أسفه أنا لا أرفض الطلاق،للكاتبه/ يسرا مسعد،مصريه ( مكتملة )

[فيتامين سي]

الحلقه العاشره



يدخل احمد المطبخ ليجد ساره قد اعدت فطورا مختصرا ف لانش بوكس لثلاثه افراد وجهزت معهم ترمس شاى صغير
احمد:بجد دا كتير ياساره
ساره ساخره:لا كتير ولا حاجه يا سعاده البيه
ينظر لها احمد معاتبا :كده برضه .ده بيتك قبل مايكون بيتى.ماتزعليش روحك ادهم اصله كده مدب مع الستات ومابيعرفش يفرق
ساره:مين قالك انى زعلت هيا الشغاله دى مش بنى ادمه برضه بس انا ادايقت من اسلوبه ف المعامله حتى لو كانت شغاله ف اسلوب احسن من كده اكيد
احمد:خلاص لو تحبى اجيبهولك هنا لحد عندك يعتذرلك انا تحت امرك
ساره:لا مايهمكش هوا مسئول عن افكاره اما انا فانا عارفه روحى كويس ده بيت اختى وبيت اختى يبقى بيتى وانت ومحمد اخواتى وضيوفكم ضيوفى
احمد:ربنا يخليكى لينا ويديم علينا المحبه وده عشمى برضه انا عارف ان عقلك اكبر من كده
وخرج احمد
يلا يا جماعه انا جاهز
ادهم يالا بينا
خرجوا من الصالون ف نفس التوقيت اللى خرجت فيه ساره من المطبخ لتنبهه احمد انه نسى الفطور
فشكرها احمد
واسترق ادهم النظر اليها وعلى وجهه ابتسامه لم تفهم ساره معناها ولكنها زادتها نفورا من هذا الادهم المتعجرف
تنتهى ساره من اعداد وجبه الغداء ويرن جرس الباب لتجد طنط نوال تصبح عليها بابتسامه من القلب
لاتعرف لماذا تذكرت ابتسامه ادهم ف تلك اللحظه
شتان مابين الابتسامتين
طردت بسرعه صورته من خيالها لتنتبه الى ماتقوله طنط نوال
نوال:انتى روحتى فين ياساره بسألك ماما صحيت؟
ساره:معلش ياطنط اصلى مانمتش طول الليل.لاء.لسه نايمين كلهم
نوال كلهم مين دا محمد نزل من بدرى قالى "المخفى" ادهم جاى وهيروح معاه هوا واحمد مشوار
ساره لم تتمالك نفسها من الضحك على اسلوب طنط نوال
نوال:الله انتى بتضحكى على ايه ياساره
ساره:ابدا ياطنط بس اصلى المخفى دى ضحكتنى اووى
نوال (بشك):انتى شوفتيه؟
ساره:ااه فتحتله الباب ليه؟
نوال:ايه وعجبك اوعى يابت تكونى زى بقيه الستات والبنات الهبله اللى بيترموا تحت رجلين حضرته
ساره:انا ياطنط؟؟؟ وبعدين انتى قولتيها ستات وبنات هبله
انا هبله؟؟؟؟؟؟؟؟؟
ويترموا تحت رجليه على ايه ان شاء الله
نوال:على ماله وجماله
ساره(كاذبه):عادى يعنى مش حلو اووى يعنى كان براد بيت زمانه
نوال:برابيت مين يا اختى برابيت ده كمان؟
ساره:ههههههههه والله انتى عسل يا طنط الواحد مش بيشبع منك بس انا لازم ااقوم اجهز لحسن كده انا هتاخر اووى
نوال:طيب ياقمرايه انا هدخل اطل على حبايب قلبى

يتبع

[فيتامين سي]

الحلقه الحاديه عشر


تذهب ساره الى عملها وتدخل الكليه لتجد ف حائط الاعلانات نعى دكتور عادل عبد المتعال (رئيسها المباشر ف القسم الذى لم يكن مرحبا بها ف القسم
لانه كان يعتبرها متسلقه لمركز لا تستحقه فهى فى نظره لم تكن بالكفاءه المطلوبه حيث انها لم تمر بمراحل التعيين الاجباريه)
شعرت ساره بالاسى لموته وتذكرت وفاه والدها وفرت من عينها دمعه رغم ارادتها

يراها دكتور اسامه هو والدكتوره جيهان
اسامه:تقتل القتيل وتمشى ف جنازته
جيهان:حرام عليك يعنى هيا اللى موتته
اسامه(بغل وحقد وبوجهه مكفهر):لاء بس هيا اللى هتمسك رئاسه القسم يافالحه انتى ناسيه انها الوحيده دلوقتى اللى معاها دكتوراه
ودكتور محسن الخيبان اللى معاها كل مايقدم على رسالته كان يرفضهالو دكتور عادل الله يجحمه مطرح ماراح
ااه يا نارى عندها كام سنه دى عشان تبقى رئيسه قسم
جيهان:ياساتر عليك انت مافيش حد جبت سيرته الا ماشتمت فيه بس اسكت بأه اهى جايه ناحيتنا

ساره: يا داكاتره
جيهان : يادكتوره قريتى النعى
ساره:ايوه قريته هيا الجنازه امتى ماحدش عارف عشان نروح نعزى مراته
اسامه بابتسامه كبيره:كلك واجب ياريسه ههههه ومبروك مقدما
ساره باستغراب شديد:نعم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ مبروك على ايه دكتور عادل مات وحضرتك بتباركلى
اسامه:ااه امال ايه ماهو انتى اكيد المرشحه المثاليه اللى تمسك رئاسه القسم مكان الدكتور عادل الله يرحمه ويسكنه فسيح جناته
ساره بحزم شديد:من فضلك يادكتور وفر كلامك ده كله مش وقته اصلا حضرتك بتفكر ف ايه انا مش فاهمه
فى زميل لينا مات ومش زميل بس دا كان استاذنا واتعلمنا على اديه قبل ماحضرتك تفرق التهانى منغير داعى ياريت تفكر ف العظه من موت الانسان
حضرتك بتهنينى على حاجه مش موجوده من اساسا ف حين انى ممكن انا اموت كمان 5 دقايق
عن اذنكم

