[tweety-14]

الفصل الثامن:
راحت العيلتين عشان يودعوهم فى المطار.
مامت يارا: حبيبتى خلى بالك من نفسك, و أوعى يضايقك فى حاجه. لو ضايقك قوليلى و انا هكولهولك فى التليفون او هتلاقينى فوق دماغه تانى يوم عندكم.
يارا ( بتضحك) : حرام عليكى يا ماما, انتى عارفه بيسو طول عمره بيخاف عليا و عمره ما بيزعلنى.
الأم: بيسو. ماشى ما هو دلعك فيه دا هو اللى هيخليه يطلع عينك بعد كدا. الراجل بعد الجواز بيتغير. اوعى تسمحيله يملا دماغك و يتحكم فيكى. لازم يبقى عندك شخصيتك.
يارا: خلاص يا ماما انتى هتقلقينى ليه, و بعدين انا و بيسو اصحاب قبل أى حاجه.
إقترب باسل منهما,
باسل: مش عارف ليه يا طنط قلبى بيقولى انك بتوصيها تاخد بالها منى
الأم: طبعا يا حبيبى, لازم تاخد بالها منك امال ايه. بس انت كمان تحط بنتى فى عيونك.
باسل ( و هو باصص فى عيون يارا و بصوت مليان حنيه) : ما انا طول عمرى واخد بالى منها يا طنط و مش محتاجه توصينى ابدا عليها.
يارا اتكسفت و حست ان نظرة باسل ليها فيها حنان و حب يختلفوا عن اى مره باصلها فيها, باسل لاحظ و ابتسملها ابتسامه خليتها تتكسف اكتر فسابته هو و مامته و جريت على حضن باباها و باست باباها و ودعته هو و بابا باسل و مامت باسل. بعد الوداع والدعوات من الجميع راح باسل و رانيا للطياره, و طبعا اول ما طلعوا الطياره و وصلوا للكرسين اللى هيقعدوا عليهم ابتدت نسيوا كل النظرات و الابتسامات و انهم كبار و عاقلين و بدأوا نقار و جدا عجيب على مين اللى هيقعد جنب الشباك.
يارا داخله تقعد جنب الشباك, باسل مسكها من دراعها
باسل: ايه انتى رايحه فين
يارا : داخله اقعد و لا هنفضل واقفين على رجلينا طول الوقت
باسل: لا هنقعد بس انا اللى هقعد جوا
يارا: و فرقت ايه بقى جوا من بره
باسل: متستهبليش انتى عارفه انها فارقه و انى من زمان كل ما بكلمك انى نفسى اركب طياره بقولك انى عاوز اقعد جنب الشباك عشان اشوف السماء حواليا
يارا: انت انانى بس ياللا خلينى انا العاقله و اقعد انت جنب الشباك
فرح باسل و حس بإنتصار و انه مشى كلمته كراجل على مراته
مفيش ثوانى و لقى كريم جاى يقعد فى الكرسى الثالث اللى جنبهم يعنى يارا بقت فى النص بينهم
ساعتها باسل حس بنار بتولع فيه و خصوصا ان يارا اول ما شافت كريم ابتسمتله و كلمته.
يارا: كريم ازيك؟
كريم: ايه دا يا يارا, طيب كويس انى هبقى قاعد جنبك لحسن انا مش عارف و لا واحده من البنتين التانين اللى طالعين معانا و مش هلاقى حد اتكلم معاه, كدا هنقدر نتسلى مع بعض طول الرحله
فجأه باسل طل براسه من جنب يارا و وجه كلامه لكريم
باسل (بغل و غضب) : ايه دا يا كريم هو انت قاعد جنبنا.
كريم ( بإستفذاذ): اهلا يا عريس , دا انا لسه بقول ليارا ان كويس انكم جنبى يعنى عشان نتسلى طول وقت الرحله.
باسل موجها كلامه ليارا.
باسل ( بهمس ): يارا تعالى هنا
يارا (بتريقه ): اجى هنا فين على حجرك يعنى
باسل (بغيظ لكن حاول يستفذها) : رغم ان مفيش مشكله من دا ما انتى المدام برضو بس اقصد نبدل الاماكن
يارا (بغيظ من تعليق باسل) : بلاش كلمة مدام دى بتنرفزنى, و بعدين انت مش كنت هتموت عشان تقعد جنب الشباك عشان تشوف السما.
باسل: معلش عاوز اقعد جنب كريم عشان عاوز اتكلم معاه.
يارا: ايوا بقى هتقعدوا انتوا ترغوا سوا و تسيبونى لواحدى.
باسل (بشخط) : ياااااااارا.... قومى من مكانك حالا و متعصبينيش عليكى
قامت يارا و بدلت المكان معاه بس مبطلتش برطمه بالكلام
يارا(بتكلم نفسها بس بصوت يسمعه باسل) : يا عينى عليا عندك حق يا ماما.
باسل: و هى الست الوالده حماتى العزيزه كانت قالتلك ايه
يارا: ايه حماتى دى
باسل: خلاص يا ستى الست والدتك قالت ايه؟
يارا: قالتلى الراجل بيتغير بعد الجواز. انت عمرك ما شخطت فيا و طول عمرك حنين عليا, مجرد ما اتجوزنا زعقتلى, و ابتديت اشوف واحد معرفوش و لا متعوده عليه
باسل ( بنظره خبيثه و هو بيتفحص كل ملامح وشها بإعجاب و حنان) : من هنا و رايح اتعودى انك هتشوفى منى حاجات كتير متعودتيش عليها.
رغم ان كلامه كان ليه معانى كتير و المفروض انه يتفهم كتهديد لكن كلام باسل بسط يارا و خلاها تحس بكسوف رهيب مأنقذهاش من خجلها غير صوت المضيفه و هى بتطلب منهم يربطوا احزمة الطياره عشان ثوانى و الطياره هتبدأ فى الإقلاع.