الغريبه ... "مكتملة"

[هبة]

تسلمى tweety14 على البارت الحلو ...



ربى يديم هالأجواء الحلوة و ما يصير شيئ يعكرها ... سؤال نغم لفارس حسيت ورائه شيئ كأنها عم تستفسر إذا كان إعجابها بفارس ملاحظ منه و لا لأ ... إن شاء الله يحس على دمه و يلاحظها ...




tweety14 متابعاكى و شكراً لك

[mahaty73]

سلمت الايادي تويتي على فصلك الناعم الجميل....الله يديم الود بين الاحباب يارب...
بس حابة أسأل ,,, ليش ما يتقدم أدهم ويطلب ندى رسمي لحتى تكون الامور على الاصول وتشوف النور ..هيك بياخدوا راحتهم أكتر وبكون وجود أدهم معهم طبيعي و عائلي جدا...
يا ترى سؤال نغم هل له معنى في قلبها وفارس فعلا مش واخد باله منها....
تسلمي تويتي على التزامك مع قرائك المحبين لروايتك و ننتظر فصلك القادم بشوق كبير ....
مهاتي

[braa]

قصة رائعة شكرا

[tweety-14]

شكرا لمروركم العطر و متابعتكم الجميله
مهاتى حبيبتى اعتقد ان الفصل اللى هحطه دلوقتى ربما يجيب على تساؤلاتك

[tweety-14]

الفصل الثامن و العشرون:

استيقظت نهله متأخرة قليلا فلم يكن لديها ما تفعله اليوم بالحديقه كما انها سهرت قليلا تتذكر يومها مع حازم و كل كلامه لها. ارتدت فستان جميل و بسيط و وضعت ميك اب خفيف مناسبا للصباح, و نزلت لتقضى الصباح مع حبيبها سعيدة بأنها متفرغة طوال اليوم لتقضيه معه.
لم تجد حازم فى الحديقه فأخذت تبحث عنه بكل مكان فى الفيلا فلم تجده, حاولت الاتصال به على هاتفه فوجدته مغلقا, شعرت بقلق كبير عليه و ظلت تنتظره بالحديقه فمر الوقت ولم يأت حتى استيقظ الجميع.
جلست معهم تتناول الفطور فلم ترد ان يشعر احد بشئ. اثناء ذلك وصل حازم و رمى السلام بشكل مقتضب و سريع على الجميع ثم دخل إلى مكتبه.
زاد قلقها فذهبت إلى المكتب لتعرف اين كان منذ الصباح الباكر. طرقت الباب و دخلت لتجده واضعا رأسه على المكتب و لم يرفعها.
نهله: حازم.
رفع رأسه و نظر لها.
نهله: انت كنت فين قلقتنى عليك؟
حازم: كنت بتمشى شويه.
نهله: فى حاجه مضايقاك؟
حازم: انا عاوز اقعد لوحدى.
شعرت بصدمه من طريقة رده فلم تعتد منه هذا الاسلوب, تركت المكتب و صعدت إلى غرفتها. كانت تشعر بحزن شديد فقررت ان ترقد فى السرير فى صمت حتى تهدأ اعصابها. حزنها و الهدوء جعلاها تنام دون ان تشعر.
استيقظت بعد قليل على لمسات حانيه لشعرها و قبلة على رقبتها. كان حازم يجلس إلى جوارها على السرير. لفت وجهها إلى الطرف الاخر.
حازم: انا اسف يا حبيبتى, عارف انى كنت بايخ اوى معاكى.
لم ترد عليه.
حازم: مش ناويه تسامحينى يعنى؟
نهله: انت مش قولت عاوز تقعد لوحدك, ايه اللى جابك هنا و قافل باب الاوضه ليه؟
حازم: نهله متخليش قلبك جامد عليا بقى. انا كنت متضايق اوى و مش قادر اقول اى حاجه, و لما حسيت انى ضايقتك طلعت على طول عشان اصالحك.. خلاص يا حبيبتى بقى.
نهله: افهم كان فى ايه الاول, و قوم افتح الباب.
حازم: حاضر هقولك بس مش هينفع افتح الباب.
نهله: ليه؟
حازم: عشان مش عايز حد يسمع كلامنا و لا يدخل علينا و احنا بنتكلم.
نهله: طيب اتفضل فهمنى فى ايه؟
حازم: مش هعرف اتكلم و انتى زعلانه كدا.
و اخذ يدها بين يديه و قبلها بحب.
حازم: خلاص يا حبيبى بقى حقك عليا.
نهله: بس اوعدنى متقلقنيش عليك كدا تانى, و لو خرجت و انا معرفش تفتح الموبايل على الاقل.
حازم: حاضر يا عمرى انتى.
جلست على السرير مقابلة له لتستطيع رؤية وجهه و ابتسمت له.
نهله: خلاص حصل خير بس فهمنى بقى فى ايه.
تنهد حازم بحزن قائلا: ماما كلمتنى النهارده الصبح.
نهله: طيب و ايه المشكله؟
حازم: اتطلقت.
نهله: و انت زعلان عشانها؟
حازم: لا.
نهله: طيب فى ايه يا حازم هو انا هتحايل عليك عشان تتكلم ما تفهمنى يا حبيبى فى ايه
حازم: بعد ما اتطلقت عاوزه ترجع مصر و تعيش هنا معانا بتقول ان مبقاش معاها فلوس و ان جوزها كان مديون و لما اتطلقت مبقاش معاها حاجه. عاوزانى ابعتلها تذكرة السفر و تيجى تقعد هنا.
نهله: طيب ما هو طبيعى انك تساعدها هى مامتك.
حازم: بس هى عايزه تيجى تقعد معانا هنا فى الفيلا و دى كارثه.
نهله: ليه؟
حازم ( بعد تنهيده قويه ): انتى مش عارفه حاجه.
نهله: طيب فهمنى.
حازم: ابسط حاجه انها انسانه صعبه و مش مريحه و محدش هيرتاح فى وجودها منكم خالص, حتى انا نفسى مش متعود عليها.
نهله: مش مشكله هنحاول نتأقلم معاها.
حازم: معتقدش اننا هنقدر و الكارثه اللى بجد فارس.
نهله: ماله فارس؟
حازم: لما ماما سابتنا كان فارس صغير اوى زى ما حكيتلك قبل كدا, قعدت فتره طويله مبتسألش عننا خالص. مبدأتش تسأل غير من سنتين لما جوزها ابتدى يتداين و تبقى محتاجه فلوس. فارس مقبلش انه يتعامل معاها و مكلمهاش و لا مره و لا قبل يرد عليها, و سيرتها بس بتدمره, مضمنش لو قولتله انها عاوزه تيجى هنا يعمل ايه. دا ممكن يسيب البيت خالص.
