[فيتامين سي]

الفصل السادس عشر ♥



اخــرصى ! تلقت سلمى كفا على وجهها من ابيها فسقطت ارضا
عبد الرحمن :بغضب : انتى لو كنتى اتربيتى مكن شدا حصل كدا يا تييت تنزلى راسى وسط الخلق
فضحتينى وجبتيلى العار
سلمى ببكاء وهى جالسة على الارض : اسفة يا بابا سامحنى غلطة عمرى اسفة يا بابا انا تحت امرك
وال انت عايز تعمله فيا اعمله وانا مش هخرج عن طوعك ابدا بس ترضى عنى
امسكها من حجابها الذى يغطى شعرها لكى يضربها لكن رامى منع والده من ان يعطيها الكف الثانى
رامى : خلاص يا بابا اهدى عشان خاطرى غلطة ومش هتتكرر تانى ثم وجه نظره الى سلمى مامما صباح
خديها من هنا دلوقتى
عبد الرحمن : سيبنى عليها لازم اربيها عشان متغلطش الغلطة دى تانى وتفكر مية مرة قبل ما تكررها
رامى : اهدى يا بابا انت تعبان عشان خاطرى هى خلاص حرمت ومش هتعيدها تانى
صباح مسكت سلمى : قومى يا بنيتى معايا على على اوضتك
سلمى ببكاء :..........
صعدت سلمى مع امها الى غرفتها فى الدور العلوى من البيت
جلس عبد الرحمن بنفس متقطع وجلس رامى لتهدئه الد
عبد الرحمن ينهج : ماشى يا تيت لازم اربيكى ........ اعمل حسابك سلمى مش هتخرج من البيت الا على
بيت جوزها ومش هتشوف الشارع دا تانى فهمت !
رامى : اهدى بس يا بابا الدكتور مش نبهك انه بلاش انفعال .. وكمان اطمن هى الى طلبت انها تيجى هنا
برضاها بعد ما عرفتها الحقيقة كلها
عبد الرحمن نظر الى ابنه : قولتها ! رامى : ايوة يا بابا وهى عرفت غلطتها وحكى له على كل ما حصل معه
عبد الرحمن : ربنا يهديكوا لبعض يا ابنى بس برضه هسيبها تتربى شويه هخليها تتعلب انها تحترم رأى
الكبير
رامى : اطمن يا بابا سلمى عقلت ومش هتعصى اى امر ليك ان شاء الله




مر اسبوع وبقى الحال كما عند سلمى ظلت حبيسة فى غرفتها لا تخرج منها الا للضروريات يرفضش والدها
ان يراها ، تقدم لها صباح الطعام فى عرفتها لا يوجد من يواسيها سوى اخيها رامى وامها واحيانا اتصال
صديقتها لتهدئتها ،هذا هو الحال فى الصعيد .




بينما عاد فارس الى الاسكندرية ليكتب كتابه فى فيلا والدة انجى حي ( يتيمة الاب ).
علقت الزينة داخل وخارج الفيلا وامتلأت الفيلا بالمدعوين من اقارب العروس والاصدقاء لكلا من العروسين
من زملاء العمل او النادى ، الخدم فى الفيلا يرحبون بالضيوف ويقدمون لهم المشروبات الباردة .
كانت انجى ترتدى فسنان خطوبة لونه موف ضيق من الخصر ونازل على واسع مرسوم عليه ازهار بالفضى
متشابكه عند الخصر ومن منطقة الصدر بثنايات الفستان و بحملات ، رفعت شعرها بتاج من الورد على
رأسها ، بينما فارس يرتدى بدلة باللون الاسود وبيبيونة حمراء وقميش ابيض .
تمشى انجى وسط المعازيم بدلال لتتلقى التهئنه من كل جانب .
خالد : مبروك يا حبيبى اخيرا شوفتك عريس يا ضنايا
فارس بضحكة : اللله يبارك فيك غقابلك ان شاء الله
خالد : فال الله ولا فالك انا كدا عشرة على عشرة مش عايز واحد تنكد عليا عيشتى خلينا ليك الجواز يا خويا
فارس : ههههههههه يا ساتر عليك وعلى الفاظك



هايدى (عدو انجى اللدود)تمد يدها لانجى : باضت لك فى القفص يا انجى مبروك
انجى بضحكة صفرا : الله يبارك فيكى عقبالك
هايدى بابتسامة مستفزة : طبعا خدتى الحسب والنسب والمال والجمال
انجى بغرور : طبعا هو قيلاقى زىى فين
نور ( صديقة انجى ) : بعد اذنك ياهايدى عايزة انجى فى كلمة
هايدى بغيظ : اتفلى يا حبيبتى
انجى : انقذتينى دى واحدة بارده انا غلطانة انى عزمتها
نور : افردى وشك ولا تبوذى فى ليلة فرحك
انجى : اوك
والده انجى ( يسرية ) : يالا يا انجى تعالى المأذون جه
انجى بفرح : حاضر يا ماما انا جاية
نورا : مبروك يا حبيبتى عقبالى يااااا رب فى واحد غنى زى فارس
انجى :بغمزة : هيجى متخافيش
وضع فارس فارس يده فى يد خال انجى فهو وكيلها وبدأ المأذون فى بدء مراسم الزواج
فجأه حدث مالا يحُمد عقباه !!



صباح بحنان : سلمى يا بنيتى قومى يالا عشان تفطرى
سلمى تفرك فى عينيها : صباح الخير يا مامام
صباح : صباح النور على البنور يا حبيبتى
صباح : يالا عشان تفطرى
سلمى : مليش نفس اكل ياماما
صباح بحزن : يا بنيتى متعمليش فى نفسك كدا خلاص انسى الى حصل وافتحى صفحة جديدة الى راح راح
ومش هيرجع تانى
سلمى بالم : بس يا ماما بابا هيرضى يكلمنى تانى ويسامحنى
صباح اخذت سلمى فى حضناه : انتى مش عارفة ابوكى ولا ايه ابوكى دا يا بنيتى يتحط على الحرج يطيب
مفيش اطيب منه ... سبيه شوية كدا وهينسى وهيكلمك صدقينى دا عشرة عمر يا بنيتى ، يالا بقى قومى
اغسلى وشك عشان تفطرى ....... هو فى عروسة فرحها كمان 4 ايام وتبق حزينة كدا
سلمى رفعت رأسها لتنظر اليها : هو الفرح اتحدد !
صباح : ايوة يا بنيتى اتحدد ومتخافيش الجدع ابن حال واهل البلد كلاتهم بيشكروا فيه
سلمى بحزن : حاضر يا ماما انا هعمل كل الى يرضيكى انى وبابا
صباح باطمئنان : الله يرضى عليكى يا بنيتى ويجازكى خير ان شاء الله
سلمى : امين يا رب العالمين ويخليكى ليا يا ماما انتى وبابا وامى كمان