جيهان:انت ايه يا اخى مابتحسش وايه كميه النفاق دى دكتور عادل الله يرحمه ويسكنه فسيح جناته مش من شويه كان الله يجحمه مطرح ما راح
اسامه: اسكتى اسكتى هوا ناقصك انتى كمان
جيهان ساخره: اه ما هى حبيبه القلب اللى عليها العين والننى اديتك ف جنابك على الصبح لازم تطلعه عليا
اسامه:حبيبه قلب ايه ونيله ايه دى؟ انا ابص ل دى؟
يابنتى دا هيا اللى راميه روحها عليا وانا مش قابلها اديكى شايفه اتمحكت ف موضوع وفاه دكتور عادل عشان تيجى تتكلم معايا
جيهان:ياشيخ اتقى الله حرام عليك .انت ايه؟ اوف يا ساتر. انا ماشيه اروح مكتبى احسن بدل ما ارتكب ذنوب معاك على الصبح

يتبع

[فيتامين سي]

الحلقه الثانيه عشر

بعد يوم شاق ترجع ساره الى منزلها واستلقت على السريروهى تشعر بالتعب الشديد مختلطا بكاّبه لاحداث اليوم
شعرت عند استرجاعها لاحداث اليوم بالعجب الشديد ف الصباح يظنها ادهم شغاله تذهب عملها ليهنئها اسامه انها ستصبح خليفه د.عادل

ااه ياللسخريه

ادهم.......................................... .... ................................

لماذا طلت صورته من اعماق خيالها ف تلك اللحظه وتذكرت قول طنط" نوال ماله وجماله"؟؟؟؟؟؟
هوا بالفعل وسيم جدا وجذاب جدا

استغفر الله العظيم ايه اللى جرالك ياساره
هه وبعدين يعمل ايه الجمال ف الطبع
ماهو امجد ماكنش وحش بالعكس كان وسيم ووراها الويل

بس برضه ماكنش حلو زى ادهم
الله اللهم اخزيك ياشيطان
نامى نامى ياساره انتى شكلك على رأى الطلبه عندك هيستى والسيستم سقط منك ههههههههه والله ماانا عارفه بيجيبوا الكلام ده منين
اييه ياساره كبرتى للدرجادى دانتى يادوب 29

استيقظت ساره لتجد امها الحبيبه واقفه ف المطبخ
ساره: ياماما بتعملى ايه ياجميل على الصبح بدرى كده
سعاد: يا نور عين ماما بحضر الغدا لاختك بدل ماتتعبى انتى النهارده لقيت عندى شويه صحه قولت اشيل عنك يوم
ساره:يا وفرى صحتك ومافيهاش حاجه يعنى لو يقضوها يوم سمك ولا تونه ولاحتى جبنه وبطيخ
سعاد:جبنه وبطيخ؟؟؟؟؟؟؟؟؟ دا انا عمرى ماعملتها يابنتى حتى ابوكى الله يرحمه كان دايما يتحايل عليا وانا مرضاش
ساره:ربنا يديكى الصحه يارب طيب لما تخلصى قوليلى عشان انزل اوصلك امبارح الحمد لله الميكانيكى خلص العربيه وجابها تحت باب البيت
سعاد:بجد؟طب الحمد لله وانتى ايه ماعندكيش محاضرات النهارده
ساره: لاء هروح بس اجيب كام كتاب من المكتبه عايزاهم وهمشى على طول مش هعطلك ولا تحبى اوصلك وارجع انا؟
سعاد:لاا يا وايه اللى يوديكى ويجيبك نروح سوا طالما مش هتتاخرى

تذهب ساره الى كليه المكتبه وتستعير الكتب المطلوبه لتفاجىء ف طريق عودتها لباب الكليه بقرار عميد الجامعه معلقا على جدار الاعلانات بتعيينها رئيسه للقسم حتى اشعار اخر
يراها سكرتير العميد قدارا ويبلغها بوجوب توجهها الى مكتب العميد

تذهب ساره وهى تشعر بالاستياء من قرار العميد كان يجب عليه اولا استشارتها ف هذا القرار

تطرق ساره مكتب العميد د.سيد ابو هلال
د.سيد:ادخل
ساره: يادكتور
د.سيد:اهلا يادكتوره
ساره:سكرتير حضرتك بلغنى انك كنت عاوزنى
د.سيد:شوفتى القرار اكيد
ساره:ايوه يادكتور بس كنت عايزه
قاطعها د.سيد :منغير ماتكملى يا دكتوره القرار واضح حتى اشعار اخر يعنى بصفه مؤقته انا عارف وجهه نظر الزمله ف القرار ده ايه؟
انتى سنك صغير لكن ف نفس الوقت مافيش دكتوره ف القسم غيرك
دى قوانين مش انا اللى حاططها ولحد مايرجع دكتور ايمن عبد الفتوح من البعثه ومعاه الدكتواره
انا ما ادامنيش غيرك الا اذا دكتور محسن خلص الرساله بتاعته قبلها
يعنى يا عالم
اتمنى ماتكونيش زعلتى من قرارى بس ارجوكى راعى موقفى
ف مصالح لازم تمشى انا عارف ان المسئوليه كبيره عليكى
خاصه وان الدراسه خلاص فاضلها شهر وتنتهى ونبدأ امتحانات لكن انا عارف انك قدها وقدود