نهله: لا ان شاء الله متوصلش للدرجه دى.
حازم: انتى مش عارفه الموضوع ازاى صعب بالنسبه لفارس, انا هتجنن مش عارف اعمل ايه ***** بين انها امى و حتى لو مكنتش ام بالنسبه لنا لكن لازم اقف جنبها عشان ارضى ربنا و بين ان فارس مش هيقبل بدا و هيعتبر انى اخترتها بداله. نهله انتى مش عارفه فارس بالنسبه لى ايه. فارس ابنى و انا مقدرش اتخيل انه يزعل منى و يبعد عنى. انا مستعد اخسر الدنيا كلها و مخسروش.
و ظهرت دموع فى عينه حاول ان يداريها و لكنها لم تخفى عن نهله. اقتربت منه و ضمت رأسه إلى صدرها.
نهله: يا روحى متخافش ان شاء الله كل حاجه تتحل و فارس اكيد هيفهم و مش هيبعد عنك هو كمان روحه فيك انت مش عارف هو بيتكلم عنك ازاى.. و حتى لو اتضايق و اتنرفز كلنا جنبه.
حازم: يا رب الموضوع يعدى على خير.
نهله: هى المفروض تيجى امتى؟
حازم: لو حجزتلها النهارده ممكن تيجى على الثلاثاء مثلا.
نهله: خلاص يا حبيبى يبقى لازم تبتدى تكلم فارس النهارده.
حازم: ما هو دا اللى تاعبنى.
نهله: متقلقش يا روحى كل حاجه هتبقى تمام انت بتحاول ترضى ربنا و ربنا اكيد هيقف معاك.
حازم: يا رب.
ضمته اكثر اليها و اخذت تعبث بخصلات شعره كطفل صغير احب طريقتها معه و تدليلها له لتزيل عنه حزنه و نظر لها و ابتسم.
نهله: عندك استعداد تخسر الدنيا كلها الا فارس, مش كدا؟
حازم: يا هبله انتى مش اى حد, انتى حته منى و مش مقصوده خالص, انتى و فارس روحى و مقدرش استغنى عن حد فيكم, و اللى يفكر يضايق حد فيكم اموته.
نهله: طيب و لو احنا الاتنين ضايقنا بعض.
حازم: هههههههه لا مش هيحصل.
نهله: طيب و واثق اوى كدا ليه؟
حازم: لانكم انتوا الاتنين اصحاب و زى الاخوات و انا واثق ان انتوا الاتنين بتحبونى و استحاله تحطونى فى الموقف دا.. تعالى فى حضنى يا هبله.
و ضمها اليه بقوه.
حازم: بموت فيكى يا مجنونه.
رفعت رأسها إليه و ابتسمت قائلة: و انا روحى فيك.
فأنقض على شفتيها بقوه و شغف يفرغ كل ما به من هموم, استجابت لقبلاته بحب و عشق, ثم نظر لها بحب و رغبه مما جعلها تشعر بالقلق من خطوته التاليه فقفزت من السرير و اتجهت إلى الباب و فتحته.
صدم من قفزتها المفاجأه ثم أدرك ماذا تفعل فانخرط فى الضحك بصوت عال.
حازم: هههههههههههههه انتى خوفتى؟
نهله: ما انت بصراحه يتقلق منك.
حازم: انتى السبب.
نهله: انا؟
حازم: اه حضنك ليا و كلامك و دلعك.
سكتت نهله و نظرت له بخجل.
نهله: طيب لو سمحت يالا اخرج قبل ما حد يشوفك قاعد على سريرى كدا و يفهم حاجه غلط.
حازم: يادى يفهموا حاجه غلط دى.
نهله: عشان خاطرى يا حازم.
حازم: حاضر بس انتى مش هتنزلى معايا.
نهله: 5 دقايق و هحصلك.
حازم: طيب يا عمرى.
قبلها من خدها و تركها و نزل.
مر ادهم على ندى فى الميعاد المحدد بينهما ليأخذها لتناول الغداء ثم الذهاب لدار النشر. كانت ندى فى انتظاره و ما ان رن لها على هاتفها حتى خرجت له.
استقبلها ادهم بإبتسامه واسعه.
ادهم: اهلا اهلا بالبنات الحلوين اللى مجننينا و تقلانين علينا.
ندى: انا تقلانه عليك و مجنناك.
ادهم: اوى.
ابتسمت له و توجها إلى سيارته الذى خصصتها له الشركه, فككبير مهندسين لابد ان توفر له الشركه وسيلة انتقال مناسبه. اتجها إلى مطعم جميل و هادئ و طلبا الغداء و جلسا يتناولاه و يتحدثا سويا.
