[tweety-14]

الفصل الثالث عشر:
صحيت يارا الساعه 8 و هى حاسه ان اول مره فى حياتها تنام مرتاحه بالشكل دا, بس اول ما ابتدت تفوق و تدرى بالدنيا حست ان باسل دراعاته حواليها, استغربت رغم انها كانت مبسوطه و حاسه بأمان و نفسها تفضل كدا على طول بس قررت انها لازم تاخد موقف و تبينله انها معترضه عشان ميفتكرهاش سهله, بدأت تهز ايده اللى حاضنها بيها جامد لدرجة انها معرفتش تشيلها من عليها.
يارا: باسل .. باسل.. اصحى الساعه بقت 8
باسل: ايه يا ماما سيبينى انام شويه
يارا: ماما؟ مامت مين يا ابنى انا يارا انت نسيت و لا ايه؟ و بعدين شيل ايديك من عليا
بدأ باسل يفتح عينيه و شال ايده من عليها و عمل نفسه مش فاهم و مستغرب
باسل: ايه فى ايه؟ و ايه اللى منيمك كدا فى حضنى؟ انتى خوفتى بليل و لا ايه؟
يارا: انت هتستهبل يا باسل, ايه اللى خلاك تحضنى و انا نايمه و فين المخده اللى كانت بيننا؟
باسل: انا محضنتكيش و لا حاجه, و معرفش المخده فين.
يارا : انت هتجننى امال ازاى انا كنت نايمه فى حضنك؟
باسل: شوفتى اديكى قولتى بنفسك انتى اللى كنتى نايمه فى حضنى. و انا كنت نايم انتى اللى كنتى صاحيه و صحيتينى, و بعدين خلاص متتكسفيش يعنى عادى مفيهاش حاجه لو خوفتى فنمتى فى حضنى فى الاخر انا جوزك
يارا: ييييييييي مش وقت هزارك الرخم دا
باسل: انا بجد مش فاهم طيب اعمل ايه انا معرفش حاجه خالص و كنت نايم, طيب هى المخده راحت فين؟
يارا: معرفش؟
باسل: طيب نبص عليها, يمكن تكون العصفوره خدتها.
يارا: ييييييي خلاص يا باسل, ياللا نقوم نجهز عشان ننزل الجامعه عشان مفيش وقت
قامت يارا و وهى قايمه اتكعبلت فى حاجه على الارض عند السرير من ناحيتها.
باسل: اسم الله عليكى, اتكعبلتى فى ايه؟
يارا ( بدهشه و صدمه ): دى المخده اللى ....
و بتشاورله بإشاره معناها اللى كانت بيننا.
ضحك باسل بخبث و قالها: طيب ما كنتى تعترفى من الاول انك انتى اللى شيلتيها.
و سابها مصدومه من كلامه و خرج من الاوضة.
يارا ابتدت تكلم نفسها و هى مستغربه معقوله فعلا اكون رميت المخده على الارض و انا رايحه فى النوم و مش حاسه بحاجه, و حست انها محرجه اوى من باسل و مكسوفه توريله وشها.
قامت حضرت هدومها بسرعه و جهزتها و دخلت الحمام تاخد شاور و تلبس و هى بتحاول تتجنب باسل.
باسل هو كمان جهز , و قعد فى الريسيبشن مستنيها, خرجت عملت نفسها مش شايفاه و دخلت الأوضه, دخل باسل وراها.
باسل: خلاص جهزتى
يارا ( من غير ما تبصله ) : ايوا
باسل: طيب ليه مش بصالى
يارا (بخجل): مفيش
فهم انها مكسوفه من موقف الصبح, رفع راسها و خلى وشها ليه.
باسل: يارا متكبريش الموضوع يعنى اكيد كنتى نايمه و مش حاسه لما وقعتى المخده عادى, و بعدين احنا اصلا اتجوزنا ليه, مش عشان احنا هنبقى ساكنين مع بعض و معرضين لان يحصل اى موقف بسيط زى دا غصب عننا و ان منكونش من غير ما نقصد بتصرف مش مقصود عملنا حاجه غلط.