ساره: ان شاء الله هكون عند حسن ظنك يا دكتور عن اذنك

تخرج ساره مسرعه من الكليه متحاشيه النظر لاى جهه فهى لم تكن تملك الوقت للقيل والقال وتهانى الزملاء الخلف قلبيه فامها تنتظر ف السياره

[فيتامين سي]

الحلقه الثالثه عشر

تركب ساره سيارتها وتشعر امها بان هناك شيئا ما قد حدث ف تلك اللحظات الاخيره
سعاد:مالك يابنتى وشك متغير شكلك مشغوله بحاجه خير حصل ايه غيرك كده؟
ساره: ابدا ياماما سلامتك.بس الطريق زحمه وحاسه ان العربيه فيها حاجه مش متظبطه
سعاد:خلاص عدى على الميكانيكى يشوفها
ساره: يا ماما قلبك ابيض ماتقلقيش روحك يمكن انا بس عشان بقالى كتير ما سوقتش
سعاد:طيب يابنتى ربنا ييسرلك طريقك ويسترها معاكى وامشى على مهلك
ساره:حاضر

وصلو بيت سلمى
فتح ليهم محمد
محمد:اهلا اهلا بالحبايب والقمر اللى كان غايب
على فكره القمر طنط سعاد
يلا اجرى يابت ياساره حطى اللى ف ايدك ده ف المطبخ وقدمى حاجه للضيوف
سعاد:ايه يامحمد مالك يابنى بتكلمها كده ليه انتو زعلانين مع بعض
ساره:لا يا ماما انا لاعاش ولا كان ولا مين ده اصلا اللى يزعلنى
بس ما انتى عارفه محمد بيحب يستخف دمه ويستظرف
محمد:بقولك ايه لا بيستخف ولا بيستظرف الاسلوب ده ماينفعش معايا
ااه الناس مقامات يابنتى انتى نسيتى نفسك ولا ايييييع ااااااااااااااااه ايه ده ماتفتح يا اخى
راسى يااحمد حصل ايه حد عملك حاجه
احمد:تستاهل ولو جبت السيره دى تانى انت حر هفتحلك دماغك واياك اسمعك بتكلم ساره بالطريقه دى تانى انت فاهم ولا لاء
محمد:طيب يا اخى انا بهزر معاها انت تحشر نفسك ليه
احمد:لا بهزار ولا جد
ساره: معلش خلاص يا احمد انا هخليه بعد شويه قفاه يقمر عيش
محمد:ااه استلمتونى واحد دماغى والتانيه قفايه

سلمى: ايه الدوشه اللى انتو عاملينها دى ينفع كده بر ضه انا عايزه البيت هادى عشان ولادى يطلعوا هاديين
محمد:انا رائيى تروحى تربيهم ف المحيط الهادى
سلمى:ههههه لا خفيف بجد وسع بأه وعدينى اسلم على اختى ماما مشغوله عليكى بتقولى روحتى الكليه وطلعتى منها وشك متغير
ساره: ابدا مش متغير ولا حاجه
محمد:حد دايقك؟حد اتعرضلك؟قوليلى مين بس وانا حاوريه
ساره:حيلك حيلك ياعم رامبو
تعالو نتغدى وبعد الغدا احيكلكو

سلمى :هاه ياساره ادينا اتغدينا وشربنا الشاى كمان قولى بأه احكيلنا ايه اللى حصل معاكى النهارده
ساره: ابدا رئيس القسم بتاعى مات امبارح
الجميع:لاحول ولا قوه الا بالله انا لله وانا اليه راجعون

نوال: يا عشان كده زعلانه
ساره: ااه انا زعلت شويتين بس دا كان امبارح النهارده روحت لقيت قرار تعينى رئيسه قسم بداله

سعاد : بجد؟؟؟؟؟؟؟؟؟
الجميع :الف الف مبروك
محمد: وده يزعلك ف ايه مش فاهم
احمد : ااه صحيح حد يزعل ان يجيله ترقيه؟ وف سنك ده؟
ساره:انا مش زعلانه بس تقدر تقول متاخده شويه وانت نفسك قولتها ف سنى
الحسنه الوحيده ان العميد وعدنى انها لفتره لحد مايلاقى بديل
نوال: ودى حسنه ف ايه ان شاء الله؟ امرك غريب ياساره حد يابنتى يكرهه الترقيه؟؟؟؟؟؟؟؟
ساره: يا طنط مش ف محلها واى غلطه هتتحسب عليا وهتبقى ساعتها مش ف مصلحتى وفى ناس معايا يتمنولى الفشل من كل قلبهم وبصراحه
لوود عليا كتير
كنت حابه انى اخدها واحده واحده مش خبط لزق كده اتعين دكتوره من غير ما اكون معيده بعديها بسنه ولا يمكن ااقل ابقى رئيسه قسم

احمد:فعلا انتى معاكى حق بس ساره اللى انا اعرفها قدها وقدود واى حد عنده حاجه عايز يقولها هيفكر الف مره قبل مايفتح بوقه
الكلام ليكى يا جاره