ندى: دار النشر اللى هنروحها دى صاحبها يعرفنا من زمان و حابب يقدملنا اى خدمه ببس طبعا لازم يقتنع بكتاباتك الاول. هو هياخد منك روايه واحده هيعرضها على نقاد و ناس بيثق فيهم و لو اشادوا بيها هينشرهالك و لو فى اى ملاحظات هيقولك عليها.
ادهم: يا رب ان شاء الله, بس ممكن دلوقتى ننسى الموضوع دا و نركز فينا احنا, انا ما صدقت نقعد مع بعض لوحدنا.
ندى ( مبتسمه ): نركز.
مسك يدها و لثمها بخفه, شعرت ندى بالخجل من تصرفه.
ندى ( بعتاب ): احنا قولنا ايه.
ادهم: اسف مش هتتكرر.
ابتسمت له.
ادهم: بحبك اوى و نفسى بقى كل حاجه تتحسن بسرعه و اجى اخطبك على طول.
ندى: ان شاء الله.
ادهم: ان شاء الله يا حبيبتى.
نزلت نهله من غرفتها لتسمع صوت فارس عال جدا لم تفسر كلامه و لكنها رأته يخرج غاضبا من مكتب حازم و يسير بعصبيه إلى الحديقه و تلحق به نغم. دخلت لحازم فوجدته يجلس حزينا.
حازم: مش قولتلك الموقف صعب.
نهله: قالك ايه؟
حازم: قالى لو دخلت البيت دا مش هقعد فيه ثانيه واحده, قالى انى اختار و انا حر.. يا رب انا ذنبى ايه اتحط فى الموقف دا.
نهله ( و هى تربت على كتفه ): معلش اصبر هو دلوقتى متنرفز, يمكن لما يهدى رد فعله يبقى غير كدا.
حازم: معتقدش.
نهله: قول يا رب.
حازم: يا رب.
جلس فارس فى الحديقه و جلست نغم إلى جواره صامته. و بعد فتره بدأت تحدثه.
نغم: انا اول مره اشوفك متنرفز كدا. فى ايه؟
فارس: اقولك ايه بس.. فى انها بتاعت مصلحتها و بتستغل طيبة حازم؟
نغم: مين دى؟
فارس: مدام ثريا.
نغم: مامتك؟
فارس: مش امى.
نغم: خلاص اهدى.. طيب هى ايه اللى فكرها بيكم؟
فارس: اديكى قولتيها ايه اللى فكرها بينا, ما هى طول العمر نسيانا بتفتكرنا ليه دلوقتى.
نغم: انا مش فاهمه حاجه.
حكى لها كل القصه كما اخبره بها حازم.
نغم: طيب هدى اعصابك انا حاسه بيك.
فارس: متقوليش حاسه بيا, مفيش حد هيحس بيا.. انتى عمرك ما بعدتى عن مامتك الا لما جيتى هنا لكن قبل كدا كنتى على طول فى حضنها و متخلتش عنك.
نغم: و مين بقى اللى قالك كدا.. مش لازم الام تتخلى عن ولادها بإنها تروح بلد تانيه.. ممكن تبقى معاهم و ميحسوش بوجودها و ميحسوش بحبها ليهم.. انا تقريبا كنت عايشه لوحدى.. كنت بشوف الدادا بتاعتى اكتر ما بشوف ماما و بابا.. مكنوش يعرفوا عنى اى حاجه و حتى لما كنت بحتاج اكلمهم فى حاجه او اخد رأيهم فى حاجه مكنش بيبقى عندهم وقت ليا.. اصعب حاجه انك تبقى بالاسم عايش وسط اهلك لكن انت غريب عنهم و حاسس انهم مش بيحبوك و لا بيهتموا بيك و مش من حقك حتى تشتكى.
و بدأت تبكى بصمت و لكنه نظر اليها فلمح دموعها.
اقترب منها و امسك بيدها و اخذ يربت عليها.
فارس: خلاص انا اسف متعيطيش.. انا بس متنرفز شويه.
لم ترد عليه.
فارس ( محاولا اضحاكها ): حتى البرنسيس طلعت عندها مشاكل.. دا احنا شكلنا عيله منحوسه فعلا.
ابتسمت له نغم قائله: كل واحد فى قلبه كتير بس محدش يعرف عنه حاجه.
فارس: طيب اهدى و متفكريش فى حاجه تضايقك.
نغم: متديهاش فرصه تضايقك و تفرقك عن اخوك, انت عارف حازم بيحبك ازاى.
فارس: عارف بس انا مش عاوزها تستغل طيبته.
نغم: حازم ذكى و اكيد عارف هو بيعمل ايه.
فارس: انا مش هقدر اقعد معاها فى مكان واحد و اشوفها كل يوم.
نغم: يعنى هتسيبلها بيتك و حياتك و تبعد, هتسيبها تنتصر عليك.
فارس: عاوزانى اعمل ايه يعنى؟
نغم: تقعد و توريها اد ايه انت قوى و ان بعدها عنكم مكسركوش بالعكس قواكم و قربكم من بعض.
فارس ( مبتسما ): يعنى انتى رأيك كدا يا برنسيس؟
نغم ( مبتسمه ): اكيد و انا هبقى جنبك.
فارس: ماشى يا ستى همشى ورا كلامك و اما اشوف اخرتها.
ابتسمت له برضا.

