[tweety-14]

الفصل السابع:
سمعت يارا خبط على باب اوضتها.
يارا: ايوا انا صاحيه ادخلى يا ماما
دخل والد يارا
الأب: طيب و بابا مينفعش
يارا (اعتدلت فى سريرها) : انت تنور يا بابا. اتفضل.
الأب: انا عارف ان حبيبة بابا زعلانه من بابا عشان موضوع البعثه بس الحمد لله كل حاجه اتحلت
يارا حست انها مش فاهمه حاجه.
يارا: اتحلت ازاى يا بابا مش فاهمه
الأب: يا بنت يا لئيمه عامله نفسك طيبه و غلبانه و مش فاهمه حاجه. أبو باسل فهمنى كل حاجه و قالى انكم من زمان و انتم ميالين لبعض و ان كنتم ناويين بعد ما تخلصى الكليه تفاتحونا فى الموضوع دا بس دلوقتى حابين تبدروا كل حاجه عشان تقدروا تسافروا البعثه سوا و مفيش حاجه تفرقكم عن بعض. بصراحه انا كنت ملاحظ كل حاجه بينكم و حبكم كان باين فى عيونكم من زمان بس كنت مستنى لما انتى اللى تحكى لبابا بنفسك. عموما يا بنتى انا مش هلاقى احسن من باسل ائتمنه عليكى و يكون زوج ليكى. انتى وحيده و انا و امك مش هنعيشلك العمر كله و كدا انا هبقى مطمن عليكى.
يارا حست انها لسه بتحلم و ان الدنيا بتدور بيها و مبقتش دريانه هى بتقول ايه و لا ايه اللى بيحصل
يارا: ربنا يخليكم ليا يا بابا و يطولى فى عمركم
الأب: و يخليكى لينا يا حبيبتى و يفرحنى بيكى. طبعا انتى عارفه ان كل حاجه المفروض تتم فى خلال اسبوعين عشان يادوب دى المده اللى باقيه قبل سفركم. الف مبروك يا بنتى.
يارا ( و هى مصدومه ) : الله يبارك فيك يا بابا
الأب : اه صحيح, باسل هيعدى عليكوا هو و مامته بليل عشان تروحى انتى و مامتك معاه عشان تجيبوا الشبكه
يارا (بدهشه) : شبكه؟
الأب: طبعا يا بنتى مش عروسه و لازم يجيبلك شبكه. و ان شاء الله فى فترة البعثه بتاعتكم هكون انا و باباه بنجهزلكم الشقه اللى فوق شقتهم معانا هنا فى نفس العماره عشان تبقى عش الزوجيه لما ترجعوا ان شاء الله.
هزت يارا راسها و ابتسمت ابتسامه حاولت جاهده انها تبتسمها عشان باباها ميحسش بحاجه.
خرج والدها و سابها فى حيرتها.
مسكت يارا الموبايل بسرعه و اتصلت بباسل اللى كان لسه نايم.
باسل ( بصوت ناعس) : الو
يارا: الو ايه و زفت ايه بس. ايه اللى انت هببتوا دا
باسل: ايه الصباح اللى كله زفت و هباب دا. انتى مالك فى ايه انا عملت ايه
يارا: عملت ايه و بتسأل كمان. بابا كان لسه بيكلمنى و بيباركلى على جوازنا انا و انت.
باسل: طيب و فيها ايه
يارا: ايه اللى فيها ايه انت هتجننى
باسل: مش دا اتفاقنا
يارا: ايوا بس دول صدقوا و بابا مبسوط
باسل : و انا كمان ماما و بابا هيتجننوا من فرحتهم
يارا: طيب و مش حرام عليك احنا كدا بنأذيهم و بنلعب بمشاعرهم
باسل: ليه بس . انا شايف اننا كدا فرحناهم جدا و انا مكنتش متخيل بصراحه انهم هيفرحوا كدا و ان دى حاجه كانوا بيتمنوها من زمان, انا افتكرت انى هغلب عشان اقنعهم
يارا: طيب و لما نرجع بعد كدا و يكتشفوا انها لعبه هنعمل ايه
باسل: ممكن متشغليش دماغك بالموضوع دا خالص
يارا: ازاى مشغلش بالى بس
باسل: كل اللى عاوزك تعرفيه كويس اوى انى استحاله اعمل حاجه تأذى اهلى او اهلك او تجرحك او تأذيكى ابدا. انتى عارفه انكم اغلى حاجه عندى فى الدنيا
كلام باسل طمن يارا بس فى نفس الوقت خلى سؤال ميفارقهاش: يا ترى باسل بيقول كدا عشان بيحبها بجد و لا عشان بيعتبرها زى اخته و المفروض انه يحميها.