محمد:احم احم فعلا معاك حق. وبالمناسبه السعيده دى المشاريب عليا
نوال: ياشيخ
ده اللى ربنا قدرك عليه المشاريب عليا
ساره: ماعلش ياطنط اعذريه اصل فعلا قفاه يقمر عيش هههههههههههه
محمد: بقولك ايه مالكيش دعوه بقافايا ااه
بتكلم جد ماتيجو ننزل نتفسح ونغير جو
سلمى: لااااا انا تعبانه جدا
سعاد: ومين سمعك يابنتى
نوال: وانا باينلى داخل عليا برد
احمد: وانا ورايا شغل
محمد: ايه ده ايه ده؟ ايه العيله المهكعه دى؟
يكمل غامزا بعينيه لساره: سيبك منهم يا سرسوره وتعالى اعزمك انا بره لوحدينا
ساره: تااانى سرسوره تانى يا اخى كام مره بقولك ماتقولش اسمى بالشكل البشع ده
مافيش فايده فيك بقيت رئيسه قسم يابنى ادم وبتنادينى كده برضه اعمل فيك ايه؟
محمد: طيب
خليكى يا دكتوره ساره ورئيسه قسم مش عار ف ايه بكليه الصيدله جامعه الاسكندريه قاعده مع شله اكسبير 1999 انا بقى نازل اروش روحى
نوال: شله ايه؟ يقصد ايه الواد ده يا ساره
محمد:مافيش ياست الحبايب سلام انا بأه هه ماتسهريش تستنينى
نوال:طيب بتهرب يامحمد طييييب استنى عليا قال اسهر قال ورحمه ابوك لا اكون متربسه الباب 11 بالدقيقه

ينفجر الجميع ضاحكين

[فيتامين سي]

الحلقه الرابعه عشر

كالعاده تستيقظ ساره ف الصباح الباكر تذهب الى عملها وهى تشعر بالضيق من منصبها ونظرات الزملاء لها انها تخطت دكتور محسن وانه اكبر سنا منها وكان الاجدر ان يتولى هو رئاسه القسم خاصه وان الجميع يعلم انه كان بالفعل المسئول الفعلى عن القسم ف وجود د.عادل رحمه الله وان د.عادل كان قد كبر ف السن والقى بعبأ المسئوليه على اكتاف محسن المسكين وليضمنه خاضعا لارادته كان دائم الرفض لرسالات د.محسن حتى يظل تحت سيطرته بالكامل

بعد تولى ساره منصبها قدم د.محسن اجازه لمده اسبوع كامل مما زاد شعور ساره بالذنب اكثر واكثر
وكان العمل الذى تهرب به ساره من اوجاع قلبها اصبح عبئا هوا الاخر والان تبحث عن مهرب منه ولكن لامفر
انهت ساره عملها وخرجت من الكليه لتفاجىء بأن سيارتها قد تعطلت مره اخرى
ساره:تااااااااااااااااااا� �انى اعمل ايه ياربى ده معداش اسبوع تمسك ساره هاتفها وتحاول ان تبحث عن مخرج
الو محمد.ازيك؟
محمد:الو ايوه ياساره ازيك انتى مال صوتك؟
ساره بصوت اقرب للبكاء: العربيه عطلت تانى
محمدضاحكا :معقول يابنتى واحده رئيسه قسم زيك وتمشى بالعربيه المهكعه دى ليه عيب عليكى مركزك
ااقولك نادى على اى طالب عندك قوليله ادى زوبه زقه وانا اديك درجه ههههههههه
ساره بنرفزه شديده:تصدق انا اللى غلطانه انى اتصل بيك اصلا وبجد اخر مره اطلب منك حاجه
الو الو انت روحت فين
ماشى قفلت يامحمد اما اشوفك تخرج ساره من سيارتها لتفاجىء بمحمد يقف امامها مبتسما
ثم لاتتمالك نفسها من الضحك وهى لاتعرف السبب
ساره:ايه اللى جابك كنت هنادى على اى طالب عندى واديله درجات زياده ف الامتحان
محمد: وهوا انا كنت اقدر برضه افوت المنظر ده
ساره: منظر ايه منظرى وانا محتاسه جى تشمت فيا حضرتك
محمد ضاحكا:لاء منظرك وانتى متنرفزه ووشك احمر ولا الطماطمايه واكيد لة قلعتى الطرحه هتلاقى شعرك واقف ولا الاسلاك الشائكه
وقهقهه محمد عاليا من تخيله المنظر
ساره: ماشى يامحمد اضحك اضحك انا هقفل العربيه واروح اركب تاكسى واسيبك هنا تكمل ضحك على المنظر
محمد: بس بس اركبى يلا هوا انتى صدقتى انا كنت جنبك هنا ف مشوار ولما اتصلتى بيا جيتلك عالطول
اركبى وانا هقفل العربيه كويس وسيبك بقى من الميكانيكى بتاعك دوه انا هكلم الميكانيكى اللى عندى ف الشركه ياخدها هوا يشوف فيها ايه
ساره:ماشى
تفاجىء ساره بالدكتور اسامه البغيض امامها قبل ان تركب سياره محمد
وتفكر ااه ياربى مش لو كنتى ركبتى من بدرى كنتى رحمتى روحك من المخلوق ده استغفر الله العظيم
اسامه:السلام عليكم
ساره منغير نفس: وعليكم السلام يادكتور
اسامه :خير يادكتوره عربيتك فيه حاجه انا تحت امرك
محمد: متشكرين
اسامه:حضرتك اخو الدكتوره
محمد: افندم
ساره مقاطعه: يادكتور اسامه عربيتى هتتصلح يلا بينا يامحمد من فضلك مش عايزه اتأخر عن اذنك يادكتور
تركب ساره هى ومحمد ويتركوا اسامه مغتاظا
جيهان: مالك واقف كده ليه
اسامه:شوفتى الهانم جايبه حبيب القلب لحد هنا ف حرم الجامعه
جيهان :ههههههههههههه
حرم الجامعه اذا كان الطلبه مانتمين مع بعض ولا بيهمه حرم الجامعه ولا الدكاتره نفسهم بيقولولهم عيب ده حرم الجامعه ههههه
ولا انت متغاظ اكمن حبيب القلب قمر ومعاه عربيه b m w اخر موديل
اسامه : نعم نعم ياست هانم قمر حضرتك واقفه تبصبصى وانا ايه مش مالى عينك اتفضلى بأه اركبى بدل ما اطربقها فوق دماغك وافرج عليكى الجامعه كلها

