة زى دى فى الدبلة بتاعتى عمر بحب : من عنيا يا قلبى ثم قال بجدية : عايز اتكلم معاكى فى موضوع مهم شروق بخضة : فى أيه يا عمر عمر بجدية : بصى يا شروق انا لقيت فيلة حلوة اوووى و اشترتها و جهزتها من كله الفترة اللى كنت بصلحك بيها ... و عايز ننقل فيها شروق بصدمة : و فيلة بابا و ماما يا عمر عمر بجدية : اديكى قولتى فيلة بابا و ماما... أنا عايزاها تبقى فيﻻ عمر و شروق شروق : بس أنت عارف يا عمر انى مبعرفش أبعد عن فيﻻ ماما و بابا نظر لها بحب و قال : هبقى اوديكى تباتى هناك لما توحشك و كمان الخدامين هجبهم الفيﻻ الجديدة نظرت له بحب و قالت : ماشى يا عمر انا موافقة .......اى مكان هبقى معاك فيه هيبقى جنة نظر لها بحب و قال : بعشقك شروق بحب : و انا كمان و صلوا الى المصحة امسك عمر يد زوجته و دخل و لكنه سمع أكثر صوت يكرهه فى حياته يقول : شروق التفت عمر و شروق فقال زياد : عرفت ان طنط نادين هتخرج نظر له عمر بضيق و رفع يد شروق و شاور على الدبلة التى فى يدها الشمال و قال بجدية : شايف دى ... يعنى بقت مراتى ... يعنى انساها فاهم ... انساها يا زياد نظر زياد ليدها بحزن شديد و قال : مبروك .... خلى بالك منها عمر بضيق : فى عنيا من غير ما أنت تقول ... سﻻم زياد بحزن : سﻻم اخذها عمر و ذهب ظل زياد واقف ينظر لها و هى تمشى ممسكة بيد عمر بحسرة و حزن فهو يعشقها ثم ذهب ذهب عمر و نادين و شروق الى الفيﻻ الجديدة و دخلوا قبل عمر يد نادين ثم قال : استريحى يا ماما ... نورتي بيتك نظرت له نادين بحب : دا بيتك أنت و مراتك يا حبيبى ربنا يبركلوكوا فيه و تجيبوا عيال تملأ عليا الفيﻻ عمر : امين يا رب .... انا هروح المستشفى بقى اشوف بابا عامل ايه ؟! شروق : استنى يا حبيبى اجى معاك عمر : ﻻ يا حبيبتى .. خليكى عشان ماما متعدش لوحدها و انا هروح اطمئن على بابا و اجيب اكل و اجى عشان مفيش هنا اكل نادين بتردد متزوج بالارتباك : أنا ممكن اجى معاك يا حبيبى مدام شروق عايزة تروح عمر بدهشة : هتروحى معايا عند بابا نادين بارتباك : عشان شروق مش أكثر يعنى عمر : ماشى يﻻ أخذهم عمر و ذهب الى المستشفى وجد جاسر و ندى يجلسون امام العناية المركزة فعرفهم على نادين عمر : بابا عامل ايه دلوقتى ؟! جاسر : حالته بتسوء كل شوية و عمال يقول نادين ندى ببكاء : بليز يا طنط ممكن تدخليله نظرت لها نادين و صمتت قامت ندى و امسكت يد نادين و قالت ببكاء : ابوس ايدك يا طنط ادخليله يمكن حالته تتحسن شدت نادين يدها بسرعة و قالت لعمر : عايزة ادخل لأحمد ندى بمتنان : شكرا اوووى يا طنط ... بجد حضرتك طيبة اوووى أخذها عمر و ادخلها الى غرفة العناية المركزة و خرج دخلت نادين وجدت رقية تجلس بجانبه و تقرأ قران و تبكى فاهمت بالخروج و لكن امسكتها رقية من يدها و قالت ببكاء : استنى هو عايزك انتى مش عايزنى انا و خرجت جلست نادين بجانب أحمد لعدة دقائق و هى تنظر له و الدموع تنزل بﻻ توقف فتح أحمد عينه و نظر لها و قال بتعب : نادين نظرت له بعتاب و ظلت صامته أحمد بتعب : ارجوكى يا نادين بﻻش النظرة دى ... انا عارف انى غلطت اووووووووووووووووى فى حقك و انك عندك حق انك متسمحنيش بس انا لما عملت كداا عشان كنت بحبك و مستحملتش نظرت له و الدموع تنزل بﻻ توقف ابتسم أحمد و قال بتعب : انا فرحان اوووى انك اخر حاجة هشوفها ... مش قادر اقولك سمحينى .... مش راضية تطلع من بوقى ........ ثم نظر لها و صمت نظرت له و قالت ببكاء : مسمحاك صدقنى مسمحاك ﻻ رد نادين ببكاء : رد يا أحمد .... يا أحمد ...أحمد ... أحمد ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ شروق : أحمد .... يا أحمد .... يا أحمد خرجت نادين من غرفتها و قالت : ايه يا حبيبتى فى ايه ؟! شروق : مشوفتيش أحمد يا ماما نادين : ﻻ يا حبيبتى ثم دخلت مجددا الى غرفتها شروق بضيق : اف بقى انا دورت عليه فى كل حتة جاء عمر من وراءها و حضنها من الخلف و قال بحب : مالك يا حبيبتى مضايقة ليه ؟! شروق بضيق : اف يا عمر أنت لسة بتحط من البيرفيوم دى ... بطنى بتقلب و بنتك بتفضل تخبط فيا ابتعد عمر عنها و قال : معلش يا حبيبتى نسيت و الله ... مالك بقى شروق بضيق : ابنك هيجننى يا عمر ... كان لسة هنا ... قولتله هروح اجبلك كوباية اللبن ... جيت مش لقيته و دورت عليه فى كل حتة عمر بتفكير : ممم كوباية لبن ... دورتى تحت السفرة شروق بسخرية : اكيد ﻻ هيبقى تحت السفرة ازاى يعنى ... و انا اصﻻ هنزل ازاى ببطنى دى أخذها عمر من يدها و نزلوا الى أسفل نزل تحت السفرة وجده بالفعل فشاور له بيده و قال : تعال يا حبيبى ذهب اليه أحمد .... فحمله عمر ثم قام و قال لشروق : ابنك اهو نظرت له شروق باستغراب و قالت لعمر : أنت عرفت ازاى انه تحت السفرة عمر بابتسامة : عيب عليكى يا شروق ما انا كنت بعمل زيه كداا و انا صغير... كنت بجنن طنط رقية و بابا الله يرحمهم شروق بحزن : ربنا يرحمهم ... طنط رقية مستحملتش خبر موت انكل أحمد .... ربنا يرحمها ربت على كتفها و قال : ربنا يرحمهم ثم نظر ﻷحمد و قبله و قال بمرح : جدع ياض طالع ﻻبوك شروق بدهشة : أنت فرحان انه بيهرب من اللبن بدل ما تزعقله أنزله عمر و قال بصرامة : يﻻ يا أحمد روح اسمع كﻻم مامى و اشرب اللبن عشان تبقى شاطر أحمد : ﻻ يا بابى مش بحب اللبن عمر بصوت منخفض : وﻻ انا يا حبيبى بس نعمل ايه .. مامى مفترية و ﻻزم نشرب كل يوم لبن شروق : عمر ايه اللى بتقوله للولد دا ... بقى انا مفترية اقترب منها عمر و قال : ﻻ يا شوشو مين اللى قال كداا دا انتى حبيبتى شروق بحب : بحبك يا مجننى أنت و ابنك و بنتك اللى فى بطنى عمر بحب : و انا بعشقك صفر أحمد و قال : ايوة بقى عمر بصرامة : أحمد ... روح لدادة فكرية و اشرب اللبن أحمد بضيق : ﻻ اشمعنا حضرتك مش بتشرب اللبن عمر : مين قالك انى مش بشرب اللبن أحمد بضيق : حضرتك نزل عمر لمستوى أحمد و قال بحنان : انا بهزر يا حبيبى أنت ﻻزم تشرب اللبن عشان تكبر و تبقى قوى أحمد : حاضر يا بابى ... هشرب اللبن بس تخدنى عند جنا و طنط ريم عمر : طب و بل نسبة لانكل جاسر أحمد : ما انا هروح لجنا العب معها هبقى اشوفه عمر : ماشى يا حبيبى روح اشرب اللبن بقى قبله أحمد و قال : حاضر يا بابى بس هتودينى عند جنا عمر : حاضر يا خويا .. انا شاكك فيك أنت و البت جنا دى أحمد : انا هروح اشرب اللبن بقى عمر : ماشى يا خويا ذهب أحمد ثم قام عمر و قال لشروق بحب : احنا كنا بنقول ايه يا حبيبتى ؟! نظرت له شروق و قالت : كنا بنقول من شابه اباه فما ظلم تمــــــــــــــــــــــت | ||||||||
|
| |
|
| مواقع النشر (المفضلة) |
| أدوات الموضوع | |
| انواع عرض الموضوع | |
|
|
.png)
العرض العادي