[Lailaaa]

تسلم الايادى يا ست البنات قرات البارت سريع لى عودة للتعليق
فارس ونغم نقول مبروك مقدما
الله يهنى الحبايب ياست نهلول
الى اللقاء

[هبة]

مشكورة tweety14 على الفصل الرائع ...



كنت متأكدة أن السعادة اللى عايشينها لازم يحدث شيئ و ينغصها و ها هى مدام ثريا شرفت ... ربى يستر و ما تعمل مشاكل بينهم و يكون وجودها سبب لتقريبهم من بعض أكثر ...





tweety14 متابعاكى و شكراً لك

[tweety-14]

الفصل التاسع و العشرون:

كانا نهله و حازم يجلسان ملتصقان على كرسى واحد فى الصالون, فهو كان يحاول ان يستمد قوته منها و هى كانت تشعر انها تود لو تستطيع ان تحمل عنه همه و خوفه من فقدان اخيه. كانا ملتصقين و متشابكى الايدى.
حازم: تفتكرى فعلا هيهدأ شويه و هيقدر يتفهم الموقف.
نهله ( مبتسمة لتطمئنه ): زى ما انت زعلان عشانه هو كمان مش قادر يزعلك, انا واثقه من دا.
حازم: انتى شايفه انى غلطت.
نهله: لا يا حبيبى انت مفيش فى ايدك حاجه و اكيد فارس لما يهدا هيفهم دا, بس اديله وقته.
سند رأسه على رأسها و ظلا هكذا و كل منهما شارد فى الموقف المشحون بينه و بين اخيه.
بعد قليل دخل فارس مع نغم, لاحظ منظر اخيه و شعر بمدى حزنه فحاول ان يخفف الجو المشحون.
فارس: ايه يا زومه انت حاجز تذكره واحده و لا ايه.
انتبه حازم من شروده على كلمات فارس.
حازم: مش فاهم قصدك ايه؟
فارس: يعنى حاجز كرسى واحد ليك و للمدام.
ابتسم له حازم بدون غضب هذه المره فقد فهم ان هذه كانت وسيلة اخيه لينهى ما بينهما من توتر.
ضحكت نغم على كلام فارس و ابتسمت نهله بخجل و حاولت النهوض لتجلس على كرسى اخر لكن حازم جذبها و قربها منه.
حازم: رايحه فين.. خليكى دا متغاظ مننا.
فارس: ليه يعنى ما انا ممكن اخد نغم دلوقتى و نقعد على كرسى واحد كأننا بنلعب الكراسى الموسيقيه.
نظرت له نغم بإستغراب و عيونها مفتوحه بشده.
حازم: يا واد انت اهبل, خد بالك من كلامك.
ضحك فارس و اقترب من حازم قائلا: ماشى يا كبير.
حازم: خلاص هديت.
هز رأسه بالموافقه قائلا: و الست الوالده جايه امتى ان شاء الله.
حازم: ممكن تيجى كمان يومين لو حجزتلها على طول بس اهم حاجه تكون انت رجعت فى الكلام اللى انت قولته.
فارس: متخافش مش هسمحلها تفرقنا عن بعض.
ثم نظر لنغم و ابتسم فأبتسمت له.
نهله: الحمد لله انك عقلت لأن اخوك كان هيتجنن.
فارس: مش اخويا بس على فكره, انا لو مشيت كلكم تتجننوا انتوا بس اللى مش عارفين قيمتى.
ضحك الجميع على كلامه و ربت اخيه على كتفه.
انهت ندى مشوارها و أوصلها ادهم إلى الفيلا و جلسا فى السياره يتحدثا قليلا قبل ان تدخل.
ادهم: ميرسى يا حبيبتى بجد المشوار بتاع النهارده دا كان مهم جدا ليا.