[فيتامين سي]

الحلقه الخامسه عشر

محمد ف السياره يشعر بالسعاده دون ان يعلم سببا لها اول مره ساره تتصل بيه تتطلب منه ينجدها وكانت دايما بتتحاشى وجودها معاه ف اى مكان لوحديهم
ودلوقتى راكبه معاه عربيته بالرغم ان المرور زحمه جدا الا انه حاسس انه طاير بالعربيه
محمد: مين الخفه اللى جه ده ف الكليه
ساره بامتعاض شديد: ده دكتور معايا ف الكليه الحمد لله بيكرهنى لله ف الله والصراحه وانا كمان
محمد:ليه؟
ساره: من اول ما اتعينت ف الكليه وهوا كأنه شايلنى فوق راسه ونازل يفقع اسافين فيا كل شويه ومن قدامى الحمل الوديع
محمد: ياساتر . اييه مالك روحتى فين؟
ساره تتنهد : اصللك فكرتينى بالشغل ومشاكله وانا الصراحه طهقت ونفسى ااقدم على استقاله النهارده قبل بكره
محمد: اس تقاله ليه كل ده عشان ايه؟
ساره الموضوع طويل هبقى احكيلك عنه بعدين لانى الصراحه مصدعه ومش ف المود
محمد: لاء خلاص سيبك من المود ده وتعالى فكرى معايا نجيب للقرود الصغيره ايه عيد ميلادهم الجمعه الجايه دى
ساره: قرود؟ اخص عليك دوول كتاكيت حبايب قلبى
محمد: هههه طيب ياستى كتاكيتو بنى هتجيبلهم ايه؟
ساره: لعب ولبس
محمد: ما انا فكرت زيك كده بس انا ماعرفشى اشترى حاجه من دى اللعب ممكن لكن اللبس صعب ايه رائيك نروح كارفور فيه محلات هناك نشترى منها
ساره: دلوقتى؟
محمد: ااه دلوقتى عيد الميلاد بعد بكره هنجيب امتى الحاجه؟
ساره: بس انا جعانه
محمد: ياساتر وبتقولى انى انا اللى همى على بطنى خلاص ياستى هعزمك هناك على غدا ماشى
ساره : ماشى

[فيتامين سي]

الحلقه السادسه عشر




يصلو كارفور ويتوجه كلاهما لمحل ملابس شهير اولا وينتقوا ملابس جميله للصغار

محمد: هاه فى حاجه تانيه عجبتك

ساره: لاء يلا بينا على محل اللعب

محمد : ماشى

ف داخل المحل يتفرق محمد وساره ليبحثو عن لعبا مختلفا لانهم اكتشفوا انهم اشتروا ملابس متشابهه جدا

تقف ساره وتحتار بين اللعب لترى ايها مناسب لسن اولاد اختها ثم تسمع صوتا انثويا رقيقا

صاحبه الصوت :عن اذنك

ساره: اتفضلى

صاحبه الصوت: معلش ممكن تقوليلى اللعبه دى تنفع لسن كام اصلى دورت كتير ومش لاقيه سن مكتوب

ساره: اوك اممممممم ااه دى ياستى اخرها لسن 3 سنين

صاحبه الصوت برقه بالغه وابتسامه عذبه: اووه لاء ماتنفعش خالص

ساره: بس تنفع معايا .......ممكن اخدها؟

المرأه الرقيقه: ااه طبعا شوور بلييز خوديها

ساره:

لتفاجىء ساره بصوت ذكورى من خلفها

خلصتى يا اميره؟

اميره : ايوه يا ادهم انا خلصت

تلفت ساره مجبره لتجد انه بالفعل ادهم ابن عم محمد بشحمه ولحمه

اميره: انا بس كنت بدور على لعبه زياده للولاد لقيتها ماتنفعش فاديتها للانسه

محمد من بعيد بصوت عالى

بصى يا ساره اللعب اللى لقيتها دى

ليفاجىء ان ساره بصحبه ادهم واميره بنت عمه

فيختلج قلبه وتلمع عينع ويقول بصوت شبه مهزوز من المفاجأه

اميره؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ رجعتى امتى؟؟؟؟؟؟

تفاجىء اميره بمحمد امامها

ليرد ادهم نيابه عنها: اايه يا ابن عمى مافيش ازيك يا ادهم؟

محمد ويتمالك نفسه سريعا امام غريمه

ازيك يا ادهم

غريبه انك كنت معانا الاسبوع اللى فت وماقولتش ان اميره رجعت

اميره: ازيك انت يا محمد؟ انا لسه راجعه امبارح بس نزلت النهارده مخصوص مع ادهم عشان اجيب لعب لولاد خالد

شعرت ساره بالغربه وسطهم وكأن مالهاش لازمه خاصه بعد تجاهل ادهم ليها عن عمد ونسيان محمد وجودها من اساسه ف ظل وجود ابنه عمه الشقراء الجميله

محمد افتكر اخيرا ساره عندما ذكرت اميره سيره اللعب

محمد: ااه كده احب اعرفك ساره اخت مرات احمد انا وهيا كمان بنجيب لعب لولادهم عيد ميلادهم الجمعه الجايه

اميره: بجد ربنا يحفظهم . سبحان الله الدنيا صغيره انا واقفه جنبك وطلعتى خاله ولاد ابن عمى