باسل (على الموبايل) : خلاص يا يارا مطمنه
يارا: اوكى يا بيسو
باسل (بضحكه مستفذه) : لا طالما بيسو يبقى كله تمام, المهم بقى يا قمر تحضرى نفسك كويس عشان النهارده ننزل نجيب الشبكه يا عروسه
يارا (بغيظ) : انت قاصد تغيظنى و تتريق عليا صح, ماشى يا باسل انا هطلعه كله عليك لما نسافر.
باسل( و هو ميت من الضحك): انتى بتهددينى و لا ايه لا متنسيش انتى هتبقى حرمى المصون و طاعة الزوج واجبه عليكى, اوعى تنسى احنا معندناش ستات يخرجوا عن طوع رجالتهم
يارا: ستات و طوع و رجالتهم, طيب اقفل يا باسل دلوقتى و سيبنى فى حالى.
باسل ( و هو يضحك): اوكى يا مدام باسل , باى
يارا (بغيظ مصطنع) : باى
يارا رغم انها كانت متغاظه من انه بيتريق بس كلام باسل حسسها بنشوه و سعاده غريبه و قررت انها تعيش اليوم النهارده كإنه حلم تستمتع بيه و تنسى ان دى مجرد خطه و تتبسط انها جنب الانسان اللى بتحبه و انه واخدها يجيبلها الشبكه و انها هتلبس دبلته.
اما باسل فكان عمال يضحك و كان مستغرب من نفسه و قعد يكلم نفسه و يقول: مجنونه و هتجننى معاها و لا انا اللى مجنون و الله مبقتش عارف, اللعبه اخترعتها و مبسوط بيها و حاسس انى طاير رغم ان جوازنا هيكون جواز على ورق و هى بتعتبرنى بس اخوها. انا مش قادر احدد احساسى ناحيتها, يعنى و هى معايا ببقى مبسوط و كل اللى بفكر فيه انى اخدها فى حضنى و اخبيها عن عيون الناس كلهم و مش عاوز اى حد غيرى يشوفها و بتمنى انها متبعدش عنى ابدا بس ممكن يكون دا لانها اقرب واحده ليا من زمان. بس ليه مقدرتش لحد دلوقتى احب اى بنت لو هى بالنسبه لى مجرد صديقة طفوله. اوووووووووووووف انا خلاص مش هحير نفسى و هعيش التجربه لحظه بلحظتها و اشوف الست يارا هتودينى وراها على فين.
فعلا باسل و ماته عدوا على يارا و مامتها و راحوا كلهم جابوا الشبكه و يارا
و طبعا يارا و باسل عملوا زى ما كل واحد وعد نفسه و عاشوا اللحظه فكان اى حد بيشوفهم بيصدق ان فعلا دول اتنين بيحبوا بعض و قرروا يتجوزوا عن حب.
مر الاسبوعين بسرعه و جه يوم كتب الكتاب. عملوا كتب كتاب فى قاعه فى مسجد كبير و عزموا كل اصحابهم و طبعا باسل منسيش يعزم كريم عشان يغيظه, يارا كانت متلخبطه و حاسه بفرحه كبيره اوى و كل ما كانت تشوف مامت باسل بتزغرط و مامتها بتزغرط معاها و هى متغاظه و ابهاتهم واقفين بيتكلموا مع بعض و مبسوطين كانت بتفتكر كلام باسل و وصفه للموقف دا و يبصوا لبعض و يضحكوا. باسل و يارا رغم انهم مش عارفين ايه مشاعرهم الحقيقيه تجاه بعض لكن الاتنين كانوا واثقين ان معزتهم فى قلوب بعض كبيره و فرصة انهم يكونوا فى البعثه مع بعض دى كانت حاجه بسطاهم اوى و خصوصا ان باسل مكنش متخيل ان يارا تسافر لواحدها و يبقى بس الفترات اللى بتجمعهم فترات المحاضرات و ميبقاش عارف حاجه عنها بقيت اليوم.
بعد كتب الكتاب خرجوا كلهم و اتعشوا فى مطعم و شكل يارا و باسل مكنش بيخلى اى حد يشك لانهم رجعوا يهزروا و يضحكوا مع بعض زى ايام طفولتهم و بالشكل اللى الكل متعود يشوفهم فيه, بعد السهر راح كل واحد على شقته عشان يقفل شنط السفر لأن سفرهم للبعثه كان بعد 4 ساعات بالظبط و كان المفروض ينهوا توضيب الشنط و يخلصوها و يتقابلوا بعد ساعتين عشان يروحوا على المطار و معاهم اهلهم اللى هيودعوهم و اللى رغم حزنهم لفراق اولادهم الا انهم مطمنين لان يارا و باسل هيكونوا مع بعض و هما عارفين كويس اد ايه كل واحد بياخد باله من التانى.