ندى: خلاص احنا مفيش بيننا الكلام دا, يا رب ان شاء الله الناقد يعجبه كتابك و الناشر يوافق ينشرهولك.
ادهم: يا رب ان شاء الله. انا واثق ان وشك هيكون حلو عليا فى الموضوع دا زى ما هو حلو عليا على طول.
ندى ( مبتسمه ): ان شاء الله.
ادهم: انتى هتنامى على طول و لا سهرانه شويه.
ندى: يمكن اسهر شويه بس مش كتير.
ادهم: لو هتسهرى شويه ابقى ادخلى على الماسنجر شويه قبل ما تنامى.
ندى ( مبتسمه ): حاضر.
ادهم: هتوحشينى و مش عاوز اسيبك.
ندى: و انت كمان هتوحشنى بس لازم ادخل عشان اتأخرت.
ادهم: عارف و مخنوق انى مش قادر اعمل حاجه.
ندى: هنتكلم على النت لما تروح.
ادهم: مش كفايه.
ابتسمت له ندى قائله: باى و نتقابل على الماسنجر.
ادهم: باى يا حبيبتى مش هتأخر عليكى ان شاء الله.
ندى: ان شاء الله.
اخذ يتابعها بعيون مليئة بالحب و هى تدخل الفيلا و يتمنى لو تصبح له فى اقرب وقت و لا يفترق عنها ابدا.
دخلت ندى إلى الفيلا لتجدهم مجتمعين.
ندى: مساء الخير.
الجميع: مساء النور.
ندى: خير شكلكم ميطمنش قاعدين كدا ليه.
فارس: تعالى يا ندوش لما اقولك اصل احنا جايلنا ضيف قريب.
ندى: ضيف مين؟
فارس ( بتريقه ): مامى.
ندى: مامتك.
فارس: اه مدام ثريا افتكرت ان هى سابت اطفال من حوالى 20 سنه و انها لازم ترجع تعيش معاهم.
ندى: انا مش فاهمه حاجه.
نغم: تعالى معايا انا هفهمك.
و اخذتها و صعدا إلى الأعلى لتحكى لها ما حدث فى غيابها.
فارس: انا هخرج شويه.
نهله: هتروح فين بس دلوقتى.
فارس: هتمشى شويه مش هطول متقلقوش.
حازم: طيب خلى بالك من نفسك.
فارس: هههههه متخافش عليا مش هتخطف.
ابتسم له حازم. ثم غادر فارس و ترك حازم و نهله جالسين معا.
نهله: ارتحت شويه؟
حازم ( مبتسما ): اه الحمد لله.. على الاقل اطمنت انه مش هيسيب البيت لكن اللى مضايقنى انى عارف اد ايه هو مخنوق و متضايق دلوقتى.
نهله: طبيعى بس مع الوقت هيعتاد على الفكره.. و مين عارف يمكن علاقتهم ببعض تبقى كويسه.
حازم: معتقدش بس المهم ميبقاش فى مشاكل بينهم.
نهله: ان شاء الله.
حازم: انا اسف عارف انى عكننت عليكى جامد النهارده بسبب الموضوع دا.
نهله: متقولش الكلام العبيط دا.
ابتسم و ضمها اليه و قبل جبينها.
حازم: الحمد لله انك جنبى.
ابتسمت له و اراحت رأسها على كتفه و قبلت كتفه برقه. ظلا هكذا لفتره و كلاهما مرتاح و سعيد بقربه من الاخر.
نهله: انا لازم اطلع انام.
حازم: خليكى نايمه كدا زى ما انتى.
نهله: تؤ مينفعش عشان كدا هنتعب.
حازم ( مبتسم ): طيب يالا اوصلك لأوضتك.
نهله ( مبتسم ): برضه؟
هز رأسه موافقا و صعدا سويا لغرفتها. دخلا الغرفه و اغلق الباب خلفه. نظرت له بعتاب فإبتسم لها بترجى فأبتسمت و لم تعترض.
حازم: يالا روحى غيرى هدومك و تعالى عشان تنامى.