ادهم بنفاذ صبر وهو مغادرا: يلا سلام نبقى نشوفك على خير يامحمد يلا يا اميره

ساره شعرت بالغيظ الشديد منه لماذا يمعن ف تجاهلها ويتعمد منعها من الرد على اميره

محمد: بس اعملو حسابكم انتم معزومين على عيد ميلاد الاولاد

اميره: للاسف مش هنقدر وعدنا خالد اننا هنروحله يوم الجمعه نبقى نشوفهم وقت تانى مع السلامه يا محمد فرصه سعيده يا ساره

ساره بصوت متحشرج من كثره صمتها: ميرسى انا الاسعد

محمد مودعا اميره بعينيه : مع السلامه


__________________

[فيتامين سي]

الحلقه السابعه عشر

يقف محمد سرحانا للحظات وتقف ساره بجانبه تتأمله مشفقه عليه
ساره: اامم انا رايئى ان كده كفايه يلا بينا نحاسب ونروح
محمد:ايه؟
ساره برقه: يلا نروح
محمد: وعزومه الغدا عايزه تهربى اطمنى ياستى مش هدفعك حاجه
ساره: ابد والله بس بجد ماليش نفس
محمد: وايه اللى سد نفسك دا انتى كنتى مش عايزه تيجى عشان كنتى جعانه
ساره: ابدا عادى يعنى
محمد: لاء مينفعش نروح على طول كده
ساره: ليه بأه؟
محمد: الميكانيكى اتصل بيا وقالى ساعه ويخلص العربيه فبدال مانروح وننزل تانى نجيبها ايه رأيك نقعد ف اى كافيه
نشرب حاجه وعلى بال مانوصل عنده تكون الساعه عدت
ساره: اوك احسن برضه
محمد: طيب يلا بينا تحبى نقعد فين
ساره: اى مكان
محمد: طب تعالى نقعد ف سيلانترو
ساره :اوك
يدخلو سيلانترو وينتقى محمد تربيزه بعينها بعيده نوعا ما عن الانظار ياتى الجرسون ليعرف طلبهم
محمد: تشربى ايه
ساره: نسكافيه

التفت محمد للجرسون قائلا: اتنين عصير مانجو من فضلك
ساره نظرت له بتعجب: ياسلام
محمد يابنتى ارحمى روحك نسكافيه ايه كل شويه ده غلط عليكى والاسم دكتوره
ساره:طيب خلاص انت هتعمل زى ماما
سرح محمد للحظه وبعد شويه قال: الدنيا دى صغيره جدا
ساره مبتسمه :ااه فعلا
هيا اميره اخت ادهم؟؟؟؟؟؟؟
محمد متفاجىء:لاء .ادهم وحيد مالوش اخوات اصلا دى بنت عمى
بصى انا هرسملك الخريطه العائليه بتاعتنا عشان انتى كده شكلك توهتى
ساره: ااه الصراحه
محمد: بصى ياستى انا عندى عمى الكبير اسمه صفوت ليه تؤام عزت ده يبقى ابو ادهم ماشى ركزى عزت ابو ادهم
ساره:طب وصفوت؟
محمد:لاء صفوت ما اتجوزش من اساسه ولما عزت( ابو ادهم) ومراته (ام ادهم)ماتوا ف حادثه عربيه هوا اللى ربى ادهم كان وقتها ادهم عنده بتاع 3 سنين كده
تأثرت ساره لمعرفتها بأن ادهم يتيم الاب والام
محمد: اكملك ياستى بعد صفوت وعزت عمى معتز ده جه فردانى كده عنده خالد ابن عمى اللى مراته ماتت قريب وبس مراته ماكنتش عايزه عيال تانى
بعد كده حسن ابويا وحسين هما الاتنين تؤام حسين يبقى ابو اميره و اسماء
ساره: ما شاء الله على جدتك
محمد: ههههههههه ااه وبعد منهم لبنى وبهاء ده عمتى لبنى عايشه وعندها 3 بنات ارخم من بعض وبهاء عنده حازم وعمرو
ساره : ماشاء الله عيله بجد تلخبط

[فيتامين سي]

الحلقه الثامنة عشر

انهو محمد وساره شرب العصير وكلم محمد الميكانيكى وجده بالفعل انتهى من تصليح سياره ساره
ساره: ايه الميكانيكى خلصها بجد؟
محمد: ااه شوفتى ف ساعه زمن مش اسبوعين
ساره: طب الحمد لله يلا بينا
ركبو السياره وفى طريق خروجهم رأى محمد ادهم واميره راكبين سياره امامهم ببضعه امتار فتعجب اذا كان ادهم كان مستعجل جدا للمغادره فما الذى ابقاه كل هذا الوقت ام ان حرصه على ابعاده من طريق اميره قد وصل الى هذا المدى

ووصل محمد الى المكانيكى واستلمت ساره سيارتها وشكرت محمد بشده على وقوفه بجانبها
ساره وفى عينيها سرور كطفله صغيره: بجد بتبقى لذيذ وانت طيب كده ياريت تخليك كده وتبطل غلاسه شويه عليا
محمد وهو ينظر لساره بحنان بالغ: لذيذ وطيب ده ايه الرضا السامى ده
يرن موبايل ساره مقاطعا حديثهما
ساره:دى اكيد ماما
محمد: طيب طمنيها
ساره: الو ياماما انا الحمد لله يا كويسه ماتقلقيش عليا ربع ساعه واكون عندك ان شاء الله سلام
محمد: اايه هيا مش عند سلمى
ساره: لاء سالى عند سلمى النهارده
محمد : ااه بدلت الشيفت سالى
ساره: ااه عشان تقدر تيجى عيد الميلاد يوم الجمعه فتروح لحماتها بكره الخميس بدال الجمعه
محمد: طيب هتروحى انتى دلوقتى
ساره: ااه انا اتاخرت جدا
محمد: طب اركبى وانا هامشى وراكى عشان لو حصل اى حاجه
ساره: هيحصل ايه بلاش قلق تفاءلو ولا تشائمو
محمد: اركبى وبلاش كتر كلام الاحتياط واجب
ساره: اوك
مشى محمد وراء ساره حتى باب البيت واطمن ان عربيتها ماشيه كويس
ورجع الى الشركه وتوجه الى مكتب اخوه الكبير احمد

