الفصل السادس:

جلسوا يشربون الشاى فى غرفة المكتب. و بدأ حازم الحوار.
حازم: طبعا كلنا مضطرين للوضع اللى احنا فيه دا. و هنفضل مع بعض سنه فحاجه من الاتنين يا نحاول اننا نتأقلم مع بعض و كلنا نتقبل بعض يا هتبقى حياتنا ممله جدا و متعبه و هنبقى بنقرف بعض بس. انتوا اللى فى ايدكم تختاروا.
فارس: فى ايه يا زومه ليه الداخله الجامده دى بتفكرنى بأول يوم فى المدرسه.
ضحك الجميع و خصوصا نهله.
حازم: لا يا خفيف بس احنا هندير شركه و عاوزينها تنجح مش هنلعب مع بعض.
نهله: يعنى ايه المطلوب مننا.
حازم: هنقسم دلوقتى ادوارنا فى الشركه. يا ريت لو كل واحد يقولى اقتراحاته و ايه اللى يقدر يقوم بيه.
نغم: انت عارف طبعا انا اقدر اعملكم كل تصاميم الملابس و خصوصا ان دراستى فى امريكا هتخلينى اعمل تصاميم غالبا مشوفتوهاش هنا.
حازم: فعلا نغم انتى دورك واضح يعنى اكيد تخصصك يخليكى تقدرى تبقى مسئوله عن قسم التصميم بس يا ريت تراعى ان ثقافتنا هنا غير ثقافة بره يعنى لازم تكون الحاجه تناسب المجتمع المصرى, و عشان كدا فى البدايه هتحتاجى لما تعملى تصاميم جديده تعرضيها على حد يقولك اذا كانت تناسب مجتمعنا او لا و اعتقد ان ندى هتكون انسب حد لدا.
نغم: اشمعنى يعنى, هو انا مقدرش احكم ايه مناسب و ايه لا.
حازم: انتى بس محتاجه حد يساعدك و بعدين دا هيكون بشكل ودى بتاخدى رأيها و اصلا كلنا هناخد رأى بعض فى كل حاجه. ندى هتساعدى نغم بالإضافه طبعا لإن انتى اللى هتكونى مسئوله عن قسم المحاسبه.
ندى: اه مفيش مشكله طبعا.
حازم: و بالنسبه لفارس و نهله مسمعناش صوتكم.
نهله: متهيئلى اصلا انى مش سامعه صوت حد غيرك.
حازم: احنا بالنسبه لنا امورنا محسومه لإن تخصصاتنا واضحه لكن انتى تقدرى تسمعينا صوتك زى ما تحبى و تقوليلنا اقتراحاتك.
نهله: انا من الأول قولت انى مش شايفالى دور و اصلا مش عارفه ايه لازمة وجودى.
حازم: نهله متهيئلى بقى لازم تحاولى تتأقلمى و متنسيش ان دا قرارك و محدش جابك غصب عنك, فياريت تبطلى بقى اسلوبك العدائى دا شويه و تحاولى تشاركى بأفكار تفيد الكل.
نهله: و انت يا ريت تبطل غرور شويه.
ندى: اهدوا يا جماعه فى ايه دا مش اسلوب حوار. حازم لو عندك اقتراح لدور نهله قوله.
حازم: نهله فى شغلها كانت هى اللى مسئوله عن التعاملات مع التجار و اى تعاملات ليها علاقه بالبيع و الشراء زى ما فهمتنى و اعتقد انها ممكن تكون مسئوله عن الصفقات اللى تخص الشركه و انا هساعدها فى دا بس الموضوع محتاج ان على الاقل الانجليزى بتاعها يكون كويس, بس برضو مش مشكله يعنى بالكورسات نظبط الموضوع دا.
نهله: و مين قالك بقى ان عندى مشكله فى الانجليزى. انا كنت فى مدرسة لغات من صغرى و معايا لغتين انجليزى و فرنساوى و بتكلمهم بطلاقه لأنى كملت كورسات كمان.
حازم: طيب دا شئ عظيم جدا مبقاش غير انك تعرفى كل المشاريع و كل الصفقات اللى بنفكر نعملها و دا هيحصل خلال الاسبوع دا قبل ما نبدأ الشغل الأسبوع الجاى, من بكره ان شاء الله هقعد انا و انتى بليل ساعتين كل يوم اعرفك كل حاجه عن الشغل. يناسبك كدا و لا فى عندك اعتراض على حاجه؟
نهله: لا تمام كدا.