ارتدت ملابس النوم و دخلت سريرها, فأقترب منها و جلس إلى جوارها.
حازم: حبيبتى.
نهله ( مبتسمه ): نعم.
حازم: انتى واثقه من حبك ليا؟
نهله: طبعا.
حازم: و عارفه اد ايه انا بحبك؟
نهله ( مبتسمه بحب ): اكيد.
حازم: طيب ايه اللى يمنع اننا نخلى جوازنا حقيقى فى اقرب وقت.
نهله: صدقنى يا حازم مش عارفه بس كل حاجه جت بسرعه فحاسه انى خايفه بس مش عارفه ليه.
حازم: لو بقينا مع بعض على طول مش هتحسى بخوف.
نهله ( متصنعه القلق ): بس فى مشكله.
حازم: ايه هى؟
نهله: انا مش بحب الافراح و انت عاوز تعمل فرح كبير.
حازم ( مبتسما ): هى دى المشكله.. انا لو عاوز اعمل دا فعشان انتى تتبسطى لكن لو انتى مش عاوزه فمش مهم بالعكس انا احسنلى لان الفرح هياخد وقت عشان نحضرله لكن لو مفيش فرح يبقى خلاص.
نهله: ايه اللى خلاص؟
حازم ( بضحكه خبيثه ): ممكن نفعل جوازنا من النهارده.
نهله: لا لا انت فهمت ايه.. انا اقصد اننا نعمل حاجه على الضيق يعنى سهره كدا و لا حاجه نتجمع فيها كلنا.
حازم ( مبتسما ): معلش هنضطر نستنى يوم زياده. نعمل السهره بكره و نتجمع كلنا.
نهله ( مبتسمه ): لا طبعا مش هلحق اجهز نفسى.
حازم: هتجهزى ايه.. أوضة النوم هجيبها فى يوم واحد و اكتر من كدا مش محتاجين.
نهله ( بخجل ): بس انا مش جاهزه و محتاجه اجيب حاجات ليا.
ضحك حازم لخجلها قائلا: برضه كل حاجه تقدرى تجيبيها فى يوم.
نهله: هههههههههه انت مجنون.. طبعا مش هلحق.
حازم: بصى بقى اخر كلام عندى.. بكره هننزل ننقى الأوضه اللى تعجبك و انا هتصرف و اخليهم يجيبوهالنا فى نفس اليوم.. و بعد كدا نروح تشترى الحاجات اللى انتى عاوزاها كلها و بعد بكره نعمل السهره اللى قولتى عليها.
نهله: مش هنلحق.
حازم: هنلحق.
نهله: بس انت مش هتيجى معايا و انا بجيب حاجتى.
حازم: ليه بقى؟
نهله: مش هينفع هتكسف.
حازم: انا جوزك.
نهله: برضه.
حازم: خلاص مش هدخل معاكى اى محل هتدخليه و هستناكى بره لحد ما تنقى اللى انتى عاوزاه براحتك من غير ما تتكسفى و بعدين تخرجيلى.. تمام كدا.
نهله ( بإبتسامة رضا ): تمام.
حازم: ايه دا يعنى بجد انتى موافقه ان بعد بكره يبقى جوازنا رسمى.
نهله: سؤالك دا هيقلقنى و يخلينى ارجع فى كلامى.
حازم: هههههههههههه لا يا قلبى متقلقيش من حاجه.
ابتسمت له نهله فضمها اليه بقوه.
حازم: نهله انا كان نفسى نعمل شهر عسل.
وضعت يدها على فمه لتسكته.
نهله: انا فاهمه الظروف و عارفه انك مينفعش تسيب مامتك و فارس مع بعض اول ما ترجع و لسه فى مشاكل جامده بينهم.
حازم: يعنى مش هتبقى زعلانه.
نهله ( مبتسمه ): لا مش هزعل انا اهم حاجه عندى انك جنبى, و شهر العسل يتعمل بعدين و لا انت ناوى تاكله عليا.