دخل محمد مكتب اخوه ليجده يكلم خالد ابن عمه ويعزمه على عيد ميلاد اولاده يوم الجمعه
احمد:خلاص اتفقنا وانت طبعا فاكر البيت مش كده
خالد:طبعا يابنى اطمن لسه ابن عمك ماعجزش وجاله زهايمر
احمد: يعنى ماليكش حجه يا حاج
خالد: واتحجج ليه دا انا نفسى اشوفهم جدا ماشاء الله ربنا يفرحك بيهم يا احمد
احمد: ويفرحك بولادك وانا هخلى ماما تكلم طنط سميه تعزمها
خالد: مالوش لزوم ماما دلوقت ماعدتش بتخرج زى الاول
احمد: ماليكش انت دعوه اطلع منها امهاتنا يتصرفوا مع بعضهم
يلا سلام واوعى ماتجيبش الولاد معاك
خالد: لاء اكيد هجبهم ان شاء الله مع السلامه
انهى احمد مكالمته ليلتفت ليجد محمد ينظر له بامعان شديد
احمد: ايه مالك؟
محمد: اصلى سامعك بتعزم خالد ف حين انى قابلت ادهم واميره النهارده وقالو انهم رايحين يزوروه يوم الجمعه
عشان كده مش هينفع يجوا عيد ميلاد ولادك
احمد:اميره رجعت؟
محمد: ايوه رجعت
احمد: ماحدش قال يعنى
محمد: ما انت عارف ادهم بيتعامل مع كل حاجه تخص اميره كانها سر من اسرار الدوله حتى نمره تليفونها ف فرنسا رافض يعرفهولنا
نظر احمد باشفاق لمحمد متذكرا تعنت ادهم الواضح مع اخوه عندما يتعلق الوضع باميره مما جعل العلاقات بينهم متوتره للغايه بعد ان كان محمد ينظر الى ادهم دوما كمثله الاعلى ف كل شىء
احمد محاولا تغيير الموضوع: يمكن اتفقو فعلا لكن ماقالوش لخالد انهم رايحين يزوروه
انا هعمل اللى عليا واعزم كل واحد رسمى ف التليفون اللى عايز يجى اهلا وسهلا اللى مش هيقدر براحته لكن الاصول اصول
محمد: اعمل اللى يريحك
انا جبت الحاجات اللى كنت طلبتها منى عاوز حاجه قبل ما امشى
احمد: مانحرمش منك يا اخويا خد بالك من سكتك وانا شويه ونازل
محمد: طيب سلامو عليكم
احمد: وعليكم السلام ورحمه الله وبركاته
يتصل بعدها بادهم ليجد موبايله مغلق فيقرر اعاده المحاوله ف المساء


__________________

[فيتامين سي]

الحلقة التاسعة عشر

يوم الجمعه استيقظت ساره مبكرا وذهبت هيا وامها لمنزل اختها مبكرا لاعداد المنزل لاستقبال الضيوف ف حفله عيد ميلاد اولادها الاربعه
حل المساء سريعا وبدؤا الضيوف ف التوافد قامت طنط نوال بتعريفها هيا وامها واختها سالى على افراد عائله الدمرداش
وعائله المسيرى عائله طنط نوال
لكن بالطبع مع كثره العدد نسيت ساره اسمائهم ف الحال
وضعت التورته وغنوا للاطفال الملائكه
وفتح البوفيه وانقسموا المعازيم منفصلين الستات ف جانب والرجال ف جانب
وساره ف مكانها المفضل بعيدا عن القيل والقال
انه بالطبع
المطبخ
حيث تشرف على سير العمل بمفردها
وايضا جرس الباب الذى لاينتبه اليه احدا من صخب الاحاديث
يرن الجرس وتذهب ساره لتفتح
الطارق ومعه طفلين ولد وبنت تكبره : السلام عليكم منزل احمد الدمرداش
ساره : وعليكم السلام ورحمه الله وبركاته اتفضل
احمد من وراء ساره اهلاااااااااااااااااااااا ااااااااااااااااا ازيك يا خالد عاش من شافك ياخى اهلا اهلا بالحلوين
خالد: سلمى يا نور سلم يا زياد
ده عمو احمد
زياد: اللى عنده البعه تؤام؟؟؟؟؟؟؟؟
يقهقه الجميع لاسلوب زياد الطفولى محبب فكيف لطفل ف سنه يستوعب ميلاد اربعه اطفال مره واحده
اذا كان ف العادى لايستطيع استيعاب ميلاد طفل واحد
احمد بس سيبهم بقى ساره من فضلك خوديهم دخليهم عرفيهم على الاولاد
وخلى ماما تسلم عليهم
ساره: تعالى يازياد تعالى يانور
تسعد ساره بصحبه الاطفال للغايه فالبراءه عالمهم
وتمر الساعات ويقترب الحفل على الانتهاء وينصرف بالفعل معظم الحضور
الا خالد واولاده يلعبون مع يوسف ابن سالى وخالد ومحمد واحمد ف غرفه المكتب
يخرج محمد من الغرفه ويتجه للمطبخ فيجد ساره
محمد: اهلا مش باينه ليه
ساره: دا انا مزروعه هنا من الصبح بدرى انت اللى فين
محمد: انا اهوه وعايز 3 شاى
ساره: ااه حاضر روح انت وانا حعملهم
محمد: بصى انا ححط المايه على النار وانتى تابعيه بس واذا غلت المايه وانا ماجتش صوبيه ونادى عليا هاجى اخدهم
حرام انتى شكللك تعبتى اووى النهارده
ساره: الناس عندها يوم الجمعه ده راحه انا عندى اشغال شاقه يلا روح انت
محمد: طيب وزى ماقولتلك
تصب ساره الشاى وتذهب الى غرفه المكتب وتخبط على بابها
يفتح الباب لتجد
ادهم
نعم انه ادهم
متى جاء؟؟؟؟؟؟؟؟؟
يبتسم ادهم بسخريه :
يقوم محمد من مجلسه ليأخذ منه الصينيه ويقول له
معلش يا ادهم ساعه ماقولت لساره ماكنتش انت جيت لسه تحب تشرب ايه
ادهم: لا مافيش داعى
محمد: مايصحش
ادهم بخبث: ياريت لو الدكتوره ساره تعملى باديها فنجان قهوه زى المره اللى فاتت
ساره: زى ماتحب عن اذنكم
يلاحظ محمد التوتر بينهم ف الحال