يارا حست ان فى حاجه فى كلامه مش مريحاها بس اكتفت بإنها تهز راسها و حست ان باسل هو اللى ممكن يكون عمل كدا و قررت انها هتحسم الموضوع دا بليل.
باسل: خلاص يا يريوره كبرى دماغك, و ياللا ننزل نفطر فى اى مكان قبل الجامعه عشان زى ما انتى عارفه مفيش حاجه نفطر بيها فى البيت.
نزلوا فعلا و لقوا كافتيريا صغيره على اول الشارع اللى هما ساكنين فيه و فطروا فيها بسرعه و راحوا على الجامعه.
قابلوا الدكتور اللى مسئول عنهمو اتفق معاهم ان اول حاجه هيعملوها انهم هيتقسموا مجموعتين و كل مجموعه مطلوب منها تقدم بحث. المجموعه الأولانيه هتتكون من يارا و نهى و كريم , و المجموعه الثانيه هتكون باسل و رضوى , طبعا باسل كان هيفرقع لما عرف التقسيم دا و حاول يغيروا بس الدكتور أصر و قال ان مينفعش لان يارا و باسل متجوزين و هو مش عاوز يدخل العلاقات الاجتماعيه فى الدراسه. اضطر باسل يقبل عشان معندوش حل تانى و بعد ما خلصوا مع الدكتور كانوا واقفين هما الخمسة بره.
نهى: يارا و كريم لازم نتجمع سوا و نتفق هنعمل ايه.
يارا: شور يا جماعه نتفق و نتقابل فى مكان سوا.
كريم: بس كدا و انا اطول اقابل بنتين زى القمر.
ضحكوا نهى و يارا بس باسل كانت عنيه بتطق شرار و مكنش طايق نفسه.
باسل: لطيف اوى يا كريم بس متنساش ان فى واحده منهم تبقى مراتى؟
و ضحك ضحكه صفرا و كأنه بيهزر
باسل: طيب ايه رأيكم تيجوا انتوا الثلاثه بليل الشقه عندنا بحيث ان نبقى كلنا و كمان انا و رضوى نقدر نشتغل سوا , و يبقى كدا افضل لينا كلنا و كمان نتسلى, ايه رأيك يا رضوى.
يارا كانت متوقعه ان السؤال دا يتوجه ليها بما انها صاحبة البيت و دا غاظها اوى طبعا و خلى وشها يحمر و يبقى بيطلع نار.
رضوى: اكيد يا باسل يا ريت, انا مبسوطه اوى انى هشتغل على البحث معاك, و استفيد من خبرتك.
يارا (لنفسها ) : من خبرته برضو, اه يا نارى.
كريم: خلاص يا جماعه ديل , مش كدا يا نهى , اكيد طبعا لو ست البيت موافقه.
قال كدا و هو باصص ليارا.
يارا: طبعا تنوروا و تشرفوا
نهى: اوكى كدا تمام, اتفقنا. هنجيلكم على الساعه 8 , كويس كدا؟
باسل: اه كويس أوى.
مشى باسل و يارا على البيت و اول ما وصلوا.
باسل: الواد كريم دا رخم رخامه.
يارا: انا مش شايفاه كدا بصراحه, بالعكس دمه خفيف. انا مش عارفه انت ميتطيقهوش ليه؟
باسل ( بعصبيه) : انا حر دمه تقيل على قلبى.
يارا: انت حر. انا بس بقولك رأيى.
باسل: نورتى عدالة المحكمه.
يارا: ميرسى. ياللا بقى ريح شويه و خد شاور و غير هدومك عشان تنزل تجيبلنا شوية عصائر و أكل عشان الناس اللى جايين بليل دول.
باسل: و ليه مقولتيش و انا تحت.
يارا: نسيت.
باسل بتأفف : اوكى يا يارا
و فعلا خد شاور و غير هدومه و نزل قبل معاد وصولهم بنص ساعه تقريبا عشان يجيب الحاجات اللى يارا طلبتها و فى الوقت دا كانت يارا بتجهز نفسها عشان تقدر تستقبل زمايلهم.