حازم : هههههههه لا طبعا يا قلبى.. اول ما الظروف تتظبط نسافر اى مكان انتى عاوزاه و نقضى احلى اجازه لوحدنا بعيد عن الكل انا و انتى و بس.
نهله: ان شاء الله يا حبيبى.
حازم: يالا بقى افردى جسمك كويس عشان انيمك.
نهله: لا انت روح نام و انا هنام لواحدى.
حازم: لا هنيمك بنفسى و فى حضنى.
نهله: لا يا حازم كدا مينفعش.. كلها يومين اصبرهم عشان متخليش شكلى وحش.
حازم: نهله متضايقنيش انا هنيمك و اخرج على طول متخافيش.
نهله ( مبتسمه ): هو انت فاكرنى بيبى مش هعرف انام لواحدى.
حازم: لا يا روحى مش كدا بس انا عاوز اطمن انك نمتى و انتى مبسوطه و مرتاحه.. عاوز انيمك فى حضنى.
نامت فى السرير فأحكم الغطاء عليها و اخذ يلعب بخصلات شعرها و يقرأ لها اشعار نزار قبانى.
شعرت بسعاده كبيره و قاومت النوم لفتره طويله حتى تشعر بوجوده بجانبها و تستمتع بصوته يقرأ عليها ابيات الشعر الرومانسيه الجميله حتى استسلمت للنوم رغما عنها.
نظر إليها بسعاده و قبلها و خرج.
نزل حازم فوجد فارس يدخل من باب الفيلا.
حازم: عامل ايه دلوقتى؟
فارس: الحمد لله.
حازم: يعنى هديت شويه؟
فارس: اه.
حازم: انا محطوط فى موقف صعب اعذرنى.
فارس: انا فاهم و حاسس بيك بس مش عاوزها تستغل طيبة قلبك.
حازم: متخفش انا مش عبيط بس فى الاخر هى امنا.
فارس: هى نسيت دا من زمان.
حازم: حتى لو هى نسيت احنا مش المفروض ننسى عشان ربنا هيحاسبنا عليها فى يوم من الايام.
فارس: و هيحاسبها هى كمان.
حازم: اكيد بس انا اللى يهمنى انا و انت, اما هى فربنا يسامحها بقى.. اللى عاوزك تبقى واثق منه انى مش هسمحلها تعكر علينا صفو حياتنا ابدا.. خلي ثقتك فى دا كبيره.. خلينا بس نجرب يمكن تكون ندمت و اتغيرت.
فارس: يا ريت اكون متفاءل زيك.
حازم: حاول.
ابتسم له فارس و ضمه.

[mahaty73]

يختي عليهم الحلوين نغم وفارس...والله هالنغم ما مالها شي أمورة ولطيفة وحبابة وما هان عليها فارس مع كل تغليساته عليها ...كانت له العقل الناطق بالصح والنصيحة الذهب انه عمره ما يفكر يترك أخوه أو يسمح لأي شي يفرقه عنه...
على رأي فاطمة ....عسولة وكتوموتو خالص...
سلمت يداك يا تويتي على روعة كتابتك وروايتك الحلوة
التطورات بين حازم ونهلة ناعمة وحلوة وتتعمق ببطء جميل يعطي حبهما قوة وأساسا متينا لبناء زواجهما,,,
انت حتعملي الفرح امتى يا تويتي عايزين فرح ما حصلش للباشا المهندس حازم ...
ننتظرك بشوق كبير تويتي وسلمت يداك
مهاتي

[هبة]

مشكورة tweety14 على الفصل الرائع ...



حازم و نهلة ... ألف مبروك و ربى يتمم لكم على خير >>> مستعجل كثير حازم ما عنده صبر حتى إنها تجهز براحتها ألف مبروك على العموم بس ما خبرتونا متى العرس لحتى نجهز حالنا



tweety14 متابعاكى و شكراً لك