تذهب ساره للمطبخ وهى تشعر بالغيظ الشديد وهى لا تعرف سببا لغيظها وضيقها
فتحاول اقناع نفسها انها مغتاظه من انها مضطره لصنع فنجان قهوه لسى ادهم
ف حين انها تشعر انها خائفه ان تصنعه والا يحوذ على اعجابه
تشفق ساره علة نفسها وتقف لتاخذ نفس عميق وتحدث روحا بصوت مسموع
انتى مش عيله صغيره انتى ساره محمد ابو المجد بنت محمد ابو المجد
دكتور ورئيسه قسم الصيدله الاكلنيكيه
زى مايطلع يطلع وتهمهم فنجان قهوه عجبه عجبه ان ماعجبهوش ان شالله ماعجبه
تدخل سالى المطبخ لتسمع اختها تتحدث
سالى: خير ياساره مالك انتى بتكلمى روحك؟
ساره: سالى كويس انك جيتى انا تعبت وانتو سايبين كل حاجه فوق نافوخى بصى الله يخليكى خدى فنجان القهوه ده ووديه للضيف اللى جه ف اوضه المكتب مع جوز اختك
سالى: طيب يا عنك انتى تعرفى عملوله طبق فيه تورته وجاتوه ولا لاء
ساره بعصبيه وانا ايش عرفنى يا سالى كنت الخدامه ف البيت ده
سالى: طيب طيب ياحبيبه قلبى ماتعصبيش روحك ماعاش ولا كان اللى يقول عليكى خدامه
ساره دون ان تشعر : بعد الشر
سالى : ايه؟
ساره ولا حاجه خدى يلا الفنجان قبل ما الوش يروح
سالى : حاضر روحى ارتاحى انتى وانا احتياطى هعمل طبق
تغادر ساره المطبخ وتتوجه لغرفه الاطفال المظلمه وهيا تعرف تمام المعرفه بانها تختبأ

يدق باب غرفه المكتب يقوم ادهم بسرعه ليفتح فيسبقه محمد متعمدا ظانين كلاهما ان الطارق ساره
يفتح محمد الباب ليجد سالى تحمل الصينيه
يشعر محمد بالسعاده ويختلس النظر الى ادهم ليجد خيبه الامل واضحه على معالم وجهه مما يشعره بسعاده اكبر
محمد: اتفضل يا أدهم
أدهم محاولا الابتسام: انا هاخد القهوه بس
محمد بمكر : دى التورته دى عاملها ساره
ينظر له أدهم بحده ولا يعلق
احمد :منور يا خالد منورين يا جماعه والله من زمان ماتلميناش كده
خالد: الدنيا تلاهى
أدهم بس مايصحش تلهينا عن بعض احنا قبل مانكون ولاد عم وشركاء فا حنا اخوات
محمد: شركاء؟طب ازاى وكل حاجه ف ايدك
ادهم: كل حاجه ف ايدى صحيح لكن بيوصلك حقك زى زيك بالظبط لا ااقل ولا اكتر
احمد: وبعدين معاك يامحمد اللى نعيده نزيده احنا كلنا عارفين ان ادهم اكفأ واحد فينا واحنا عايزين المصلحه وقوتنا ف اجتماعنا مش ف تفرقنا
اسم الدمرداش اكبر اسم ف السوق والمنطقه كلها وشغلنا ف كل المجالات مسمع مصر من اولها لاخرها ووعدينا البحر الاحمر ووصلنا للدول العربيه
يفرق ايه ادهم من خالد من احمد من محمد من حازم حتى
المهم كلنا الدمرداش
يدخل ضيف مفاجىء: قائلا بصوت مسرحى عالى والسلام عليكم ورحمه الله وبركاته كان معكم احمد الدمرداش من موقعه دمتم ف رعايه الله جميعا
صرخ الجميع
حازم
محمد: ااه يابن الايه
احمد: هوا انت كده يا اخى ماتجيش ف معادك ابدا
حازم: انا دا ادهم اخر واحد بيجى
ادهم :ادينى جيت قبليك ياسيدى
حازم: اغلبك مره من نفسى ياعم
خالد: حمد لله على سلامتك جيت امتى من انجلترا
حازم: من ساعه زمن حطيت الشنط ولقيت احمد سايبلى ماسج على الفويس ميل بيبلغنى ان عيد ميلاد ولاده النهارده وانكم هتتجمعوا عنده كنت طبعا استحاله افوت الفرصه اهو اشوفكم كلكم واحد واحد بدال ما اضطر الف عليكو ف بيتكو ولا تيجو عندى وتلزقو وماعرفش امشيكم هههههههههه
امال فين القطاقيط الصغيرين عاوز اشوفهم
احمد: ثوانى واجيبهم