حازم: و الاستاذ فارس مخرجنا العظيم.
فارس: أؤمر يا برنس.
حازم ( بإمتعاض من طريقة أخيه فى الكلام ) : انت اللى هتبقى مسئول عن اخراج اعلانات الشركه و المصنع, و حاول تلاقيلنا افكار مختلفه و مميزه.
فارس: فل اخيرا حد اقتنع ان تخصصى الاخراج, انا خوفت لا تقولى كمهندس هندسلى الشركه.
ضحك الجميع على تعليقه.
حازم: متهيئلى كدا كلنا عرفنا ادوارنا و متقلقوش من حاجه كل واحد هيكون ماسك قسم و تابع ليه موظفين كويسين جدا و فاهمين شغلهم كويس و احنا هيبقى دورنا الاشراف عليهم بس هما متدربين كويس و هيساعدونا ان شاء الله. خلاص كدا انا قولت كل اللى عندى و تقدروا تتفضلوا.
وقف الجميع للمغادره و فجاه قاطعهم صوت حازم.
حازم: ندوش معلش خليكى شويه عاوز اتكلم معاكى.
خرجت نغم و ملامح الغضب على وجهها فقد اغضبها اقصائها من الحوار الثنائى بين حازم و ندى. أما نهله و فارس فخرجوا يتهامسان سويا.
نهله ( بتريقه ): تقدروا تتفضلوا, فاكر نفسه فى الشركه.
فارس: ههههههههه انتى مش طايقاه ليه بس, على فكره حازم طيب جدا بس من صغره و جدو مشيله مسئوليه كل حاجه, انا بيصعب عليا كتير لانه مقدرش يعيش على مزاجه.
نهله: يا سيدى انا مالى.
فارس: طيب مش هتورينى بيتسى.
نهله ( بفرحه ) : اه تعالى نطلعلها فوق.
و صعدت نهله مع فارس لغرفتها ليلعبا مع بيتسى التى احبت فارس كثيرا.
فى غرفة المكتب جلسا حازم و ندى ليتحدثوا.
ندى: خير, قلقتنى فى ايه؟
حازم: ههههههه ليه يا بنتى, هو انا لما اقولك عاوز اتكلم معاكى دى حاجه تقلقك ما احنا طول عمرنا بنتكلم سوا.
ندى: ههههههه لا مش كدا بس اصلك كنت واخد الموضوع جد اوى.
حازم: لأنى خايف اوى.
ندى: من ايه؟
حازم: جدك حطنى فى مسئوليه انا مش قدها, معرفش ازاى هقدر اجمع الكل و اتعامل معاهم و خصوصا بنات عمك.
ندى: قصدك نغم و نهله.
حازم: هو فيه غيرهم, الاتنين طاقيين بس كل واحده بطريقتها.
ندى: سيبك من نغم, احنا عارفينها من زمان, خلينا فى نهله.
حازم: و دا اللى انا عاوز اكلمك فيه.
ندى: فكر فى كل اللى مرت بيه هتحس ان عندها حق تبقى واخده موقف من الكل, هى اتظلمت كتير و بصراحه انا بستغرب ازاى قادره تكون بالقوه دى.
حازم: عندك حق و انا مقدر دا بس هى واخده موقف منى انا بالذات معرفش ليه رغم انى بحاول اقرب منها و احسسها ان كلنا جنبها لان دى كانت وصية جدو, قبل ما يموت وصانى عليها و قالى انه معرفش يحسسها بحنانه و انى احاول اخد بالى منها و وصانى عليكم كلكم.
ندى: ههههههههههه ذنبك بقى انك الكبير و انك كنت المطيع دايما.
حازم: المهم دلوقتى انتى حاولى تقربى منها هى متقبلاكى عشان بتحب مامتك.
ندى: انا فعلا كنت ناويه على كدا من غير ما تقولى.
حازم: ندوش انتى اللى بتفهمينى فى كل المجانين دول, هحتاجك تبقى معايا و تساعدينى على طول.
ندى: متخافش انا عندى أمل ان كلنا هنتأقلم مع بعض.
حازم: نفسى ابقى متفائل زيك.
ندى: ههههههههههههه طيب ياللا نخرج عشان زمان نغم فاكرانا عاملين حزب ثنائى ضدها انت عارف مخها.
حازم: هههههههه ياللا.